Αθήνα, 27 Αυγούστου 2020

Συνέντευξη
Μάξιμου Χαρακόπουλου
στον astra-tv και στον δημοσιογράφο Μάκη Θεοδώρου

Έχουμε ανησυχήσει όλοι μας με τις εξελίξεις τα τελευταία 24ωρα με τα ελληνοτουρκικά. Είναι μια πολύ σοβαρή κατάσταση. Πόσο κοντά είμαστε στο να ξεφύγει από κάθε έλεγχο αυτή η κατάσταση;

Η κατάσταση είναι όπως την περιγράφετε, δυστυχώς. Υπάρχει συσσωρευμένη ενέργεια, όπου ανά πάσα στιγμή μπορεί να υπάρξει έκρηξη. Υπό την έννοια ότι και ο ελληνικός και ο τουρκικός στόλος βρίσκονται επί ποδός στο Αιγαίο. Έχουμε τις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας, η οποία επιχειρεί να κάνει σεισμικές έρευνες με το Oruc Reis εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Υπάρχει η αναστάτωση αυτή που έχει φέρει σε εγρήγορση και τον διεθνή παράγοντα. Εχθές υπήρξε τηλεφωνική επικοινωνία του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Κυριάκο Μητσοτάκη, εν μέσω μάλιστα των εργασιών του συνεδρίου του ρεπουμπλικανικού κόμματος. Υπάρχει η πρωτοβουλία των Γερμανών. ΟΙ συναντήσεις που είχαμε το προηγούμενο διάστημα του Υπεξ της Γερμανίας στην Αθήνα και στην Άγκυρα, οι παρεμβάσεις του ΝΑΤΟ. Όλ’ αυτά δείχνουν ότι συνειδητοποιούν όλοι ότι υπάρχει ένα ζήτημα που έχει να κάνει με την τουρκική επιθετικότητα, την τουρκική προκλητικότητα, τα νέο-οθωμανικά οράματα του προέδρου της Τουρκίας του Ταγίπ Ερντογάν ,ο οποίος φθάνει δυστυχώς στα όρια του παραληρήματος. Γιατί, τι άλλο από παραλήρημα μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς τη φιέστα που είδαμε στο Ματζικέρτ, όπου σχεδόν πριν 1000 χρόνια ο βυζαντινός στρατός ηττήθηκε από τον Αρπ Ασλάν τον αρχηγό των Σελτζούκων Τούρκων που εισέβαλαν, από την Κεντρική Ασία, την Μογγολία, στα εδάφη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, με την προδοσία του στρατού του Ρωμανού Δ΄ Διογένη, ο οποίος προδόθηκε και ηττήθηκε. Αλλά αυτά ανήκουν στους ιστορικούς. 1000 χρόνια μετά να επιχειρεί κάποιος να εργαλειοποιήσει την ιστορία για να φανατίσει τον τουρκικό όχλο σε συνέχεια όλων αυτών που είδαμε με τη μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί, όπως επίσης και της Μονής του Σωτήρος, την λεγόμενη Μονή της Χώρας, δείχνουν ότι δυστυχώς, η σύγχρονη Τουρκία δεν συνειδητοποιεί ότι βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα και πολιτεύεται με όρους όχι του προηγούμενου αιώνα αλλά πολύ πιο πίσω, του 19ου αιώνα με λογικές ισχύος και κανονιοφόρων, όταν όλοι ομνύουν στο διεθνές δίκαιο, στο δίκαιο της θάλασσας εν προκειμένω, γιατί μιλάμε για το αρχιπέλαγος του Αιγαίου και την ΑΟΖ της Ελλάδος. Γιατί πριν λίγο ψηφίσαμε στην Βουλή, είναι σε εξέλιξη η ψηφοφορία, τις δύο συμφωνίες για τον καθορισμό των θαλασσίων ζωνών μεταξύ της Ελλάδος και της Ιταλίας, και της Ελλάδος και της Αιγύπτου. Δύο χώρες με τις οποίες μετά από διαπραγματεύσεις, με βάση το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας, προχωρήσαμε στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών.

