Menu
A+ A A-

Διάλεξη ΓΓ ΔΣΟ δρ Μάξιμου Χαρακόπουλου στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα  της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας: «Η Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας και οι πολυσχιδείς δράσεις της για την ανάδειξη των Ορθόδοξων Αξιών»

ΜΑΧ 2 2

Λευκωσία, 8 Φεβρουαρίου 2025

Διάλεξη ΓΓ ΔΣΟ δρ Μάξιμου Χαρακόπουλου

στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα  της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας:

«Η Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας και οι πολυσχιδείς δράσεις της για την ανάδειξη των Ορθόδοξων Αξιών»

Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με μια εξομολόγηση. Λέγεται ότι πατρίδα είναι τα παιδικά μας χρόνια. Το 1974 που έγινε η εισβολή ήμουν μαθητής της Α΄ τάξης του Δημοτικού. Για χρόνια προσκέφαλό μου ήταν ένα μαξιλάρι με κεντημένο τον ματωμένο από τη γραμμή του Αττίλα χάρτη της Κύπρου με το “Δεν ξεχνώ”. Αυτό το κεντημένο μαξιλάρι ήταν το αντίδωρο μιας οικογένειας προσφύγων στην βοήθεια που είχε σπεύσει να στείλει, μαζί με λίγα λόγια παρηγοριάς -ανταποκρινόμενος στην έκκληση του Ερυθρού Σταυρού- ο παππούς μου, Αγάπιος Χαρακόπουλος, πρόσφυγας κι αυτός από την Καππαδοκία της Μικράς Ασίας. Για χρόνια στις προσευχές μου ως παιδί ήταν κι οι πρόσφυγες της μαρτυρικής μεγαλονήσου.

Επιτρέψτε μου, επίσης, να πω ότι νιώθω ανάμεικτα αισθήματα ευρισκόμενος στην έδρα ενός πανεπιστημιακού αμφιθεάτρου. Πολλές φορές γι’ αλλού ξεκινάμε κι αλλού η ζωή μας πάει. Για ακαδημαϊκή καριέρα με προετοίμαζε ο αείμνηστος δάσκαλός μου, ο μεγάλος Νεοκλής Σαρρής. Με παρότρυνε να μάθω τούρκικα, με έστειλε για μεταπτυχιακά στην Πόλη, έκανα διδακτορικό για τους Ρωμιούς της Καππαδοκίας, και ξεκίνησα δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά. Άλλα μετά το κενό που προέκυψε στη Λάρισα με τη διαγραφή Σουφλιά επί Κώστα Καραμανλή “επιστρατεύθηκα” για να κλείσει το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας. Ε, κάπως έτσι, αντί για πανεπιστημιακός “κατήντησα” πολιτικός. Αλλά αγαπητέ μου Πανίκο (Λεωνίδου) καμία δουλειά δεν είναι ντροπή!

Ευχαριστώ για τη τιμή να προσκληθώ και να μιλήσω για το πολυσχιδές έργο της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας (ΔΣΟ). Ευχαριστώ ιδιαίτερα τον αγαπητό καθηγητή τον κ. Οικονόμου για την πρόσκληση να έρθω για μια ακόμη φορά στην προσφιλή Κύπρο.

Κάθε φορά που έρχομαι εδώ και βλέπω τον δυναμισμό αυτού του τμήματος του ελληνισμού που συνεχίζει να υπάρχει και να δημιουργεί σε πείσμα της γεωγραφίας –καθώς είναι μακριά από τον κεντρικό ελληνικό κορμό- σε αυτό το σταυροδρόμι της Ευρώπης με την Αφρική και την Ασία, παίρνω δύναμη και ελπίδα για το μέλλον.

Γιατί η επιβίωση της ελληνικής γλώσσας, με αυτό το τόσο ωραίο κυπριακό ιδίωμα, με τις αρχαιοελληνικές και βυζαντινές του ρίζες, η ισχύς της Ορθοδοξίας, και η αίσθηση του ανήκειν σε ένα έθνος από τα μυκηναϊκά χρόνια μέχρι και σήμερα, συνιστούν ένα θαύμα της ιστορίας.

Παρά τις τόσες κατακτήσεις, τις τόσες κατοχές, τους τόσους εισβολείς, τις τόσες σφαγές και διώξεις, ο κυπριακός ελληνισμός παρέμεινε πάντα ζωντανός.

Και αυτό είναι το καθήκον μας σήμερα, όχι μόνον δικό σας, αλλά και δικό μας, και όλων των Ελλήνων, να κρατήσουμε την Κύπρο ως προπύργιο του ελληνισμού σε αυτή την κομβική γωνιά της γης.

Αρχικώς, θα ήθελα να αναφέρω ότι στο πλαίσιο της δραστηριότητάς μας η συνεργασία της ΔΣΟ με την κυπριακή κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία ήταν πάντοτε στενή και άψογη.

Η Κύπρος υπήρξε ιδρυτικό μέλος της οργάνωσης το 1993, και συμμετείχε ενεργά όλες αυτές τις δεκαετίες σε όλες τις δράσεις του διακοινοβουλευτικού θεσμού μας.

Οφείλω, ωστόσο, να επισημάνω ότι αυτή η συμμετοχή τα τελευταία χρόνια έχει αναβαθμιστεί ακόμη περισσότερο.

Και αυτό οφείλεται στους αγαπητούς συναδέλφους που συμμετέχουν στην αντιπροσωπεία, τους κυρίους Ευθύμιο Δίπλαρο, Μαρίνο Μουσιούττα, Ηλία Μυριάνθους και βεβαίως στον επικεφαλής της αντιπροσωπείας, τον κ. Πανίκο Λεωνίδου.

Με την αμέριστη αρωγή της Βουλής των Αντιπροσώπων -και θέλω να ευχαριστήσω και από αυτό το βήμα την αγαπητή πρόεδρο Αννίτα Δημητρίου-, οι Κύπριοι βουλευτές συνεισέφεραν σημαντικά σε όλες τις πρωτοβουλίες που έχουμε λάβει, και οι πολυσχιδείς δράσεις της ΔΣΟ, όπως έχω διαπιστώσει, και όπως αποδεικνύει και η σημερινή μου παρουσία εδώ, είναι πλέον γνωστές.

Κατά την τελευταία μας επίσκεψη, μάλιστα είχαμε την χαρά να δούμε ξανά τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Κύπρου, τον κ. Γεώργιο, αλλά και να δεχθούμε τη φιλοξενία του Πανιερώτατου Μητροπολίτου Κύκκου, κ. Νικηφόρου, τον οποίον και με αυτήν την ευκαιρία ευχαριστώ.

Αξιότιμες κυρίες και κύριοι, αγαπητοί φίλοι,

Είναι γνωστόν ότι ο ελληνισμός στην διαχρονικότητά του έχει επιτύχει να βάλει το αποτύπωμά του στον οικουμενικό πολιτισμό. Ξεκινώντας από την αρχαία εποχή, και τα σπουδαία επιτεύγματα που κατόρθωσε σε όλους τους τομείς της σκέψης και της συνείδησης.

Εκτός, όμως, της αρχαίας αίγλης, που θαυμάζεται από όλον τον σημερινό κόσμο, υπάρχει και ο βυζαντινός κόσμος, Αυτός που, μέσω της Ορθοδοξίας, εξακτίνωσε τον ελληνικό πολιτισμό στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, αφήνοντας ανεξίτηλα τα ίχνη του έως σήμερα.

Η αποδοχή αυτής της ελληνοβυζαντινής παράδοσης, αλλά και εν γένει του ελληνισμού, εξακολουθεί να είναι τεράστια σε περιοχές όπως τα Βαλκάνια, η ανατολική Ευρώπη αλλά και η Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική.

Όλοι είδαμε τι συνέβη στη γειτονική προς την Κύπρο Συρία, όπου μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους τζιχαντιστές, οι Χριστιανοί της χώρας αυτής, το Πατριαρχείο Αντιοχείας, στράφηκαν προς την Ελλάδα, εν γένει προς τον ελληνισμό για βοήθεια.

Αυτός ο κόσμος, αραβόφωνοι μεν, πνευματικοί απόγονοι δε της ελληνιστικής περιόδου και του Βυζαντίου, βλέπουν σε εμάς τους πραγματικούς συγγενείς τους.

Και αυτό πρέπει να μας κάνει νοιώθουμε ακόμη περισσότερο τα βάρη της ιστορικής μας ευθύνης.

Έχοντας, λοιπόν, τα πρωτοτόκια του βυζαντινού κόσμου, οφείλουμε αυτόν τον ανεκτίμητο πνευματικό πλούτο και τους άυλους, αλλά ζωντανούς δεσμούς, που έχει δημιουργήσει σε ευρείες γεωπολιτικές ενότητες να τα αξιοποιήσουμε, προς χάρη της ειρήνης, της συνεργασίας και της ευημερίας, αλλά και για να ενισχύσουμε τη θέση του ελληνισμού στον σύγχρονο κόσμο.

Αυτή η αναγκαιότητα έγινε αντιληπτή στις αρχές της δεκαετίας του 1990 από κάποιους οξυδερκείς Έλληνες πολιτικούς. Τότε που η πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων έφερνε στην επιφάνεια μια νέα πραγματικότητα για τα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη.

Ξάφνου, η Ορθοδοξία απέκτησε και πάλι ένα τεράστιο βάθος που ένωνε τον βαλκανικό χώρο με τον Ειρηνικό Ωκεανό. Γινόταν, δηλαδή, εν δυνάμει μια ισχυρή συνιστώσα για τη συνδιαμόρφωση της νέας Ευρώπης.

Και η Ελλάδα, ως η μοναδική τότε ορθόδοξη χώρα-μέλος της τότε ΕΟΚ, αναλάμβανε μια συντονιστική πρωτοβουλία, η οποία στόχευε στην ενότητα των Ορθοδόξων και την προώθηση των αρχών της δημοκρατίας και του δικαίου, σε μια εποχή εκρηκτικής ανάδυσης των πάσης φύσεως εθνικισμών.

Έτσι, το 1993, η τότε Κοινοβουλευτική Επιτροπή Θρησκευμάτων και Ορθοδοξίας της Βουλής των Ελλήνων, σε συνεργασία με την Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους, διοργάνωσαν ένα συνέδριο, στο Συνεδριακό Κέντρο «Παναγία Φιλανθρωπινή» στην Ορμύλια της Χαλκιδικής, το οποίο ανήκει στη γυναικεία Ιερά Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, με τη συμμετοχή αντιπροσώπων από 16 χώρες της Νοτίου και της Ανατολικής Ευρώπης, μεταξύ αυτών, όπως είπαμε, και της Κύπρου, με στόχο τη σύσταση ενός οργανισμού των Ορθοδόξων κοινοβουλευτικών. Υπεύθυνοι της διοργάνωσης ήταν ο αείμνηστος Βασίλης Κοραχάης και ο Στέλιος Παπαθεμελής.

Η πρωτοβουλία κατέληξε στην ίδρυση της «Ευρωπαϊκής Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας», γνωστής πλέον ως Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας.

Ως έδρα της Οργάνωσης ορίζεται η Βουλή των Ελλήνων. Τη θέση του επικεφαλής Γενικού Γραμματέα της ΔΣΟ την καταλαμβάνει ο εκάστοτε επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας.

Πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης προτείνεται και εκλέγεται για πολλά χρόνια, λόγω του ειδικού βάρους της Ρωσίας, ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Ρωσικής Δούμα. Ο πόλεμος στην Ουκρανία ανέτρεψε την εθιμική αυτή παράδοση. Μετά τη ρωσική εισβολή πρόεδρος εκλέχθηκε βουλευτής από την Πολωνία, ενώ αυτή τη στιγμή ο πρόεδρος είναι βουλευτής από την Ρουμανία, ο Ιοάν Βουλπέσκου.