Έτσι είναι,έχουμε έναν εθνικισμό απέναντι και έναν εγνωσμένο επεκτατισμό, ο οποίος δηλώνεται σε κάθε κατεύθυνση, σε κάθε στιγμή. Εμείς, όμως, γιατί είμαστε ενδοτικοί και υποχωρητικοί απέναντι σε κάτι που διαπιστώνουμε όλοι ότι ο επεκτατισμός της Τουρκίας, αναθεώρηση συνθηκών και όλα αυτά είναι εγνωσμένος και δεδομένος;

Από πού προκύπτει το ενδοτικοί;

Αυτό θα εξηγήσω τώρα. Εμείς από την άλλη μεριά τραβάμε κόκκινες γραμμές και όταν έρχεται το τούρκικο πλοίο, απλά το παρακολουθούμε εντός της ελληνικής επικράτειας...

Η Ελλάδα υπερασπίζεται και με την διπλωματία και με τις ένοπλες δυνάμεις της τα κυριαρχικά της δικαιώματα και την κυριαρχία στον ύψιστο βαθμό. Ταυτόχρονα, ενεργοποιεί συμμαχίες και το είδαμε το τελευταίο διάστημα όχι μόνον εντός της ΕΕ, αλλά και του ΝΑΤΟ, όπου βεβαίως θα συμφωνήσω με όσους ασκούν κριτική και στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ ότι θα περιμέναμε να είναι πιο ουσιαστική η αλληλεγγύη και πιο έμπρακτη. Αλλά, δυστυχώς, η μεν ΕΕ δεν έχει ακόμη ούτε κοινή εξωτερική πολιτική, ούτε ακόμη κανένα βραχίονα επιβολής της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής και επαφίεται στο ΝΑΤΟ. Το δε ΝΑΤΟ, με δεδομένο ότι και οι δύο χώρες είναι μέλη του, ακολουθεί μια πολιτική ίσων αποστάσεων, που όπως ειπώθηκε δεν είναι καθόλου παραγωγική. Ταυτόχρονα, όμως, με την ενεργητική διπλωματική πολιτική που ασκεί η χώρα –κα εν προκειμένω ο Υπεξ, ο Νίκος ο Δένδιας-έχουν ενεργοποιηθεί συμμαχίες με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, δεν μένω μόνον στην Κύπρο, τη Γαλλία την Ιταλία. Αυτή τη στιγμή που μιλούμε, υπάρχει σε εξέλιξη κοινή άσκηση μεταξύ 4 χωρών: Ελλάδος Κύπρου, Ιταλίας και Γαλλίας. Κι εγώ είμαι ενοχλημένος από τη στάση παραγόντων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, θα θέλαμε πιο ενεργητική παρουσία, αλλά νομίζω ότι η Ελλάδα με την πολιτική που ακολουθεί εμπράκτως ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Προχώρησε, όπως είπα, σε οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ιταλία και την Αίγυπτο. Εχθές ανακοινώθηκε η επέκταση των χωρικών μας υδάτων από τα 6 στα 12 μίλια στο Ιόνιο μέχρι το Ταίναρο στην Πελοπόννησο. Ουσιαστικά είναι αύξηση της εθνικής κυριαρχίας. Είχε να γίνει από το 1936, όταν από τα 3 χιλιόμετρα διπλασιάστηκαν στα 6 χιλιόμετρα. Ο Υπεξ, ο Νίκος ο Δένδιας, ανακοίνωσε ότι το επόμενο διάστημα προτιθέμεθα να κάνουμε αντίστοιχη επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια και νοτίως της Κρήτης όπου και εκεί υπήρξε η προεργασία της συμφωνίας για ΑΟΖ με την Αίγυπτο, έστω και μερική, αλλά είναι πάρα πολύ σημαντική γιατί ακυρώνει στην πράξη το λεγόμενο τουρκολιβυκό μνημόνιο μεταξύ της Τουρκίας και της διοίκησης της Τρίπολης, ένα άκυρο μνημόνιο που δεν έχει κυρωθεί από το λιβυκό κοινοβούλιο, και στη πράξη ακυρώνεται μετά τη συμφωνία που επετεύχθη μετά από χρόνια διαπραγματεύσεων με την Αίγυπτο.

Οι Τούρκοι δεν έχουν πάει σε χώρους που καθορίζονται από το τουρκο-λιβυκό σύμφωνο αυτήν την ώρα. Οι Τούρκοι έχουν πάει σε περιοχές που δεν περιλαμβάνονται στη συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου.

Αυτό είναι αλήθεια που λέτε.

Αλλά έχουμε υποχωρήσει; Έχουμε κρατήσει τις κόκκινες γραμμές; Εσείς τι εκτιμάτε; Γιατί άκουγα έναν στρατηγό που έλεγε, πρώτα θα τους κάψουμε και μετά θα ρωτήσουμε ποιος ήταν. Μέχρι τώρα δεν έχω δει να καίμε τίποτε.

Οι στρατιωτικοί ορθώς χρησιμοποιούν ενίοτε τέτοια γλώσσα γιατί στέλνουν και μηνύματα στην άλλη πλευρά. Η Ελλάδα διαθέτει ισχυρή αποτρεπτική ικανότητα. Δεν είναι ούτε η Συρία, ούτε οι Κούρδοι στα νοτιοανατολικά της Τουρκίας. Είναι χώρα μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, χώρα που δαπανά σημαντικό ποσοστό του ΑΕΠ της για τις ένοπλες δυνάμεις, κι αυτό είμαστε αναγκασμένοι να το κάνουμε γιατί είμαστε αναγκασμένοι από την γεωγραφία να ζούμε σε αυτήν τη δύσκολη γειτονιά που μας έχει τάξει η ιστορία, με “κληρονομικούς εχθρούς“, όπως κάποτε έγραφε ο Βενιζέλος. Για τους Τούρκους και τους Βούλγαρους τα έγραφε. Με τους Βούλγαρους εδώ και πολλές δεκαετίες ευτυχώς, έχουν αποκατασταθεί οι σχέσεις μας. Η Βουλγαρία είναι πλέον μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας, της ΕΕ, δεν υπάρχει πλέον ο από βορρά κίνδυνος, που λέγανε κάποτε και στο στράτευμα. Αλλά με τους Τούρκους συνεχίζουμε να έχουμε αυτά τα προβλήματα, που είναι καθαρά με βάση τις τουρκικές διεκδικήσεις, την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας. Έχουμε να κάνουμε αν θέλετε με την ιδιοσυγκρασία ενός ηγέτη που δεν θέλει να επισκιάζεται από τον Κεμάλ Ατατούρκ, τον ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας. Η Τουρκία σε 3 χρόνια συμπληρώνει έναν αιώνα, 100 χρόνια από τη δημιουργία της σύγχρονης τουρκικής δημοκρατίας και ουσιαστικά επιχειρείται μια συνολική αποσυναρμολόγηση των αρμών που συνιστούσαν το κεμαλικό κράτος. Το είδαμε με την επαναφορά της μαντήλας, το είδαμε με την μετατροπή μουσείων που ήταν εκκλησίες σε τζαμιά, με την αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάνης -ασφυκτιούν στα σύνορα που οδήγησε η Λωζάνη, μιλούν για “γαλάζιες πατρίδες” και υπερβολικές διεκδικήσεις. Όλ’ αυτά όμως τους βάζουν απέναντι στην διεθνή κοινότητα που αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει ένας διεθνής ταραξίας στην ανατολική Μεσόγειο. Και το τηλέφωνο του Τραμπ μην το υποτιμάτε, μετά και τις ανακοινώσεις του State Department που υπήρξαν ως απάντηση στις πληροφορίες ότι ο Ερντογάν δέχθηκε στην Κωνσταντινούπολη και είχε συναντήσεις με επικηρυγμένους τρομοκράτες της Χαμάς. Γιατί επιχειρεί η Τουρκία να εμφανιστεί ως ηγέτιδα δύναμη στο σουνιτικό Ισλάμ, πλέον κλείνει την πόρτα στη Δύση και τον δυτικό τρόπο ζωής και το δυτικό κεκτημένο, που έχει να κάνει με αυτό που λέμε κράτος δικαίου. Τη Δύση τη θέλει μόνον ως χρηματοδότη, ως μια αγελάδα που την αρμέγει με την απειλή ότι θα στείλει μετανάστες, και έχει στραφεί προς την Ανατολή, προς τον ισλαμικό κόσμο, επιχειρώντας να αναδειχθεί μια ηγέτιδα δύναμη εκεί. Αλλά αυτό δεν περνά απαρατήρητο από τον δυτικό κόσμο. Γιατί κάποτε θεωρούσαν την Τουρκία μέρος αυτού που λέγαμε Δύση, δυτικό κόσμο, αν θέλετε και προκεχωρημένο φυλάκιο απάντησης στο κίνδυνο που υπήρχε τότε από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, την ΕΣΣΔ και το ανατολικό μπλοκ. Αυτά έπαψαν να υπάρχουν. Δημιουργήθηκαν νέα δεδομένα με τον ισλαμιστικό κίνδυνο και τις εξτρεμιστικές απειλές στη Μέση Ανατολή. Αλλά εκεί πιά η Τουρκία δεν μπορεί να είναι σύμμαχος και βοηθός και αρωγός του δυτικού κόσμου, των ΗΠΑ. Βλέπετε ότι οι πολιτικές της και οι συμπεριφορές της έχουν μια αμφίθυμη στάση με τη ριζοσπαστικοποίηση, το ισλαμικό κράτος, τις τρομοκρατικές ενέργειες.