Με βάση την ιδρυτική διακήρυξη της ΔΣΟ η Ελλάδα όφειλε, ως το μόνο, τότε, μέλος της τότε ΕΟΚ «να προωθήσει όλες τις προϋποθέσεις για την αναγνώριση από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα του προοδευτικού ρόλου της Ορθοδόξου παραδόσεως στη διαμόρφωση του Ευρωπαϊκού πολιτισμού».

Παράλληλα, καλείτο η Ρωσική Ομοσπονδία, ως το μόνο ορθόδοξο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ «να υπερασπίζεται στο Συμβούλιο τα κοινά συμφέροντα των ορθοδόξων λαών και να μην επιτρέπει διακρίσεις εις βάρος τους».

Στον θεσμό, δυνατότητα συμμετοχής έχουν κοινοβούλια κρατών που διαθέτουν ορθόδοξους, κατά το θρήσκευμα, βουλευτές, συμπεριλαμβανομένων, επίσης, όσων ανήκουν στις Προ ή αντιχαλκηδόνιες Εκκλησίες. Σήμερα, στην ΔΣΟ συμμετέχουν κοινοβουλευτικές αντιπροσωπείες ή μεμονωμένοι βουλευτές από 25 χώρες.

Η ΔΣΟ από την ίδρυσή της έχει αναπτύξει μια πολυσχιδή και πολυεπίπεδη δραστηριότητα, ενισχύοντας το κύρος της ανάμεσα στους διεθνείς οργανισμούς και αποκτώντας αναγνωρισιμότητα και εμπιστοσύνη από πολιτικούς, εκκλησιαστικούς και ακαδημαϊκούς παράγοντες της διεθνούς κοινότητας.

Επιπλέον η ΔΣΟ, όλες αυτές τις δεκαετίες, συνεργάστηκε αρμονικά με τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, σεβόμενοι τις ενδοεκκλησιαστικές διαφορές, ενώ προέβαλλε μέσα από τις δράσεις της την Ορθόδοξη παράδοση.

Συνολικά, στο διάστημα από το 1993, πραγματοποιήθηκαν 31 Γενικές Συνελεύσεις, οι οποίες μετετράπησαν σε φόρουμ ανταλλαγής θέσεων και απόψεων σε διαφορετικές κάθε φορά θεματικές, και πάνω από 40 συνέδρια και σεμινάρια.

Αναμφίβολα, το έργο της ΔΣΟ ενίσχυσε τους διακοινοβουλευτικούς δεσμούς και δημιούργησε μια δυναμική πλατφόρμα συνεργασίας σε ένα ευρύ πεδίο όχι μόνον θεμάτων, αλλά και γεωγραφικών ενοτήτων. Θα αναφερθώ σε κάποιες από αυτές ώστε να σχηματίσετε μια ιδέα για το εύρος και το πολυσχιδές της δραστηριότητος της Οργάνωσης:

Α. Παρεμβάσεις για την προστασία των χριστιανικών μνημείων που βρίσκονται εν κινδύνω

Δυστυχώς, σε πολλές περιοχές παρατηρείται το φαινόμενο καταστροφής ή βεβήλωσης των χριστιανικών μνημείων. Τέτοιες περιοχές είναι, μεταξύ άλλων, στη Συρία, στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, στο Κοσσυφοπέδιο, στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου.

Η τακτική αυτή παρατηρείται συστηματικά πλέον και στην Τουρκία, η οποία, κινούμενη από τις νεοοθωμανικές ιδεοληψίες της ηγεσίας της, έχει μετατρέψει αυθαιρέτως σε μουσουλμανικά τεμένη Ναούς της Αγίας Σοφίας, στην Νίκαια της Βιθυνίας, στην Τραπεζούντα του Πόντου, στην Αδριανούπολη της ανατολικής Θράκης, και βεβαίως τον σημαντικότερο όλων, του Φάρου της Ορθοδοξίας και αγλάισμα της αρχιτεκτονικής, στην Κωνσταντινούπολη.

Πρόκειται για πράξεις που απαράδεκτες, που εντάσσονται στην απόπειρα του Ερντογάν

αφενός να εξαλείψει την κεμαλική κληρονομιά του κοσμικού κράτους –στο πλαίσιο αυτό την δεκαετία του 1930 η Αγία Σοφία έγινε μουσείο από τον Ατατούρκ-,

αφετέρου θέλει να κολακέψει τους πληθυσμούς της Ανατολής, και γι αυτό εργαλειοποιεί την θρησκεία, και συγκεκριμένα το Ισλάμ για πολιτικούς σκοπούς. Θυμηθείτε την εικόνα εντός της Αγίας Σοφίας με τον ιμάμη να κραδαίνει την σπάθα της τιμωρίας προς τους απίστους.

Η ΔΣΟ από την πρώτη στιγμή, θεωρώντας ότι η απόφαση, για την μετατροπή του συμβόλου της Οικουμενικής Ορθοδοξίας, που συγκαταλέγεται στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ- καταπατά κάθε ηθικό κανόνα και θέτει σε κίνδυνο την ακεραιότητα του Ναού, ανέλαβε μια εκστρατεία αφύπνισης της διεθνούς κοινής γνώμης.

Οι αιτιάσεις μας πολύ γρήγορα αποδείχθηκε ότι δεν ήταν υπερβολικές, καθώς το θαύμα αυτό της αρχιτεκτονικής του 6ου αιώνος κινδυνεύει πραγματικά από την αθρόα προσέλευση των μουσουλμάνων σε καθημερινή βάση.

Γίνονται καταστροφές, τις οποίες παραδέχονται και δημοσιεύουν τουρκικά μέσα ενημέρωσης και καταξιωμένοι Τούρκοι επιστήμονες. Στα μάρμαρα του δαπέδου, στην αυτοκρατορική πύλη και στους τοίχους, υπάρχουν φθορές που οδηγούν όπως λένε οι ίδιοι οι Τούρκοι ακαδημαϊκοί σε κίνδυνο τον Ναό τα επόμενα χρόνια εφόσον συνεχιστεί η ίδια πρακτική.

Επίσης, για τη ΔΣΟ είναι θέμα αρχής η υπεράσπιση των παγκόσμιων ηθικών αρχών. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε το δίκαιο της ισχύος να υπερνικήσει την ισχύ του δικαίου. Η αλήθεια δεν πρέπει να καλυφθεί από το σκότος.

Η αυθαίρετη απόφαση της τουρκικής ηγεσίας, δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη από τη διεθνή κοινότητα, γιατί τότε νομιμοποιείται μια λανθασμένη πρακτική, που θα επιτρέπει στον κάθε έναν να την επαναλαμβάνει.

Για τον σκοπό εκδόθηκε ο Τόμος με τίτλο «Αγία Σοφία - Οι Ναοί της του Θεού Σοφίας ανά τον Κόσμο», που αποτελεί καρπό της συνεργασίας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας και του Κέντρου Αριστείας «Αξιοποίηση Ορθόδοξης Κληρονομιάς και Διαθρησκευτικός Διάλογος» του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Το επιστημονικό πόνημα αποσκοπεί μέσα από κείμενα μιας πολυεθνικής ομάδας ερευνητών και επιστημόνων στην πολυδιάστατη σκιαγράφηση των 37 ιστορικών εμβληματικών ναών αφιερωμένων στη Σοφία του Θεού, οι οποίοι βρίσκονται σε 11 χώρες από τη Σκωτία και τον Ατλαντικό ωκεανό μέχρι τα βάθη της Κίνας, στην επαρχία Χαμπρίν, στον Ειρηνικό ωκεανό, και από την Κύπρο ως την Αγία Πετρούπολη. Συγκεκριμένα, οι χώρες που περιλαμβάνονται στον τόμο είναι οι: Ελλάδα, Κύπρος, Ρωσία, Ιταλία, Ουκρανία, Βόρεια Μακεδονία, Βουλγαρία, Ηνωμένο Βασίλειο, Κίνα, Λευκορωσία και Τουρκία. Από τον ελλαδικό χώρο παρουσιάζονται οκτώ γνωστές εκκλησίες.

Από την Κύπρο έχουμε την Αγία Σοφία στην Λευκωσία και στην Πάφο, για τις οποίες μας μίλησαν Κύπριοι επιστήμονες όταν διοργανώσαμε στην Λεμεσό την παρουσίαση του Τόμου.

Η πολύ-πρισματική μελέτη καλύπτει πληροφορίες για την ιστορική διαδρομή, το πολιτιστικό αποτύπωμα, τον εσωτερικό διάκοσμο, την αρχιτεκτονική και τη ναοδομία των Ναών της του Θεού Σοφίας. Το βιβλίο έχει μεταφραστεί ήδη σε 15 γλώσσες -Αγγλικά, Αραβικά, Αλβανικά, Βουλγαρικά, Ιταλικά, Ουκρανικά, Ρουμανικά, Ρωσικά, Σερβικά, Αρμενικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Σλαβομακεδονικά, και Φινλανδικά.

Ο τόμος θα μεταφραστεί και σε άλλες, προκειμένου να διανεμηθεί σε όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες με σκοπό την ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινής γνώμης και την ανάδειξη του πνευματικού, ιστορικού και πολιτισμικού αποθέματος που περικλείουν οι περικαλλείς ναοί της Σοφίας του Θεού.

Ο Τόμος έχει παρουσιαστεί σε περισσότερες από 20 πόλεις της Ευρώπης και των ΗΠΑ, όπως το Παρίσι, το Λονδίνο, την Ουάσιγκτον, τη Ρώμη, το Παλέρμο, την Βενετία, την Φλωρεντία, το Μπενεβέντο και το Μιλάνο, τη Βαρσοβία, τη Σόφια, το Ελσίνκι, τις Βρυξέλλες, τη Σόφια, το Βουκουρέστι, τη Βουδαπέστη, το Σεράγεβο και την Μπάνια Λούκα στη Βοσνία Ερζεγοβίνη, την Ποντγκόριτσα του Μαυροβουνίου, την Βασιλεία της Ελβετίας, το Μόναχο και την Καρλσρούη της Γερμανίας, στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, και όπως προείπα και στην Κύπρο.

Ακόμη θυμούμαι την επιτυχία που είχε η παρουσίαση του Τόμου, στον φιλόξενο χώρο της Μητροπόλεως Λεμεσού, χάρη και στην βοήθεια που μας παρασχέθηκε από τον μητροπολίτη Λεμεσού, τον κ. Αθανάσιο.

Παράλληλα, έχει επιδοθεί σε διεθνείς οργανισμούς, όπως η ΟΥΝΕΣΚΟ, ο ΟΗΕ, η ΚΟΜΙΣΙΟΝ, και προσωπικά σε δεκάδες προσωπικότητες του πολιτικού, ακαδημαϊκού και εκκλησιαστικού χώρου, μεταξύ άλλων, στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και στον πάπα της Ρώμης Φραγκίσκο.

Να σημειωθεί ότι ο Τόμος βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 2023, γεγονός που πιστοποίησε ταυτόχρονα το κύρος του θεσμού.

Εκτός αυτού, η ΔΣΟ καταγγέλλει ανελλιπώς με δημόσιες ανακοινώσεις της ανάλογα φαινόμενα, όπως βεβαίως για την κατεχόμενη Κύπρο.