Βλέπετε τους Αμερικανούς να αλλάζουν στάση; Γιατί μέχρι τώρα τους χάιδευαν τους Τούρκους και τους θεωρούσαν και συνεργάτες και μάλιστα ο Αμερικανός πρόεδρος έκανε και μπίζνες, και είναι πρωτάκουστο και πρωτοφανές χώρα μέλος του ΝΑΤΟ να αγοράζει οπλικά συστήματα από τη Ρωσία, να απειλούνται κυρώσεις και οι κυρώσεις αυτές να θρυλούνται πολλούς μήνες, ίσως και χρόνια. Να παίρνουν αποφάσεις στην αμερικανική Γερουσία και να μην τηρείται τίποτε για πιθανές κυρώσεις προς την Τουρκία. Βλέπετε είναι το χαϊδεμένο παιδί της αμερικανικής προεδρίας αυτήν την ώρα η Άγκυρα.

Το βάλατε πολύ σωστά: Τώρα! Της αμερικανικής προεδρίας, γιατί και στην Αμερική έχουμε διάφορα κέντρα εξουσίας.

Βλέπετε να αλλάζει η πολιτική η αμερικάνικη απέναντι στο πρόβλημα του Αιγαίου αυτήν την ώρα; Βλέπετε αλλαγή δηλαδή;

Βλέπω πρώτα απ’ όλα μια αυστηρή ανακοίνωση του State Department, και είδα εχθές το τηλεφώνημα του προέδρου Τραμπ στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Κι όλα αυτά είναι τυχαία συγκυρία, μετά τη συνάντηση με ηγετικά στελέχη της Χαμάς που έχουν επικηρυχθεί από την Αμερική ως διεθνείς τρομοκράτες; Αυτό που εγώ βλέπω είναι ότι με δεδομένη την κατάσταση που υπάρχει αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ, λόγω της παρουσίας του Τραμπ στην προεδρία και του ιδιαίτερου χαρακτήρα και των ιδιαίτερων σχέσεων που έχει με τον πρόεδρο Ερντογάν και με την οικογένεια Ερντογάν, ο πρόεδρος της Τουρκίας συνειδητοποιεί πως, ό,τι μπορεί να πετύχει θα το πετύχει μέχρι τις αμερικανικές εκλογές, με δεδομένο ότι αυτή τη στιγμή όλες οι δημοσκοπήσεις δίνουν συγκριτικό πλεονέκτημα, ένα μεγάλο προβάδισμα στον υποψήφιο των Δημοκρατικών τον Τζο Μπάιντεν. Ο Μπάιντεν έχει γίνει κόκκινο πανί στην Τουρκία. Ξέρετε τις δηλώσεις Μπάιντεν έναντι στην Τουρκία, που ανασύρθηκαν μετά από μήνες. Άρα μέχρι τις 3 Νοεμβρίου που είναι οι εκλογές στις ΗΠΑ πρέπει να βρισκόμαστε σε αυξημένη επαγρύπνηση, σε εγρήγορση, γιατί ανά πάσα στιγμή η Τουρκία μπορεί να εκμεταλλευθεί αυτό που πιστεύει, ότι μπορεί να τύχει χλιαρής αντίδρασης από τις ΗΠΑ, η όποια απόπειρα δημιουργίας τετελεσμένων στο Αιγαίο. Γι’ αυτό χρειάζεται αυξημένη εγρήγορση. Θέλω να πιστεύω ότι με την αλλαγή σελίδας στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου στις ΗΠΑ, η προεδρία Μπάιντεν, που όλα δείχνουν ότι έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα, αν και κανείς δεν μπορεί να προδικάσει την ψήφο κανενός, πόσο δε μάλλον την ψήφο των πολιτών των ΗΠΑ, θα επαναφέρει την Αμερική στον ρόλο που είχαμε συνηθίσει: Ως μια υπερδύναμη που ενδιαφέρεται για τη σταθερότητα στη Μεσόγειο, στη ΝΑ Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή και θα αναλάβει αυτό τον ρυθμιστικό ρόλο που ξέραμε ότι είχε και στο παρελθόν. Διότι, δυστυχώς, η Ευρώπη αυτή τη στιγμή δείχνει ότι δεν έχει τις προϋποθέσεις εκείνες για να συνετίσει τον Ερντογάν. Βλέπετε ότι ακόμη και τις κυρώσεις, για τις οποίες μιλούμε, δεν είναι όλοι διατεθειμένοι να τις επιβάλουν στην επόμενη σύνοδο κορυφής. Βλέπετε κάποιοι προτάσσουν τη δική τους μικρο-εθνική ατζέντα, των οικονομικών κυρίως συμφερόντων, με την Τουρκία και όχι την ευρωπαϊκή συνολικότερα πολιτική. Θα περίμενα η Γερμανία, που είναι ηγέτιδα δύναμη στην Ευρώπη, να μην επιδιώκει ρόλο διαιτητή, αλλά ουσιαστικό ρόλο έμπρακτης αλληλεγγύης σε Ελλάδα και Κύπρο που είναι μέλη της ΕΕ.

Μήπως πρέπει και εμείς όλ’ αυτά να τα διεκδικήσουμε λίγο πιο σθεναρά; Μια άλλη θέση της ΕΕ. Μήπως πηγαίνουμε σαν τον φτωχό συγγενή δίχως να διεκδικούμε πράγματα;

Μα διαμορφώνοντας συμμαχίες μέσα στην ΕΕ, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες και νομίζω ότι προς αυτήν κατεύθυνση, όπως σας περιέγραψα προηγουμένως, κινείται η χώρα και με τις συμφωνίες για την ΑΟΖ με την Ιταλία, μετά από διαπραγματεύσεις πάνω από 15 χρόνων, ομοίως με την Αίγυπτο. Έτσι δίνεις την εντύπωση ότι έχεις μια ενεργητική παρουσία, και την έχει πραγματικά η Ελλάδα, επιχειρώντας μέσα στην ΕΕ να έχει εκείνες τις συμμαχίες και με τις χώρες του νότου για τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με το μεταναστευτικό, προκειμένου να μπορέσει να επηρεάσει συνολικότερα τις αποφάσεις. Κι έχει κι άλλα δεδομένα στην διάθεσή της η Ελλάδα. Οι αποφάσεις στην ΕΕ χρειάζονται ομοφωνία, όπως ξέρετε. Το ζητούμενο είναι να μην φθάνει κανείς στην απειλή του βέτο, αλλά να συνειδητοποιούν όλοι, πως όλοι μαζί, ως ευρωπαϊκή οικογένεια έχουμε χρέος να προασπισθούμε τις βασικές αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού, που οδήγησαν στη συγκρότηση της ΕΕ. Η Τουρκία έχει σήμερα καμία σχέση με αυτό που λέμε ευρωπαϊκό κεκτημένο; Γιατί υποτίθεται ότι είναι χώρα υποψήφια προς ένταξη ακόμη, γιατί δεν έχουν διακοπεί οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις, έχουν παγώσει. Ίσως θα έπρεπε να δοθεί ένα αυστηρό μήνυμα. Για ποιες ενταξιακές διαπραγματεύσεις μπορούμε να συζητούμε με μια χώρα που καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα; Έχει στις φυλακές πολιτικούς κρατουμένους. Έχει στην φυλακή τον ηγέτη του κουρδικού κόμματος του HDP, ενός κόμματος που ψηφίσθηκε με πάνω από το 10%, γιατί το εκλογικό σύστημα στην Τουρκία έχει κατώφλι 10%. Κάποιος που ψηφίζεται με πάνω από τα 10% του λαού μιας χώρας μπορεί να φυλακίζεται γιατί θεωρείται απειλή προς το καθεστώς Ερντογάν; Μπορεί να έχει σχέση με τις ευρωπαϊκές αξίες μια χώρα που γυρίζει το ρολόι της ιστορίας έναν αιώνα πίσω και ξανακάνει τζαμιά μουσεία που είναι στον κατάλογο της παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO; Γιατί και η Αγία Σοφία και η Μονή της Χώρας είναι στα μνημεία προστατευόμενου πολιτισμού, στον κατάλογο της UNESCO. Τι σχέση έχει μια χώρα που καταπατά το διεθνές δίκαιο; Η Τουρκία είναι η χώρα που δεν έχει υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας, και το επικαλείται κατά καιρούς.