Μάλιστα, τον Μάρτιο του προηγούμενου έτους που βρεθήκαμε στην Κύπρο για τις εργασίες της τροποποίησης του καταστατικού της ΔΣΟ, είχαμε συνάντηση, στην αίθουσα της ολομέλειας της Βουλής των Αντιπροσώπων, με την Επιτροπή των Κατεχόμενων Δήμων, κατά την οποία έγινε λεπτομερής ενημέρωση για την κατάσταση των θρησκευτικών μνημείων στις κατεχόμενες περιοχές.

Εκεί ακούσαμε φοβερές πληροφορίες, και το πώς στα κατεχόμενα διεξάγεται μια συστηματική καταστροφή της δισχιλιετούς χριστιανικής παρουσίας, που έχει στόχο Εκκλησίες και Μονές, που αν δεν έχουν κατεδαφιστεί έχουν μετατραπεί σε τζαμιά, στρατιωτικές αποθήκες, στάβλους, κλαμπ.

Να σημειώσω ότι το Ημερολόγιο της ΔΣΟ για το 2024 ήταν αφιερωμένο στις εκκλησίες μας που βρίσκονται στην κατεχόμενη από τους Τούρκους Κύπρο.

Παρεμβάσεις κάνουμε διαρκώς και για το Ναγκόρνο Καραμπάχ. Μάλιστα από το Αρτσάχ, αυτόν τον πολύπαθο τόπο των Αρμενίων, με την πλούσια ιστορία και τη σημαντική χριστιανική παρουσία, επιλέξαμε να παρουσιάσουμε στο Ημερολόγιο του 2025 μερικά χαρακτηριστικά δείγματα χριστιανικών μνημείων.

Δυστυχώς, αυτά τα αρχιτεκτονήματα κινδυνεύουν μετά την μαρτυρική έξοδο των Αρμενίων από το Ναγκόρνο Καραμπάχ, το φθινόπωρο του 2023, ως αποτέλεσμα της κατάληψης της περιοχής από τον αζερικό στρατό.  

Σε παρεμβάσεις έχουμε προβεί επανειλημμένως και για τα όσα συμβαίνουν στην Λωρίδα της Γάζας, όπου και οι χριστιανοί υπέφεραν από τους ανηλεείς βομβαρδισμούς αλλά και τα χριστιανικά μνημεία.

Ως ΔΣΟ εκφράσαμε τη βαθύτατη θλίψη μας και ανησυχία, για το γεγονός του βομβαρδισμού της ιστορικής Μονής του Αγίου Πορφυρίου στη Γάζα, στις 19 Οκτωβρίου 2023, καθώς και τις απώλειες ζωών και τους τραυματισμούς που προκλήθηκαν μεταξύ των αμάχων που είχαν βρει καταφύγιο σε παρακείμενο κτίριο.

Ως ΔΣΟ καταγγείλαμε, επίσης, την απόφαση της τουρκικής ηγεσίας να λειτουργήσει ως τζαμί τη Μονή της Χώρας, ένα βυζαντινό μνημείο, που όπως γνωρίζετε διαθέτει τα απαράμιλλου κάλλους ψηφιδωτά και εκπληκτικές αγιογραφίες της εποχής των Παλαιολόγων. Επρόκειτο για μια ακόμη πράξη των Τούρκων που καταδεικνύει την εμμονική τους ταύτιση με νεοοθωμανικές ιδεοληψίες.

Τέλος, το ενδιαφέρον μας είναι στραμμένο και προς την περιοχή του Κοσσυφοπεδίου, ή όπως το λένε οι φίλοι μας οι Σέρβοι Κόσοβο και Μετόχια.

Πρόσφατα, μάλιστα, είχα συνάντηση με τον νέο Πρέσβη της Σερβίας στην Ελλάδα κ. Nikola Nedeljkovic, με τον οποία συζητήσαμε και αυτό το ζήτημα. Πρόθεσή μας είναι να επισκεφθούμε αυτά τα μνημεία, τις εκκλησίες και τις μονές το συντομότερο δυνατό, εφόσον καταστεί εφικτό. Πληροφοριακά να πούμε ότι η Ελληνική Δύναμη Κοσόβου παρέχει 24ωρη προστασία σε Χριστιανικές Εκκλησίες στη Ζώνη Ευθύνης της.

Β. Στήριξη του μείζονος ελληνισμού

Η ΔΣΟ από την ίδρυσή της στέκεται έμπρακτα δίπλα στον μείζονα ελληνισμό και σταθερά προβάλλει τα δίκαια αιτήματά του.

  1. Αρχικώς, βεβαίως, είμαστε δίπλα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο συμβολίζει και την ενότητα της Ορθοδοξίας, και εξακολουθεί και σήμερα, παρά τις δύσκολες συνθήκες που είναι αναγκασμένος ο οικουμενικός πατριάρχης να επιτελεί την αποστολή του, να είναι το σημείο αναφοράς όλων των Ορθοδόξων. Ως ΔΣΟ είμαστε συχνά με την ευκαιρία εορτών ή άλλων εκδηλώσεων στο Φανάρι, αλλά και σε αποστολές εντός της Τουρκίας, όπου υπάρχει ορθόδοξη παρουσία ή ορθόδοξα μνημεία. Περιττό να αναφέρω τη στενή σχέση που έχουμε αναπτύξει με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, η σεπτή μορφή του οποίου έχει ήδη καταγραφεί στις δέλτους της μακραίωνης, λαμπρής και, συνάμα δραματικής, ιστορίας του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου με χρυσά γράμματα.
  1. Στο πλαίσιο αυτό εφέτος το καλοκαίρι επισκεφθήκαμε την Ίμβρο, με αφορμή τις εορτές του 15γουστου, όπου παραβρέθηκε και ο Ιμβριώτης Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος. Στο νησί αυτό που σύμφωνα με τη συνθήκη της Λωζάνης, όπως και η Τένεδος, δόθηκε στην Τουρκία, είχαμε την ευκαιρία να συναντηθούμε με τις εκκλησιαστικές αρχές, παράγοντες της ομογένειας και κατοίκους του νησιού, με τους οποίους συζητήσαμε τις αντίξοες συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν οι εναπομείναντες Έλληνες, αλλά και όσοι έχουν επιστρέψει τα τελευταία χρόνια, καθώς ήδη λειτουργούν ελληνικά σχολεία από το νηπιαγωγείο μέχρι και το Λύκειο. Μάλιστα κατά την επιστροφή μου επέδωσα σχετικό υπόμνημα για τη στήριξη των Ελλήνων της Ίμβρου στον πρωθυπουργό και στον υπουργό Εξωτερικών.
  1. Επίσκεψη, όμως, αξιωθήκαμε να κάνουμε και στα περίφημα Πριγκηπόννησα, με αφορμή τους εορτασμούς από τον έναν αιώνα ζωής της Ιεράς Μητρόπολης Πριγκηποννήσων. Και εκεί είχαμε την χαρά να συνομιλήσουμε με τους εκπροσώπους της Ελληνικής Κοινότητας της Πριγκήπου αλλά και να ενώσουμε την φωνή μας στο δίκαιο αίτημα της επαναλειτουργίας της Πατριαρχικής Σχολής της Χάλκης, που αυθαίρετα έκλεισε η Τουρκία από την δεκαετία του 1970.
  2. Πλήρης είναι και η στήριξή της ΔΣΟ στον αγώνα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία, όπου καταπατώνται τα δικαιώματά της. Ιδιαίτερα, σταθήκαμε στο πλευρό του εκλεγμένου δήμαρχου Χειμάρρας Φρέντυ Μπελέρη, ο οποίος παρέμεινε φυλακισμένος με έωλες κατηγορίες, με προφανείς οδηγίες από τον πρωθυπουργό Ράμα. Η θέση μας είναι ότι οι χώρες των δυτικών Βαλκανίων πρέπει να ενταχθούν στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια, αλλά εκπληρώνοντας πρώτα όλες τις προϋποθέσεις, και πρωτίστως τον σεβασμό των δικαιωμάτων των μειονοτήτων.
  3. Ως ΔΣΟ βρεθήκαμε επίσης κοντά στον ελληνισμό της Κάτω Ιταλίας, ο οποίος έχει την μνήμη της καταγωγής του, και είναι περήφανος γι’ αυτήν, αλλά και στην Σικελία, όπου εκεί ιδίως σε κάποια χωριά, γίνεται προπαγάνδα εκ μέρους της Αλβανίας, ώστε να θεωρούν τους εαυτούς τους απογόνους Αλβανών και όχι Ρωμιών.
  4. Σχέσεις διατηρούμε επίσης με τον απόδημο ελληνισμό. Σε όλες μας τις επαφές, δεν παραλείπουμε να συναντηθούμε και με τους εκπροσώπους της ελληνικής παροικίας, που αποτελούν εξάλλου τον καλύτερο πρεσβευτή του ελληνισμού στο εξωτερικό. Αυτό το γνωρίζετε και στην Κύπρο, όπου οι απόδημοι Κύπριοι έχουν κάνει σπουδαία δουλειά σε κέντρα αποφάσεων στις ΗΠΑ, στην Μ. Βρετανία και αλλού. Μεταξύ άλλων, διατηρούμε μόνιμες επαφές και με την Παγκόσμια Διακοινοβουλευτική Ένωση Ελληνισμού.   

Γ. Συντονισμός με άλλες οργανώσεις για την ανάδειξη των χριστιανικών αξιών στην Ευρώπη, στο πλαίσιο του Διαλόγου για το Μέλλον της Ευρώπης.

Μια από τις σημαντικότερες πρωτοβουλίες που έχουμε προωθήσει ειδικά τα τελευταία χρόνια είναι αυτή που σχετίζεται με την υπεράσπιση των χριστιανικών αξιών στην Ευρώπη.

Όλοι μας βλέπουμε, δυστυχώς, ότι για πολύ μεγάλο διάστημα υπήρξε μια ενορχηστρωμένη επίθεση κατά των χριστιανικών αξιών και των χριστιανικών παραδόσεων.

Παρά το γεγονός ότι ο χριστιανισμός αποτελεί, αναμφίβολα, τον ένα από τους τρεις πυλώνες του ευρωπαϊκού πολιτισμού, μαζί με την αρχαία ελληνική γραμματεία και το ρωμαϊκό δίκαιο, εντούτοις αυτό αποσιωπάται συστηματικά. Η γραμμή ήταν μη λέτε καλά Χριστούγεννα, μόνον καλές γιορτές, απρόσωπα, για να μην προκαλούμε.

Ακόμη και σε επίσημα έγγραφα της Ε.Ε., όπως είναι ο περίφημος διάλογος για το μέλλον της Ευρώπης, σε ένα ογκώδες κείμενο, η λέξη χριστιανισμός δεν αναφέρεται ούτε μια φορά. Το δικαιολογητικό πλαίσιο αυτής της αποστροφής των κύκλων ευθύνης αυτής της παραχάραξης της ιστορίας είναι -υποτίθεται- ο νέος ευρωπαϊκός κόσμος που αναδύεται και σε αυτόν πρέπει να έχουν θέση και όσοι αλλόθρησκοι ως μετανάστες βρίσκονται στην Ευρώπη.