Ένα χρόνο και κάτι είναι κυβέρνηση η ΝΔ, Η αλήθεια είναι ότι είχατε αναποδιές. Και τα ελληνοτουρκικά και ο Ερντογάν και η στάση των Τούρκων είναι πρόβλημα. Έτσι και ο κορονοϊός τα πράγματα δεν βοήθησαν καθόλου. Είναι γεγονός. Αλλά από την άλλη πλευρά όμως στον 1,5 χρόνο που είναι η ΝΔ στην διακυβέρνηση της χώρας δεν είδαμε εκείνες τις μεγάλες αλλαγές που θα περιμέναμε όσον αφορά στις ιδιωτικοποιήσεις, σε ότι αφορά στο άνοιγμα της αγοράς, σε ότι αφορά τον περιορισμό του δημοσίου και την υποβοήθηση του ιδιωτικού τομέα. Δεν έχει προχωρήσει η ΝΔ σε όλα αυτά που προεκλογικά έλεγε.

Κύριε Θεοδώρου, η κυβέρνηση της ΝΔ, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, βρέθηκε με το καλημέρα με μια διπλή απειλή. Την προκλητικότητα των Τούρκων, με την έκρηξη του μεταναστευτικού, θυμόσαστε ότι εργαλειοποίησε το μεταναστευτικό και επιχείρησε από τον Έβρο να κάνει μια οργανωμένη εισβολή μεταναστών, και όχι προσφύγων, γιατί αποδείχθηκε από τις συλλήψεις που έγιναν,ότι ήταν άνθρωποι που δεν είχαν σχέση με τη Συρία και εμπόλεμες περιοχές. Η δεύτερη κρίση που κλήθηκε να αντιμετωπίσει είναι η κρίση του κορονοϊού, Ανάλωσε ολόκληρο το εύρος της προσοχής της στην αντιμετώπιση αυτών των δύο κρίσεων και νομίζω ότι δικαίως εισέπραξε τα εύσημα της διεθνούς κοινότητας και της διεθνούς κοινής γνώμης. Γιατί ήταν η Ελλάδα το μαύρο πρόβατο στη διεθνή σκηνή μέχρι πρότινος, λόγω και της οικονομικής κρίσης, των μνημονίων, του τρόπου αντιμετώπισής τους, σε αντίθεση με άλλες χώρες που βγήκαν πολύ νωρίτερα από τα μνημόνια. Η Ελλάδα ξανακατρακύλησε μετά το 2015,όταν μπήκαμε στο τρίτο αχρείαστο μνημόνιο. Αυτό βεβαίως δυσχέρανε, όπως λέτε, τους ρυθμούς που θα θέλαμε να προχωρήσει το κυβερνητικό έργο. Διότι όταν επιβάλλεις σε μια χώρα lockdown, ουσιαστικά κλείνεις την οικονομία. Δεν έχεις την άνεση να προχωρήσεις με τους γρήγορους ρυθμούς που θα ήθελες σε μειώσεις φορολογικών συντελεστών, σε πολιτικές τέτοιες που θα έδιναν κίνητρα περισσότερα για την ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Παρ’ όλα αυτά, όμως, και εν μέσω αυτής της δίδυμης κρίσης που κλήθηκε να αντιμετωπίσει, η κυβέρνηση έδωσε σαφή δείγματα γραφής, μείωσε φορολογικούς συντελεστές, προχωρά, το επόμενο διάστημα, όπως ανακοινώθηκε, θα υπάρξουν και νέες ανακοινώσεις από τον πρωθυπουργό -δεν μπορώ να πω πιά στην ΔΕΘ, διότι η ΔΕΘ, που ήταν το οικονομικό φόρουμ που ανακοινώνονταν κάθε χρόνο η οικονομική πολιτική, δεν θα πραγματοποιηθεί λόγω της έξαρσης των κρουσμάτων του κορονοϊού. Ωστόσο, ο πρωθυπουργός θα μεταβεί στη Θεσσαλονίκη και θα απευθυνθεί σε ένα περιορισμένο ακροατήριο των παραγωγικών δυνάμεων της Βορείου Ελλάδος ως είθισται, εξαγγέλλοντας από εκεί την οικονομική πολιτική που θα ακολουθηθεί τον επόμενο χρόνο, το 2021. Και θα έχει εκεί τη δυνατότητα να ανακοινώσει μια σειρά ελαφρύνσεων και μέτρων στήριξης και των οικονομικά αδύναμων συμπολιτών μας και της μεσαίας τάξης, που είναι η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας όλ’ αυτά τα χρόνια. Η επόμενη χρονιά, το 2021, είναι και μια χρονιά ορόσημο για την Ελλάδα, καθώς συμπληρώνονται 200 χρόνια από την εθνική παλιγγενεσία από την επανάσταση του 1821 και είναι και ένα στοίχημα να δείξουμε και στον κόσμο έξω ότι ‘‘αυτός ο τόπος ο μικρός ο μέγας’’, που λέει ο ποιητής, μπορεί να πετύχει μεγάλα πράγματα, παρά τις δυσκολίες, παρά τα εμπόδια.

Με άλλα λόγια υπήρξαν δυσκολίες και δεν κάνατε αυτό που θέλατε να κάνετε. Το ότι υπήρξαν δυσκολίες νομίζω το αναγνωρίζουν όλοι. Αλλά θα συμφωνήσετε νομίζω μαζί μου. Δεν κάνατε αυτό που έπρεπε ή που θα θέλατε να κάνετε στην διοίκηση της χώρας.

Αυτό που θα θέλαμε να κάνουμε και αυτό που είχαμε αναλάβει ως προεκλογική δέσμευση έχει να κάνει με τον ορίζοντα της τετραετίας. Δεν είχαμε πει ότι θα κάναμε τον πρώτο χρόνο πράγματα που δεν έχουμε υλοποιήσει. Αν και σας λέω ότι, είναι κατανοητό απ’ όλους ότι η κυβέρνηση βρέθηκε σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, λόγω της πραγματικότητας που περιγράφουμε. Το γεγονός ότι δύο θέματα ουσιαστικά μονοπωλούν τα δελτία ειδήσεων και τις συζητήσεις που κάνουμε και εμείς αυτή την ώρα, η ελληνοτουρκική κρίση από την μία και ηυγειονομική κρίση με την έξαρση του κορονοϊού, δείχνει ακριβώς την πραγματικότητα που βρισκόμαστε. Πριν από λίγο ολοκληρώθηκε η Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής, την οποία ουσιαστικά μονοπώλησαν τα μέτρα που πρέπει να λάβουμε για την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης και σε επίπεδο Βουλής που πρέπει να δίνει το παράδειγμα και να δώσω και μια είδηση από το σταθμό σας. Αποφασίστηκε να υπάρχει σύσταση και προς τους βουλευτές να μην πραγματοποιούνται συναντήσεις με τους πολίτες, με φυσική παρουσία των πολιτών στα πολιτικά γραφεία, αλλά η επικοινωνία να γίνεται με βάση την τεχνολογία, τα τηλέφωνα, την τηλεδιάσκεψη, το skype, τις δυνατότητες που έχουμε από την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών.