Με τέτοια λογική, όμως, χάνονται οι ευρωπαϊκές ρίζες, χάνεται η ευρωπαϊκή ταυτότητα, μετατρέπεται σε κάτι χωρίς κορμό, χωρίς κεντρικό άξονα, και βεβαίως είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα αντέξει τις αναταράξεις των καιρών. (Αναστάσιος)

Επιπλέον, έχει και ένα αντιδημοκρατικό χαρακτήρα, καθώς έρχεται σε αντίθεση με τα θρησκευτικά πιστεύω της πλειοψηφίας των λαών της Ευρώπης, οι οποίοι είναι χριστιανοί, και οι αξίες, οι αντιλήψεις τους, οι ζωές τους διέπονται, στον έναν ή στον άλλον βαθμό, από την χριστιανική τους ταυτότητα. Άραγε θα υπήρχε κυπριακός ελληνισμός χωρίς ορθοδοξία;

Αυτή η επίθεση κατά του χριστιανισμού συνδυάστηκε με την επέλαση της λεγόμενης γουόκ κουλτούρας, η οποία θέλει να καταργήσει βασικές αξίες όπως είναι η πυρηνική οικογένεια.

Τις υπερβολές αυτές τις ζήσαμε και εμείς περισσότερο στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Όλη αυτή η τρέλλα είχε ωστόσο σοβαρές πολιτικές συνέπειες. Το είδαμε στις ευρωεκλογές. Το είδαμε ακόμη περισσότερο στις αμερικανικές εκλογές. Η υπερβολή οδήγησε το εκκρεμές στην άλλη πλευρά.

Σε κάθε περίπτωση, εμείς ως ΔΣΟ είδαμε τις υψηλές ευθύνες μας απέναντι σε αυτήν την κατάσταση. Είδαμε ότι η Ορθοδοξία όφειλε να παρέμβει δυναμικά και να καταθέσει την δική της πρόταση για το μέλλον της Ευρώπης, που η ενότητά της χωρίς τις χριστιανικές αξίες είναι αμφίβολή.

Έτσι ξεκινήσαμε τη συνεργασίας με άλλες ευρωπαϊκές οργανώσεις, όπως η Διάσκεψη των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών (CEC), η Επιτροπή των Επισκοπικών Διασκέψεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση (COMRCE), και η οργάνωση together for Europe.

Αρχικός στόχος η ανάδειξη του ζητήματος των χριστιανικών αξιών στο πλαίσιο των προεκλογικών εκστρατειών των Πολιτικών Κομμάτων και των υποψηφίων Ευρωβουλευτών για να διαμορφωθεί μια κοινή στρατηγική ανάληψης δράσεων και πρωτοβουλιών ενόψει της προεκλογικής περιόδου των Ευρωεκλογών του 2024.

Δ. Συνέδριο Θεσσαλονίκης

Αποκορύφωμα αυτής της συνεργασίας υπήρξε η πρωτοβουλία διοργάνωσης ενός συνεδρίου τις παραμονές των ευρωεκλογών. Το Διεθνές Συνέδριο είχε θέμα «Η πολιτική ως χώρος έκφρασης των χριστιανικών αξιών στην καθημερινότητα», πραγματοποιήθηκε από 15 έως 17 Μαΐου 2024, στο αμφιθέατρο της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και συνδιοργανώθηκε από την ΔΣΟ, τις προαναφερόμενες οργανώσεις, την Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ και την Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης.

Το Συνέδριο πραγματοποιήθηκε υπό μορφή Στρογγυλών Τραπεζιών προς ενίσχυση της συζήτησης και της ανάδειξης πλουραλιστικών απόψεων. Εισηγητές ήταν ακαδημαϊκοί από ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια, κυβερνητικά στελέχη και βουλευτές από την Ελλάδα και το εξωτερικό, κληρικοί, ευρωβουλευτές, στελέχη της ΔΣΟ και επικεφαλής της Διάσκεψης Ευρωπαϊκών Εκκλησιών, εκπρόσωποι διεθνών κέντρων και ευρωπαϊκών οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών και διπλωμάτες.

Μεταξύ των ομιλητών ήταν βεβαίως και ο κοσμήτορας της Θεολογικής σας Σχολής, ο κ. Οικονόμου, ο οποίος έχει διατελέσει και Κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, αλλά και οι βουλευτές από την Κύπρο, Πανίκος Λεωνίδου και Ηλίας Μυριάνθους.

Το Συνέδριο κατά κοινή ομολογία υπήρξε ιδιαίτερα επιτυχημένο, τόσο σε επίπεδο οργανωτικό όσο και ως προς το περιεχόμενο των τοποθετήσεων, και ενίσχυσε το πνεύμα συνεργασίας μεταξύ όλων των συμμετεχόντων και των φορέων που εκπροσωπούσαν.

Ελπίζω ότι σύντομα θα καταφέρουμε να εκδώσουμε τα πρακτικά του Συνεδρίου, όχι μόνον στα ελληνικά αλλά και στα αγγλικά.

Κορυφαία στιγμή του Συνεδρίου υπήρξε η, κατά την τελετή έναρξης, υπογραφή του κειμένου έκκλησης προς τους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς για τις χριστιανικές αξίες από τους επικεφαλής των οργανώσεων που το συνδιοργάνωσαν, τον ομιλούντα ως επικεφαλής της Δ.Σ.Ο., τον Πρόεδρο της CEC, τον Πρόεδρο της COMECE, και τον Επικεφαλής της Οργάνωσης Together for Europe.

Η έκκληση, αποτέλεσμα κοπιώδους αλλά καρποφόρας προεργασίας που είχε καταβληθεί, είχε ως τίτλο «Ευρώπη, να είσαι ο εαυτός σου!», και καλούσε τις πολιτικές ομάδες των Ευρωπαϊκών θεσμών, τις πολιτικές παρατάξεις και τους υποψήφιους ευρωβουλευτές να αναγνωρίσουν τις χριστιανικές αξίες ως κύριο θεμέλιο του ευρωπαϊκού εγχειρήματος.

Επιπλέον καλούμε να εφαρμόζεται στην πράξη το άρθρο 17 παράγραφο 3 της Συνθήκης της Λισαβόνας για τη λειτουργία της ΕΕ, που θεσμοθετεί έναν ανοιχτό, διαφανή και τακτικό διάλογο με τις εκκλησίες και τις θρησκευτικές οργανώσεις.

Την Έκκληση την προωθούμε σταθερά σε όλα τα φόρα και σε όλους τους διεθνείς θεσμούς που μας δίνεται η δυνατότητα μεταξύ αυτών, στον Οικουμενικό Πατριάρχη και στον Πάπα Ρώμης, στον ΓΓ του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, στον ΓΓ της IPU και στον διευθυντή του Γραφείου για τη Διεθνή Θρησκευτική Ελευθερία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ.

Τελειώνοντας να αναφερθώ στις σχέσεις με την καθολική εκκλησία αλλά και το Ισλάμ.

Ε. Σχέσεις με καθολική εκκλησία

Όπως γνωρίζετε, τόσο οι Ορθόδοξοι όσο και οι Καθολικοί θα γιορτάσουμε φέτος, το 2025, την ίδια Κυριακή το Πάσχα, καθώς συμπίπτει η ημερομηνία. Η συγκυρία συνοδεύεται και από την επέτειο των 1700 ετών από την Α’ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας. Με αυτή την αφορμή έχει προγραμματιστεί επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου στην Κωνσταντινούπολη και τη Νίκαια –Ιζνίκ- τον Μάιο του 2025.

Σε αυτό το πλαίσιο, τον Σεπτέμβριο, με εκπροσώπους της οργάνωσης Together for Europe, του δικτύου «Ιησούς Χριστός 2033» και του Κινήματος των Focolare, πραγματοποιήσαμε επίσημη επίσκεψη στον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο στην Κωνσταντινούπολη.

Η επίσκεψη επικεντρώθηκε στις κοινές πρωτοβουλίες για τον εορτασμό της επετείου των 1700 χρόνων από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο.

Έχοντας ολοκληρώσει με επιτυχία την αποστολή στο Φανάρι, μέσα σε λίγες μέρες μεταβήκαμε και στο Βατικανό για επίσημη συνάντηση με τον Πάπα Φραγκίσκο.

Επίσης, η συνεργασία μας με τον καθολικό κόσμο ιδιαίτερα για την προαγωγή των χριστιανικών αξιών στην Ευρώπη είναι ελπιδοφόρα.

Στ. Παρεμβάσεις μας για διάλογο με το Ισλάμ, με σκοπό την αλληλοκατανόηση και τη συνεργασία.

Όπως ανέφερα, η ΔΣΟ δεν περιορίζεται στις δράσεις στον χριστιανικό κόσμο. Για τη επίτευξη της ειρήνης απαιτείται η αλληλοκατανόηση και με τους εκπροσώπους των άλλων θρησκειών, κυρίως των λεγόμενων Αβραμιαίων. Για τον λόγο αυτό έχουμε προχωρήσει σε κάποιες πρωτοβουλίες διαλόγου με το Ισλάμ.

Αναφέρω για παράδειγμα: 

  1. Τη συνδιοργάνωση στη Βηρυτό από τις 2 έως τις 5 Μαΐου 2018 με το Κοινοβούλιο του Λιβάνου διεθνούς συνεδρίου κοινοβουλευτικού διαλόγου με θέμα: «Ενότητα στην πολυμορφία και βασικές αρχές ελευθερίας για τους Χριστιανούς και Μουσουλμάνους στην Μέση Ανατολή», με τη συμμετοχή εκπροσώπων 9 Οργανισμών, 17 θρησκευτικών ηγετών και 17 κοινοβουλίων. Η ΔΣΟ εξέδωσε τα πρακτικά του Συνεδρίου σε διάφορες γλώσσες.
  1. Την επίσκεψη του Γενικού Γραμματέα της Παγκόσμιας Μουσουλμανικής Λίγκας, Σεΐχη Αλ Ίσσα, στην Ελλάδα (11-14.05.2024), και την υπογραφή Μνημονίου Κατανόησης με την ΔΣΟ. ΗΛίγκα είναι μια διεθνής μη κυβερνητική οργάνωση με μέλη από όλες τις Ισλαμικές χώρες, που ιδρύθηκε το 1962 και εδρεύει στη Μέκκα.

Ο Γενικός Γραμματέας της Λίγκας είναι μια διακεκριμένη προσωπικότητα εγνωσμένου κύρους, που έχει βραβευτεί για την προαγωγή του μετριοπαθούς Ισλάμ και την ανθρωπιστική του δράση από πληθώρα διεθνών οργανισμών και αρχηγών κρατών. Μάλιστα, ο Σεΐχης κατά την παραμονή του στην Αθήνα έγινε δεκτός και από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.

  1. Τη συμμετοχή της ΔΣΟ στο διεθνές συνέδριο, που συνδιοργανώθηκε τον Φεβρουάριο του 2024 από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση της Βοσνίας–Ερζεγοβίνης και την Παγκόσμια Μουσουλμανική Λίγκα, με θέμα: «Κοινοβουλευτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες για την συνύπαρξη και την ειρήνη» στο Σεράγεβο.
  1. Στο πλαίσιο αυτό θα ήθελα να εντάξω και τις παρεμβάσεις για την κατάπαυση του πυρός στην Λωρίδα της Γάζας. Δεν διστάσαμε να ζητούμε διαρκώς την ειρήνευση στην περιοχή, την απελευθέρωση των ομήρων, την παύση των βομβαρδισμών, και την έναρξη του διαλόγου με σκοπό την δημιουργία παλαιστινιακού κράτους και ταυτοχρόνως την εγγύηση ασφάλειας στο Ισραήλ.

Κυρίες και κύριοι,

Για χρόνια υποτιμήθηκε ο θρησκευτικός παράγων στις διεθνείς σχέσεις και η παράμετρός του στη γεωπολιτική. Σήμερα όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν την καθοριστική σημασία του παράγοντα θρησκεία στις διεθνείς σχέσεις. Του λόγου το αληθές μαρτυρά και η σύγκρουση στην Ουκρανία.

Δυστυχώς, ο πόλεμος στην Ουκρανία, μετά τη ρωσική εισβολή έχει δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα εντός της Ορθοδοξίας, μην λησμονούμε ότι είναι δύο ορθόδοξα έθνη που πολεμούν μεταξύ των, αλλά και… εντός της οργάνωσής μας.

Αναμφίβολα, εμείς καταδικάσαμε τη ρωσική εισβολή και έκτοτε συστηματικά καλούμε σε ειρήνευση, επιστροφή στο τραπέζι του διαλόγου και της διπλωματίας για την επίτευξη μιας δίκαιης ειρήνης. Ελπίζουμε το φως που αχνοφέγγει εσχάτως να αποδειχθεί ότι είναι η έξοδος από το τούνελ του θανάτου στον ουκρανικό πόλεμο.

Σε κάθε περίπτωση, εμείς επιδιώκουμε την ενότητα των απανταχού Ορθοδόξων, και χαιρόμαστε που οι πρωτοβουλίες μας έχουν διαμορφώσει ένα κλίμα εμπιστοσύνης ιδιαίτερα σε περιοχές όπως είναι τα Βαλκάνια.

Το επόμενο διάστημα, λόγω και των πρόσφατων εξελίξεων το βάρος μας θα πέσει και στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, όπου ο χριστιανισμός κινδυνεύει στο ίδιο το λίκνο του να εκτοπιστεί δια παντός. Και βεβαίως η Κύπρος μπορεί και πρέπει να διαδραματίσει έναν σημαντικό ρόλο για την προώθηση των στόχων μας.  

Σας ευχαριστώ.

Read more...

Ομιλία του ΓΓ της ΔΣΟ δρ Μάξιμου Χαρακόπουλου στη Γιορτή των Γραμμάτων και την τελετή κοπής της Βασιλόπιτας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας με θέμα «Ο ελληνισμός μπροστά στις προκλήσεις του νέου διεθνούς περιβάλλοντος».

ΜΑΧ 1 1

Λευκωσία, 8 Φεβρουαρίου 2025

Ομιλία του ΓΓ της ΔΣΟ δρ Μάξιμου Χαρακόπουλου

στη Γιορτή των Γραμμάτων και την τελετή κοπής της Βασιλόπιτας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας

με θέμα «Ο ελληνισμός μπροστά στις προκλήσεις του νέου διεθνούς περιβάλλοντος».

 

Πανιερώτατε,

Σεβασμιώτατε

Κύριοι Βουλευτές,

Κυρία και κύριε Αντιπρύτανη,

Κύριε πρέσβη,

Κυρίες και κύριοι καθηγητές,

Αγαπητοί φοιτητές

φίλες και φίλοι,

Εύχομαι σε όλους καλή χρονιά, με υγεία, οικογενειακή ευτυχία και δημιουργική διάθεση. Κυρίως εύχομαι στην πατρίδα – εννοείται ότι Ελλάδα και Κύπρος είναι μια πατρίδα – ευημερία, ανάπτυξη και ειρήνη. Γιατί, όταν είναι καλά η πατρίδα είμαστε και όλοι εμείς καλά.

Θα ήθελα πριν σας αναπτύξω κάποιες σκέψεις για τη διεθνή κατάσταση και τις προκλήσεις που ενσκήπτουν για τον ελληνισμό να ευχαριστήσω εκ βάθους καρδίας τον αξιότιμο καθηγητή, πρώην κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και Πρόεδρο του Τμήματος Θεολογίας Λευκωσίας, τον κ. Χρήστο Οικονόμου, για την μεγάλη τιμή να κληθώ στην Κύπρο, και να βρεθώ μαζί σας.

Κάθε φορά που έρχομαι στην γλυκεία χώρα, κατά τον Λεόντιο Μαχαιρά, δεν σας κρύβω ότι αναπτερώνεται το ηθικό μου.

Παρά το γεγονός ότι η μισή σχεδόν Κύπρος είναι σκλαβωμένη, για πάνω από μισό αιώνα, ότι ο στρατός του Αττίλα εξακολουθεί να μολύνει τα χώματα που αγίασαν απόστολοι, άγιοι και μάρτυρες, η Κυπριακή Δημοκρατία δείχνει μια αξιοζήλευτη ζωτικότητα. Και πρέπει να αποτελεί παράδειγμα και για την Ελλάδα σε πολλούς από τους τομείς της οικονομίας και της διοίκησης.

Διαπιστώνω, για παράδειγμα, κατά τις συχνές επισκέψεις μου, την γοργή ανάπτυξη που καταγράφει η Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία αποτυπώνεται στον οικοδομικό οργασμό, στην αύξηση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου των Κυπρίων, που αναμφίβολα είναι από τα υψηλότερα σε όλον τον ευρωπαϊκό χώρο.

Και αξίζουν θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους αρμοδίους για το θαύμα αυτό, αλλά και στους ίδιους τους Κυπρίους που πάντοτε με πνεύμα ανοικτό, κοσμοπολίτικο και δραστήριο διανοίγουν δρόμους με τις επιχειρηματικές τους ιδέες και καθιστούν το νησί πόλο έλξης για ντόπιους και ξένους επενδυτές.

Ανάμεσα σε αυτές τις επιτυχίες συγκαταλέγω και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, στα οποία σπουδάζουν και πολυάριθμοι ελλαδίτες φοιτητές. Εκεί που εμείς, στην Ελλάδα, με αγκυλώσεις του παρελθόντος μείναμε απελπιστικά πίσω, η μικρή Κύπρος προχώρησε πολύ μπροστά και με εξαιρετικά αποτελέσματα.

Θα ήμουν, όμως, άδικος αν περιόριζα τον θαυμασμό μου στα επιτεύγματα του κυπριακού οικονομικού τομέα. Γιατί, ταυτόχρονα, διαχρονικά με εντυπωσιάζει και η βαθιά θρησκευτική πίστη των Κυπρίων.

Ο δυνατός δεσμός που διατηρούν με την Ορθοδοξία και τις παραδόσεις της, οι γεμάτες εκκλησίες, η συμμετοχή πολλών νέων στα εκκλησιαστικά δρώμενα.

Εξάλλου, αυτό το ιστορικό θαύμα της διατήρησης του ελληνισμού σε αυτήν την εσχατιά της Μεσογείου, δίπλα ακριβώς από την ασιατική και αφρικανική ήπειρο, οφείλεται δίχως άλλο στην Ορθοδοξία.

Αυτή, άλλωστε, διαφύλαξε και την ταυτότητα σύμπαντος του ελληνισμού κατά την μακρά περίοδο της τουρκοκρατίας και της ενετοκρατίας. Άνευ της ορθοδόξου ομολογίας, ο Έλληνας που αλλαξοπιστούσε μεταστρεφόταν σε Τούρκο ή Λατίνο. Έχανε αργά ή γρήγορα την συνείδηση της εθνικής του καταγωγής.

Αυτό είναι καταγεγραμμένο στο εθνικό μας DNA, και όσες μεταλλάξεις και αν επιχειρούνται από διάφορους κύκλους, δεν αλλάζει.   

Και αποτελεί για μένα μεγάλη τιμή ότι απευθύνομαι σήμερα και σε καθηγητές Θεολογίας, που καθήκον και αποστολή τους είναι να μεταλαμπαδεύουν στους νεωτέρους το πνεύμα της Ορθοδοξίας, τις αξίες και τις αρχές της, την παράδοσή της και τους πλούσιους καρπούς της σε αυτήν τη γη, που εξ αρχής με τους Αποστόλους Παύλο και Βαρνάβα έφθασε το σωτήριο μήνυμα της διδασκαλίας του ευαγγελίου.

Κυρίες και κύριοι,

Όλοι μας διαπιστώνουμε τα τελευταία χρόνια ότι γύρω μας συμβαίνουν κοσμοϊστορικές αλλαγές. Ο κόσμος όπως τον γνωρίσαμε τις προηγούμενες δεκαετίες υφίσταται τρομερές αναταράξεις και μεταμορφώσεις.

Το σημαντικότερο είναι ασφαλώς οι πολεμικές συγκρούσεις μακράς διάρκειας, με τεράστιο κόστος σε ανθρώπινα θύματα, πρόσφυγες και καταστροφές υποδομών και περιουσιών.

Αρχικώς είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία, μεταξύ δύο ορθοδόξων λαών, που μαίνεται εδώ και τρία χρόνια. Αλλά και αυτός στην Μέση Ανατολή, που, δόξα τω Θεώ, τελεί πλέον σε εκεχειρία, και ευχόμαστε η ειρήνη να γίνει μόνιμη.

Την ίδια ώρα, η Ευρώπη, εκτός από την αγωνία για τον ουκρανικό πόλεμο, έχει εισέλθει σε μια φάση οικονομικών αναταράξεων, σοβαρής κρίσης ταυτότητας, αλλά και ανατρεπτικών πολιτικών εξελίξεων. Καταστάσεις που θέτουν σε κίνδυνο τον ρόλο που έπαιζε ως τώρα η ΕΕ στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.

Στις ΗΠΑ δε, μια νέα ηγεσία εμφανίζεται ως ταύρος εν υαλοπωλείω, που επιθυμεί να αλλάξει τα πάντα, και μεταξύ άλλων διεκδικεί ακόμη και εδάφη κράτους-μέλους του ΝΑΤΟ, όπως την Γροιλανδία από την Δανία, ή ακόμη και ένα ανεξάρτητο κράτος, όπως είναι ο Καναδάς.

Η παγκοσμιοποίηση όπως την γνωρίσαμε τα προηγούμενα τριάντα χρόνια πνέει τα λοίσθια. Αντιθέτως, αυξάνονται ο ανταγωνισμός και η αλληλοϋπονόμευση.

Σε αυτό το ρευστό περιβάλλον πολλά από αυτά που θεωρούσαμε ως βεβαιότητες φαίνεται να καταρρέουν. Στη θέση των αρχών του διεθνούς δικαίου, το οποίο συνιστά τείχος προστασίας για τους αδύναμους στο παγκόσμιο σύστημα, αναδύεται απειλητικό το δίκαιο της ισχύος.

Ο αναθεωρητισμός γίνεται δόγμα ολοένα και περισσότερων κρατών, που θέλουν να αποκτήσουν την μερίδα του λέοντος από την νέα κατανομή ισχύος και πλούτου.

Αναμφισβήτητα, μεταξύ αυτών των δυνάμεων ξεχωρίζει η Τουρκία. Η τουρκική ηγεσία, με ιδεολογία ένα μείγμα νεοοθωμανισμού και άκρατου εθνικισμού, ακολουθεί μια κατ’ εξοχήν αναθεωρητική πολιτική και δεν το κρύβει.

Γιατί δεν είναι για εσωτερική κατανάλωση η “Γαλάζια Πατρίδα” ή “τα σύνορα της καρδιάς τους”, που βρίσκονται στην βόρεια Κύπρο, στη Θεσσαλονίκη και στην Κριμαία! Όντως, οραματίζονται την ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας και επιδιώκουν να αποκτήσουν νέα εδάφη, νέες περιοχές επιρροής.

Γι’ αυτό την βλέπουμε να κινείται στην Υπερκαυκασία, όπου εκτόπισαν τους Αρμένιους από το Ναγκόρνο Καραμπάχ, στην Λιβύη, με την οποία υπέγραψαν και ψευδομνημόνιο για κοινή ΑΟΖ.