Ένα ερώτημα μόνο. Δεν έπρεπε τώρα στην Θεσσαλία, στον Βόλο, στην Μαγνησία, στην Λάρισα να έχουμε εκπροσώπηση σημαντική και μεγάλη στο υπουργικό συμβούλιο; Δεν νοιώθετε και εσείς να υπάρχει αυτή απαίτηση από τους πολίτες;

Το εισπράττω και εγώ από τους πολίτες, όπως λέτε. Χωρίς να θέλω να δώσω προσωπικό χρώμα. Γιατί, όπως ξέρετε, μιλάτε με έναν άνθρωπο ο οποίος μπορεί να είναι και η εξαίρεση στα χρόνια της μεταπολίτευσης, γιατί παραιτήθηκε από υπουργός. Προσωπικά δεν βλέπω το υπουργιλίκι ως λοφία, χαιρετούρες, κόκκινα χαλιά και παράτες. Αλλά ως ένα βήμα προσφοράς στους πολίτες, στην κοινωνία, στην πατρίδα μου, σε όλους αυτούς που μας τιμούν με την εμπιστοσύνη τους.
Από εκεί και πέρα, όπως ξέρετε, κ. Θεοδώρου, η συγκρότηση του υπουργικού συμβουλίου είναι προνόμιο του πρωθυπουργού. Ο πρωθυπουργός στην παρούσα συγκυρία έκρινε ότι αυτό το υπουργικό συμβούλιο μπορεί να τρέξει τις πρωτοβουλίες, το σχεδιασμό που έχει αυτή η κυβέρνηση. Όταν θα κρίνει ότι χρειάζεται ανασχηματισμός, χρειάζεται αναδόμηση το υπουργικό συμβούλιο, χρειάζεται μια αναδιάταξη αυτών που είναι μπροστά, που δίνουν την μάχη, αυτός θα το κρίνει και μακάρι να πάνε τα πράγματα καλά. Μέχρι στιγμής πιστεύω ότι σε γενικές γραμμές η κυβέρνηση έχει δώσει θετικά δείγματα γραφής, κι αυτό αναγνωρίζεται και φαίνεται όχι μόνον στα διθυραμβικά σχόλια της διεθνούς κοινότητας, αλλά και σε όλες τις έρευνες της κοινής γνώμης στο εσωτερικό. Οι πολίτες κατανοούν ότι σε μια δύσκολη συγκυρία η κυβέρνηση αυτή κρατάει τη χώρα όρθια. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό, πιστώνεται πρωτίστως στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.
Τα πρόσωπα αναμφίβολα έχουν σημαντικό ρόλο στην ιστορία. Εγώ ξέρετε δεν είμαι της μαρξιστικής σχολής που ισοπεδώνει τον ρόλο των προσώπων. Πολλά πράγματα στον ρου της ιστορίας θα ήταν διαφορετικά αν δεν υπήρχαν ισχυρές προσωπικότητες. Αλλά σημαντικότερο είναι οι πολιτικές, είναι το πρόγραμμα που καλείται να υλοποιήσει ο κάθε υπουργός, ο κάθε υφυπουργός, ο κάθε γενικός γραμματέας, η κάθε κυβέρνηση. Άρα να υπάρχει ένας συγκεκριμένος ‘‘μπούσουλας’’. Δεν πάει ένας υπουργός σε ένα υπουργείο για να αυτοσχεδιάσει και να εφαρμόσει προσωπική πολιτική. Την πολιτική μιας κυβέρνησης που πήρε ψήφο εμπιστοσύνης, τις προγραμματικές δηλώσεις στην πρώτη συνεδρίαση της βουλής, πάει να υλοποιήσει.

Ένα έργο σε μια τοπική κοινωνία μπορεί να κάνει όμως ο υπουργός. Μπορεί να το τρέξει που το ξέρει και καλά.

Ναι, δεν αμφιβάλλω επ’ αυτού. Αλλά και εκεί δεν πρέπει να υπάρχει η αίσθηση ότι μεροληπτεί υπέρ της εκλογικής του περιφέρειας, εις βάρος κάποιων άλλων, που έχουν πραγματική ανάγκη.

Κύριε Χαρακόπουλε, ευχαριστώ πολύ.

Εγώ σας ευχαριστώ. Καλή συνέχεια.

Μπορείτε να δείτε τη συνέντευξη του Μάξιμου Χαρακόπουλου στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://youtu.be/O9HwqKgqFdo