Το είδαμε πρόσφατα στην περίπτωση της γειτονικής Συρίας, όπου με την βοήθεια της Άγκυρας οι τζιχαντιστές κατέλαβαν την εξουσία και πλέον η τουρκική παρουσία επεκτάθηκε στο μεγαλύτερο μέρος της ταλαίπωρης αυτής αραβικής χώρας. Θέτοντας σε άμεση απειλή και εκατοντάδες χιλιάδες χριστιανούς που έχουν απομείνει σε αυτό το λίκνο του χριστιανισμού.

Αλλά και γι’ αυτό έχουν μετατρέψει τους βυζαντινούς ναούς, όπως την Αγία Σοφία, σε τζαμιά, ακυρώνοντας την κεμαλική κληρονομιά της εκκοσμίκευσης, και κολακεύοντας έτσι τα πλήθη της ισλαμιστικής ανατολής. Στέλνοντας, επίσης, το μήνυμα ότι ο νεοσουλτάνος της Τουρκίας είναι και ο χαλίφης για όλους τους σουνίτες.

Ως εκ τούτου, ως ελληνισμός οφείλουμε κατ’ αρχάς να μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις ότι με την Τουρκία μπορεί να λειτουργήσει ο κατευνασμός, ανεξάρτητα αν είναι απαραίτητο να διατηρούμε διαύλους συζήτησης και συνεννόησης.

Ούτε, επίσης, να θεωρούμε ότι αν μόνοι μας δεν αντισταθούμε θα έλθουν κάποιοι τρίτοι να μας σώσουν και να μας προστατέψουν.

Δυστυχώς, οι διεθνείς σχέσεις είναι σχέσεις συμφερόντων και συχνά ωμού ρεαλισμού. Το πάθημα, άλλωστε, της Μικράς Ασίας, αλλά και η εισβολή του 1974 στην Κύπρο πρέπει να αποτελεί για εμάς διαχρονικό μάθημα.

Επομένως, ποια πρέπει να είναι η στάση μας απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα;

Πρώτα, απ’ όλα είναι ο συντονισμός μεταξύ Ελλάδος και Κύπρου. Ο χώρος ήταν και είναι ενιαίος από την μυκηναϊκή εποχή. Οτιδήποτε συμβεί στην Κύπρο θα έχει αντίκτυπο στο Αιγαίο και το αντίστροφο.

Η απειλή είναι μια, και η αντιμετώπισή της πρέπει να είναι ενιαία. Ακούω συχνά και τον Αρχιεπίσκοπο της Εκκλησιάς της Κύπρου να το επισημαίνει και έχει απόλυτο δίκαιο. Κανείς και τίποτε δεν κείται μακράν. Ο ελληνισμός είναι ένας.  

Δεύτερον, όλη η προσοχή μας να στραφεί στην αμυντική θωράκιση, την αναβάθμιση των αμυντικών ικανοτήτων Ελλάδας και Κύπρου. Απέναντί μας έχουμε έναν “αστακό”, με πολυάριθμο στρατό και διαρκώς με νέα οπλικά συστήματα. Τα ποσά που ξοδεύει για αμυντικές δαπάνες η Τουρκία είναι ασύλληπτα.

Όμως, η σύγχρονη τεχνολογία δίνει τη δυνατότητα και σε μικρά κράτη να αποκτήσουν αξιόπιστα οπλικά συστήματα, που προκαλούν τεράστιο κόστος στον όποιο επιτιθέμενο.

Και εμείς αυτό που θέλουμε είναι να αντιληφθεί η Τουρκία ότι αν επιχειρήσει το οτιδήποτε το κόστος που θα καταβάλει θα είναι ασήκωτο.

Και η αλήθεια είναι ότι έχουν γίνει σοβαρά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση και στην Ελλάδα αλλά και στην Κύπρο. Αν χρειάζεται ας μειώσουμε λίγο το βούτυρο για να αυξήσουμε τα κανόνια, γιατί είναι τα κανόνια που μας κατοχυρώνουν την ελευθερία μας.

Τρίτον, είναι το δίκτυο των συμμαχιών μας. Καταλαβαίνουμε ότι σε έναν κόσμο που επικρατούν τα συμφέροντα είναι δύσκολο να έχεις αποκλειστικές σχέσεις. Όμως, μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τις αντιθέσεις που αναδύονται από την υπερμεγέθυνση της Τουρκίας.

Και εδώ έχουμε θετικά δείγματα γραφής, με τις σχέσεις με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, και ευρύτερα τον αραβικό κόσμο.

Και ταυτόχρονα, να εμβαθύνουμε τις σχέσεις με αυτούς που βλέπουν σε εμάς τον κομβικό γεωστρατηγικό χώρο για την εξασφάλιση ή προώθηση των δικών τους συμφερόντων, όπως είναι οι ΗΠΑ, η ΕΕ, αλλά και η Ινδία ή και η Κίνα.

Άλλωστε, η γεωστρατηγική αξία της Κύπρου φάνηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Μέση Ανατολή, και είναι προφανώς αναντικατάστατη.

Όλα τα παραπάνω, όμως, για να έχουν αποτέλεσμα πρέπει να εδράζονται σε ένα υψηλό και ακμαίο ηθικό, το οποίο μπορεί να προσφέρει πρωτίστως η συνείδηση της μακράς ιστορίας μας και η ανάδειξη των αξιών της πίστης μας. Τα στοιχεία, δηλαδή, που συγκροτούν την ταυτότητά μας. Για να πολεμήσει κάποιος πρέπει να γνωρίσει πρωτίστως τι έχει να χάσει αν δεν πολεμήσει. Και η απάντηση είναι τον ίδιο του τον εαυτό.

Οφείλουμε, λοιπόν, ως ελληνισμός να ενισχύσουμε τις παραδόσεις μας, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μας, την χριστιανική μας ταυτότητα. Και να τα αξιοποιήσουμε με εξωστρέφεια.

Όπως κάνουμε ως Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας με την εκστρατεία μας για την ανάδειξη των χριστιανικών αξιών στην Ευρώπη, που τελούν υπό την επίθεση της woke ατζέντας και ενός θολού πολυπολιτισμού.

Όπως κάνουμε με την αλληλεγγύη μας προς τους χριστιανούς αδελφούς μας στην Συρία και σε όλη την μέση Ανατολή που κινδυνεύουν με διωγμό από τις πατρογονικές τους εστίες.

Πανιερώτατε,

Πριν λίγες ημέρες βρέθηκα στα Τίρανα της Αλβανίας, για την εξόδιο ακολουθία του μακαριστού Αναστασίου, αυτού του μεγάλου ιεράρχη και ιεραποστόλου.

Όλοι, από τους πολιτικούς και εκκλησιαστικούς ηγέτες μέχρι και τους απλούς πολίτες μιλούσαν για το θαύμα της άνθισης της Ορθοδοξίας σε έναν τόπο που η αθεΐα τον είχε μετατρέψει σε πνευματική έρημο. Ναοί και σχολεία παντού. Και η ελπίδα ζωντανή και πάλι.

Ιδού η δύναμη της Ορθοδοξίας, και η δύναμη του Ελληνισμού. Σε αυτούς τους πυλώνες αν στηριχτούμε μπορούμε να ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση.

Καλή χρονιά σε όλους!

Read more...

Χαιρετισμός Μάξιμου Χαρακόπουλου κατά το Επίσημο δείπνο που παρέθεσε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος στους Έλληνες Ευρωβουλευτές και στα μέλη της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας

MAXIMOS 1

Αθήνα, 1 Φεβρουαρίου 2025

Χαιρετισμός Μάξιμου Χαρακόπουλου

κατά το Επίσημο δείπνο που παρέθεσε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος στους Έλληνες Ευρωβουλευτές και στα μέλη της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας, με την ευκαιρία έναρξης της νέας Κοινοβουλευτικής Περιόδου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

«Μακαριώτατε, Θεοφιλέστατε, Σεβαστοί πατέρες, κύριε Αντιπρόεδρε της Βουλής των Ελλήνων, αγαπητοί συνάδελφοι στο Ευρωπαϊκό και το Ελληνικό Κοινοβούλιο, κύριε Σύμβουλε της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας, αγαπητές φίλες και φίλοι,

θα μου επιτρέψετε να μιλήσω ως “ευρωβουλευτής”, υπό την έννοια ότι θα περιοριστώ σε δύο λεπτά, που είναι ο χρόνος των δικών σας παρεμβάσεων, για να μην σας κουράσω άλλο με ομιλίες.

Μακαριώτατε,

θέλω να σας ευχαριστήσω και να χαιρετίσω την πρωτοβουλία της σημερινής συνάντησης στο πλαίσιο της συναλληλίας Εκκλησίας και Πολιτείας. Και η συναλληλία αυτή δεν περιορίζεται πια με τα έθνη-κράτη, καθώς ανήκουμε όλοι σε υπερεθνικές ενώσεις, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου εκεί λαμβάνονται βασικές αποφάσεις που επηρεάζουν τις ζωές των Ευρωπαίων πολιτών. Άλλωστε, στα εθνικά κοινοβούλια ένα μεγάλο μέρος του νομοθετικού έργου είναι να ενσωματώνουμε ευρωπαϊκό δίκαιο. 

Για τα νεότερα μέλη του Ευρωκοινοβουλίου, που δεν μας γνωρίζουν, να πω ότι η Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας -της οποίας έχω την τιμή να είμαι επικεφαλής- είναι μια οργάνωση, ένας θεσμός, που προέκυψε το 1993 με πρωτοβουλία της Βουλής των Ελλήνων, μετά την κατάρρευση των καθεστώτων στις χώρες του λεγόμενου ανατολικού μπλοκ, που μας έδωσε τη δυνατότητα επικοινωνίας με ορθόδοξους λαούς, με ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε κοινή πίστη, κοινές πολιτιστικές παραδόσεις ως κληρονόμοι του βυζαντινού κόσμου.

Και στους βασικούς μας στόχους είναι η ανάδειξη αυτής της κοινής κληρονομιάς, των χριστιανικών αξιών στην Ευρώπη, η συνεργασία στο πλαίσιο της αλληλοκατανόησης λαών, η προστασία των διωκομένων χριστιανών όπου γης -και δυστυχώς στις μέρες μας βλέπουμε και πάλι να διώκονται χριστιανοί στη Μέση Ανατολή και να κινδυνεύουν με εξαφάνιση τα απομεινάρια αυτού του βυζαντινού κόσμου, οι ελληνορθόδοξες κοινότητες και άλλες χριστιανικές κοινότητες στη Μέση Ανατολή. Ενώ έχουμε και έναν πόλεμο ανάμεσα σε δύο ομόδοξους λαούς, την Ρωσία και την Ουκρανία, που είναι και ιδρυτικά μέλη της οργάνωσής μας.

Όπως, επίσης, στους στόχους μας είναι και η διαφύλαξη των χριστιανικών μνημείων όπου γης. Εμβληματική είναι, βεβαίως, η περίπτωση της Αγίας Σοφίας με τη μετατροπή της το 2020 από την νυν τουρκική ηγεσία σε μουσουλμανικό τέμενος, κάτι που συνιστά πολιτισμική οπισθοδρόμηση της γειτονικής μας χώρας. Αλλά, δυστυχώς, βεβηλώσεις, καταστροφές ή αλλοιώσεις του χαρακτήρα των χριστιανικών μνημείων δεν έχουμε μόνο στην Τουρκία και στην κατεχόμενη Κύπρο, αλλά και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, στο Κοσσυφοπέδιο και αλλού βλέπουμε να συμβαίνουν τέτοια φαινόμενα και αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες για την ανάδειξη αυτών και την προστασία ευρύτερα των χριστιανικών μνημείων.

Μακαριώτατε,

η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το επιτυχέστερο εγχείρημα στην παγκόσμια ιστορία συνεργασίας λαών και εθνών. Αλλά, όπως είπατε, είναι μια ατελής ένωση. Μένει ακόμη να γίνουν πολλά στο κομμάτι της εξωτερικής πολιτικής και της κοινής άμυνας. Αλλά, αναμφίβολα, είναι ένας χώρος δημοκρατίας, σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ελευθερίας απόψεων, με δεδομένο κοινωνικό κράτος και υποδομές και γι’ αυτό και είναι πόλος έλξης κάθε κατατρεγμένου αυτού του κόσμου.

Βεβαίως, τα τελευταία χρόνια καταγράφεται ένα διευρυνόμενο χάσμα ανάμεσα  στην ευρωπαϊκή γραφειοκρατία και στα “θέλω” των Ευρωπαίων πολιτών, των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Γιατί νιώθουν ότι ξεφεύγουμε από τις βασικές πεποιθήσεις των πατέρων της Ευρώπης.  Η Ευρώπη στηρίζεται, όπως ξέρετε, σε 3 πυλώνες: Αθήνα, Ρώμη και Ιεροσόλυμα. Αρχαιοελληνική γραμματεία, ρωμαϊκό δίκαιο και χριστιανικές αξίες, χριστιανικές παραδόσεις, χριστιανική κληρονομιά. Το τελευταίο σίγουρα φαίνεται ότι αποσιωπάται,  λησμονιέται,  ξεχνιέται, απαξιώνεται και αυτό ενοχλεί ένα μεγάλο κομμάτι των Ευρωπαίων πολιτών. Εμείς ως Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες για να αναδείξουμε αυτό το έλλειμμα που καταγράφεται αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη.

Και μια και ο Μανώλης (Κεφαλογιάννης) με ενημέρωσε ότι έληξε ο χρόνος μου, θα κλείσω με κάτι που είπε μια από τις πιο φωτεινές μορφές της Οικουμενικής Ορθοδοξίας, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, τον οποίο αποχαιρετήσαμε προχθές αγαπητέ Φρέντυ (Μπελέρη). Σε μια από τις συνεντεύξεις του στον Αλέξη Παπαχελά είπε: “Η Ευρώπη έκανε ένα φοβερό λάθος. Σνόμπαρε, υπονόμευσε τον χριστιανισμό, δημιούργησε ένα κενό πίστεως. Και μια Ευρώπη χωρίς πίστη δεν ξέρω αν θα αντέξει”.

Ας ευχηθούμε Μακαριώτατε η Ευρώπη να μας αιφνιδιάσει για άλλη μια φορά ευχάριστα και να ξαναβρεί τη σωστή πυξίδα.

Και πάλι σας ευχαριστούμε για την πρωτοβουλία και μακάρι και άλλοι προκαθήμενοι, στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία, στην Κύπρο, όπου έχουμε ορθόδοξους ευρωβουλευτές, να αναλάβουν τέτοιες πρωτοβουλίες».

Μπορείτε να δείτε το βίντεο του χαιρετισμού του Μάξιμου Χαρακόπουλου στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://youtu.be/_i5-CrgpCmo

Read more...

Ομιλία Μάξιμου Χαρακόπουλου στη Βουλή στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2025

MAX 1 9

Αθήνα, 12 Δεκεμβρίου 2024

Ομιλία Μάξιμου Χαρακόπουλου στη Βουλή

στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2025

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η συζήτηση του προϋπολογισμού του 2025 διεξάγεται σε μια συγκυρία που λαμβάνουν χώρα δραματικές εξελίξεις στην ευρύτερη γειτονιά μας. Στη Συρία, με την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, την εξουσία κατέλαβαν τζιχαντιστές και φιλότουρκοι αντάρτες.

Το γεγονός αυτό, πέρα από τους γεωπολιτικούς κινδύνους που επηρεάζουν άμεσα Ελλάδα και Κύπρο, φέρνει στο προσκήνιο την ανάγκη προστασίας των χριστιανών στην Μέση Ανατολή.

Χωρίς κανείς να μπορεί να προδιαγράψει το τι μέλλει γενέσθαι, φοβούμαστε ότι η επικράτηση ακραίων ισλαμιστών συνιστά σοβαρή απειλή.

Χρέος μας είναι ως Ελλάδα και ως ΕΕ να μεριμνήσουμε για την επιβολή του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της προστασίας των μειονοτήτων.

Οι εξελίξεις, όμως, στη πολύπαθη Μέση Ανατολή δικαιώνουν απόλυτα την αύξηση των αμυντικών δαπανών και την αναβάθμιση της αποτρεπτικής ικανότητας της χώρας, ως ζήτημα ζωτικής σημασίας για τον ελληνισμό. Και η κυβέρνηση Μητσοτάκη με συνέπεια εργάζεται προς αυτή την κατεύθυνση.

Κύριε Πρόεδρε,

Στρέφοντας το βλέμμα στην «μεγάλη εικόνα» της Ευρώπης, πέρα από τον αιματηρό πόλεμο που διεξάγεται στην Ουκρανία, μετά τη ρωσική εισβολή, διαπιστώνουμε ένα επικίνδυνο πολιτικό φαινόμενο. Αυτό της ενίσχυσης ακραίων πολιτικών σχηματισμών. Κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει πριν είναι αργά.

Ένα φαινόμενο που οφείλεται πρωτίστως στη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, που συμπιέζει την μεσαία τάξη. Οι δυσαρεστημένοι που κατρακυλούν στην κοινωνική κλίμακα, λόγω οικονομικών δυσκολιών, είναι ευεπίφοροι σε λαϊκίστικες φωνές.

Ταυτόχρονα, οι πολιτικές τάσεις προς τα άκρα ενισχύονται από την προσπάθεια ιδεολογικής επικράτησης του άκρατου δικαιωματισμού, που έχει ξεπεράσει κάθε όριο λογικής. Τις συνέπειες τις διαπιστώνουμε σε πολλές εκλογικές αναμετρήσεις, όχι μόνον στην Ευρώπη, αλλά και στις ΗΠΑ.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η ανοδική πορεία της ελληνικής οικονομίας περιγράφηκε αναλυτικά από τον υπουργό Οικονομικών Κωστή Χατζηδάκη και τους εισηγητές της κυβερνητικής πλειοψηφίας.

Κάθε καλόπιστος διαπιστώνει την πρόοδο που έχει επιτευχθεί τα τελευταία χρόνια. Αφήσαμε πίσω μας την μαύρη δεκαετία των μνημονίων, της ύφεσης και της μαζικής μετανάστευσης των νέων μας.

Η ανεργία έπεσε στο 9%, ο ρυθμός ανάπτυξης είναι μεγαλύτερος από τον μέσο όρο της ευρωζώνης, ενώ συνολικά το ΑΕΠ της χώρας το 2025 θα έχει αυξηθεί κατά 34% σε σχέση με το 2019. Ο ένας μετά τον άλλο οι οίκοι αξιολόγησης αναβαθμίζουν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας.

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση επιχειρεί με διαρκείς μειώσεις ή και καταργήσεις φόρων να δημιουργήσει ακόμη πιο ευνοϊκό περιβάλλον για την επιχειρηματικότητα. Ενώ η ψηφιακή επανάσταση στις δημόσιες υπηρεσίες αναβαθμίζει εν γένει τις σχέσεις πολίτη-κράτους.

Ωστόσο, νομίζω ότι είναι φρόνιμο «κανένας να μη μιλάει αυτάρεσκα για την πορεία της οικονομίας» όπως ζήτησε και ο πρωθυπουργός από τους υπουργούς του, αλλά όλοι να σκύψουμε με μεγαλύτερη ευαισθησία στα προβλήματα των πολιτών.

Άλλωστε, τα προβλήματα, αποτελούν τον πραγματικό μας αντίπαλο. Δικαίως οι πολίτες βάζουν τον πήχη ψηλά και απαιτούν λύσεις από την κυβέρνηση Μητσοτάκη -ελλείψει και άλλης σοβαρής εναλλακτικής:

Λύσεις για το στεγαστικό πρόβλημα, που γίνεται βρόγχος ιδιαίτερα για τους νέους που δεν μπορούν να δημιουργήσουν οικογένεια.

Λύσεις για την ακρίβεια που ταλανίζει το μέσο νοικοκυριό.

Λύσεις για τη δικαιοσύνη που με τις καθυστερήσεις πολλές φορές καταλήγει στην αρνησιδικία.

Λύσεις για την εγκληματικότητα και την παραβατικότητα, που έχουν πάρει διαστάσεις.

Αναμφίβολα, η κυβέρνηση λαμβάνει τα μηνύματα και απαντά στις προκλήσεις.

Αναφέρω για παράδειγμα την προαναγγελθείσα παρέμβαση του πρωθυπουργού για τις προμήθειες και τα επιτόκια των τραπεζών.

Τα μέτρα για την άμβλυνση του στεγαστικού προβλήματος.

Τις παρεμβάσεις για επιτάχυνση των δικαστικών αποφάσεων.

Τις επιχειρήσεις κατά του οργανωμένου εγκλήματος από την ΕΛΑΣ.

Ελπίζουμε ότι όλες αυτές οι πρωτοβουλίες θα φέρουν γρήγορα θετικά αποτελέσματα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Εκπροσωπώντας την καρδιά της πολύπαθης Θεσσαλίας δεν μπορώ να μην αναφερθώ στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο αγροτικός κόσμος.

Τα τελευταία χρόνια οι «πληγές του Φαραώ» έχουν πέσει στην πρωτογενή παραγωγή. Πλημμύρες, ξηρασίες, πόλεμοι και ενεργειακή κρίση που έφεραν αύξηση του κόστους παραγωγής.

Φέτος οι αποδόσεις σε βασικά αγροτικά προϊόντα όπως είναι τα σιτηρά, το βαμβάκι, το καλαμπόκι, οι ελιές, τα φρούτα και τα σταφύλια ήταν αρκετά χαμηλότερες από τις προηγούμενες χρονιές.

Την ίδια ώρα, οι κτηνοτρόφοι μας αντιμετωπίζουν τις συνέπειες από ασθένειες που επέφεραν τη θανάτωση χιλιάδων ζώων και ανέδειξαν τις «μαύρες τρύπες» του ελεγκτικού μηχανισμού.

Η κυβέρνηση έχει σταθεί αρωγός όλο αυτό το διάστημα στους Έλληνες παραγωγούς, αλλά χρειάζεται μεγαλύτερη ένταση, ταχύτερα ανακλαστικά και απόλυτη διαφάνεια.

Τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας για «τα έργα και τις ημέρες» στον ΟΠΕΚΕΠΕ, τα ερωτηματικά και οι σκιές στη διαχείριση κονδυλίων που είχαν ως στόχο την ενίσχυση των παραγωγών εύχομαι να μην καταλήξουν σε ένα νέο «πακέτο Χατζηγάκη». Είναι ενδεικτικά όσα γίνονται στην Κρήτη, όπου σύμφωνα με την «Καθημερινή», στην τετραετία 2017-2020 δόθηκαν από το εθνικό απόθεμα δικαιώματα ενισχύσεων σχεδόν 52 εκατομμυρίων ευρώ σε σύνολο 70 εκατομμυρίων ευρώ που αφορούσαν όλη την υπόλοιπη Ελλάδα.

Προς τι αυτή η μεταχείριση; Με ποια κριτήρια δόθηκαν αυτές οι επιδοτήσεις; Η ίδια τακτική συνεχίζεται και σήμερα; Οι αγρότες δικαιούνται ξεκάθαρες απαντήσεις. Καταθέτω το σχετικό δημοσίευμα (28.11.24) στα πρακτικά.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ο προϋπολογισμός της κυβέρνησης σηματοδοτεί ακόμη ένα σκαλί στην αναπτυξιακή πορεία που βαδίζουμε από το 2019. Μας φέρνει εγγύτερα στα ευρωπαϊκά στάνταρ, βελτιώνει το βιοτικό επίπεδο των πολιτών, και κάνει την χώρα πιο ισχυρή. Γι’ αυτό σας καλώ να τον υπερψηφίσετε.

Σας ευχαριστώ.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την ομιλία του κ. Χαρακόπουλου στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://youtu.be/S8J5nnKlgLo

Read more...

Χαιρετισμός ΓΓ ΔΣΟ Μ. Χαρακόπουλου στο Διεθνές Συνέδριο «Η Ορθόδοξη Θεολογία στον 21ο αιώνα –Προκλήσεις και Προοπτικές»

ΜΑΧ 1 5

Αθήνα, 26 Νοεμβρίου 2024

Χαιρετισμός ΓΓ ΔΣΟ Μ. Χαρακόπουλου στο Διεθνές Συνέδριο

«Η Ορθόδοξη Θεολογία στον 21ο αιώνα –Προκλήσεις και Προοπτικές»

 

Σεβασμιώτατοι,

Σεβαστοί πατέρες,

Εξοχότατε κ. Πρόεδρε της Βουλής των Ελλήνων,

Αγαπητοί συνάδελφοι βουλευτές,

Κύριοι αντιπρυτάνεις,

Κύριες και κύριοι καθηγητές,

Κύριες και κύριοι σύνεδροι,

Εκ μέρους της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας θα ήθελα να συγχαρώ τους διοργανωτές γι’ αυτό το σημαντικό Συνέδριο και να ευχηθώ εγκαρδίως καλή επιτυχία στις εργασίες του.

Αυτή η ευχή, επιτρέψτε μου να επισημάνω, δεν είναι εθιμοτυπική αλλά ουσιαστική, και φέρει εντός της την προσδοκία να μπορέσει η Ορθοδοξία να απαντήσει στις τεράστιες προκλήσεις της εποχής μας.

Αναμφίβολα, αυτό το καθήκον δεν περιορίζεται στις θεωρητικές αναζητήσεις των ακαδημαϊκών αιθουσών, και σε συζητήσεις λογίων και ειδημόνων. Σημαίνει πρωτίστως, συγκροτημένη στάση απέναντι στις ραγδαίες μεταβολές που συμβαίνουν στον κόσμο μας. Και βεβαίως, τη διατύπωση μιας διαφορετικής πρότασης για τον Άνθρωπο του 21ου αιώνα, που αλέθεται κυριολεκτικά από την προβολή και επιβολή ενός καινοφανούς παγκοσμιοποιημένου μοντέλου, από το οποίο εκλείπουν τα βαθύτερα πνευματικά στοιχεία.

Γι’ αυτό και ο σύγχρονος άνθρωπος, ιδιαίτερα ο Ευρωπαίος, φαίνεται να κινείται χωρίς πυξίδα, ενώ υπονομεύονται σταθερά οι μεγάλες παραδόσεις του, οι χριστιανικές αξίες και η ελληνορωμαϊκή κληρονομιά του. Ταυτόχρονα, στις διεθνείς σχέσεις πλέον τείνει να επικρατήσει ο «νόμος της ζούγκλας», με καταστροφικούς πολέμους, που απειλούν να συμπαρασύρουν ολόκληρη την ανθρωπότητα σε μια σύγκρουση χωρίς αύριο, με χρήση ακόμη και πυρηνικών όπλων.

Παράλληλα, η ανισορροπία στη σχέση του ανθρώπου με τη φύση οδηγεί σε επικίνδυνα φαινόμενα, όπως η κλιματική κρίση και η ερημοποίηση μεγάλων περιοχών, αποτέλεσμα της ασεβούς συμπεριφοράς μας στο περιβάλλον.

Σε όλα τα παραπάνω η Ορθοδοξία οφείλει να ανοίξει δρόμους που θα οδηγήσουν στην ειρήνευση του ανθρώπου με τον εαυτόν του, με τους συνανθρώπους του και με το φυσικό περιβάλλον.

Αυτό το καθήκον το έχουμε διαπιστώσει και εμείς στην Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας, στον σημαντικότερο θεσμό στον οποίο δραστηριοποιούνται από το 1993 Ορθόδοξοι, αλλά και προχαλκηδόνιοι, βουλευτές από 25 κράτη.

Και θέλω και από αυτό το βήμα να ευχαριστήσω, στο πρόσωπο του λόγιου Προέδρου της Βουλής κ. Κωνσταντίνου Τασούλα, για πολλοστή φορά τη Βουλή των Ελλήνων, που αποτελεί έδρα, αλλά και πολύτιμο αρωγό, του διακοινοβουλευτικού θεσμού, του οποίου έχω την ευθύνη να είμαι επικεφαλής.

Παρά τα σοβαρά προβλήματα που εσχάτως έχουν ανακύψει, με σημαντικότερο όλων, τον πόλεμο μεταξύ δύο ομόδοξων λαών, Ρώσων και Ουκρανών, μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, έχουμε καταφέρει να διαμορφώσουμε ένα πλαίσιο κοινών στόχων που απαντούν στα προβλήματα που ανέφερα προηγουμένως.

Ενδεικτικά αναφέρω τις πρωτοβουλίες μας για την αναγνώριση του χριστιανισμού ως έναν εκ των πυλώνων του ευρωπαϊκού πολιτισμού και την ανάδειξη των χριστιανικών αξιών στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ταυτότητα.

Ήδη, τον προηγούμενο Μάιο διοργανώσαμε σε συνεργασία με το ΑΠΘ, στη συμπρωτεύουσα, σχετικό συνέδριο με μεγάλη επιτυχία. Μάλιστα, σε αυτή την πρωτοβουλία συνεργαζόμαστε με μεγάλες οργανώσεις από τον καθολικό και προτεσταντικό κόσμο της Δύσης, με τις οποίες υπογράψαμε μια κοινή έκκληση, την οποία είχαμε την τιμή να παρουσιάσουμε τόσο στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο όσο και στον πάπα Ρώμης Φραγκίσκο. Θεωρώ δε ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι οι Ορθόδοξοι είμαστε αυτοί που έχουμε την πρωτοβουλία μιας τέτοιας εκστρατείας, αποδεικνύοντας το ειδικό της βάρος της Ορθοδοξίας για τη διαμόρφωση του αύριο της Ευρώπης.

Επίσης, τις χριστιανικές αξίες της ειρήνης, της καταλλαγής και της συνεργασίας επιδιώκουμε να τις οικοδομήσουμε με τις κοινές μας πολυσχιδείς δράσεις. Αρχικώς βεβαίως με λαούς που νιώθουν και είναι απόγονοι του Βυζαντίου, που η Ορθοδοξία συνιστά τον πυρήνα και του δικού τους πολιτισμού. Κι αυτό το έχουμε πετύχει σε μεγάλο βαθμό στα Βαλκάνια, αλλά και στην Μέση Ανατολή, όπου δυστυχώς ο γηγενής χριστιανικός πληθυσμός βρίσκεται υπό την απειλή της εξαφάνισης. Αλλά και με το διάλογο που έχουμε ανοίξει τόσο με εκπροσώπους του υπόλοιπου χριστιανικού κόσμου, όσο και με αυτούς του ισλαμικού.

 Με αυτές τις σκέψεις και την πεποίθηση ότι όλο και περισσότεροι, στους ταραγμένους καιρούς που ζούμε, συνειδητοποιούν και την αξία της Ορθόδοξης οπτικής των πραγμάτων, είμαι βέβαιος ότι το Συνέδριό σας θα έχει ουσιαστική συμβολή στον προβληματισμό για τις προκλήσεις και τις προοπτικές που αναδεικνύονται στις μέρες μας.

Καλή επιτυχία!

Μπορείτε να παρακολουθήσετε τον χαιρετισμό του κ. Χαρακόπουλου στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://youtu.be/tL2cFMgO3cY

Read more...

Εισήγηση ΓΓ της ΔΣΟ δρ Μάξιμου Χαρακόπουλου στο 3ο Επιστημονικό Συνέδριο «Παγκοσμιότητα, Παγκοσμιοποίηση και Χριστιανισμός»

ΜΑΧ 1 7

Κιλκίς, 15 Νοεμβρίου 2024

 

Εισήγηση ΓΓ της ΔΣΟ δρ Μάξιμου Χαρακόπουλου στο 3ο Επιστημονικό Συνέδριο «Παγκοσμιότητα, Παγκοσμιοποίηση και Χριστιανισμός»

 

Σεβασμιώτατε,

Σεβαστοί πατέρες,

Σεβάσμιοι καθηγητές,

Κύριες και κύριοι,

Εκ προοιμίου θα ήθελα να συγχαρώ για τη διοργάνωση του Συνεδρίου και να ευχαριστήσω για την πρόσκληση συμμετοχής μου με εισήγηση σε αυτό την Ιερά Μητρόπολη Πολυανής και Κιλκισίου και τον επιστημονικό υπεύθυνο, καθηγητή του ΑΠΘ, κ. Κωνσταντίνο Κωτσιόπουλο.

 Διαβάζοντας το θέμα του παρόντος συνεδρίου αντιλαμβανόμαστε ότι η κύρια προβληματική του εδράζεται σε δύο βασικούς άξονες. Αφενός στη διαδικασία που βαπτίστηκε παγκοσμιοποίηση, και αφετέρου στον χριστιανισμό.

Στην ουσία, δηλαδή, αναζητούμε τη χριστιανική διάσταση, τη χριστιανική συμβολή στις διαμορφούμενες συνθήκες της πραγματικότητας του κόσμου που ζούμε.

Ως παγκοσμιοποίηση καλούμε, πρωτίστως, τη διαδικασία που ενοποιεί τον παγκόσμιο χώρο μέσω των οικονομικο-εμπορικών συναλλαγών, αλλά και την επικράτηση συγκεκριμένων κανόνων λειτουργίας των αγορών.

Ως χρονική αφετηρία της παγκοσμιοποίησης θεωρείται η πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων και το τέλος του ψυχρού πολέμου. Επρόκειτο, δηλαδή, για την επικράτηση των δυτικών προτύπων της ελεύθερης αγοράς αλλά, ταυτόχρονα, και των αξιών της δημοκρατίας, της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που επέπρωτο να επεκταθούν και να εμπεδωθούν σε παγκόσμια κλίμακα.

Δεν ήταν άλλωστε τυχαίο ότι εκείνη την αρχική περίοδο, τη δεκαετία του 1990, εμφανίσθηκε και η «προφητεία» του φιλοσόφου Φράνσις Φουκουγιάμα για το τέλος της Ιστορίας. Το συμπέρασμά του, ωστόσο, όπως και ο ίδιος ομολόγησε, δεν πραγματοποιήθηκε -τουλάχιστον ακόμη.

Διότι βλέπουμε πως στο παγκοσμιοποιημένο οικονομικό γίγνεσθαι εντάσσονται, με εξαιρετική επιτυχία, κράτη με αυταρχικά συστήματα, που πόρρω απέχουν από τις αρχές της αστικής δημοκρατίας και της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που η Δύση έχει ως βασικούς πυλώνες.

Η παγκοσμιοποίηση, όμως -και εδώ νομίζω ότι οφείλεται και η σχετική κακοφημία της- συνεπαγόταν και την πολιτισμική ομογενοποίηση του παγκόσμιου πληθυσμού.

Και πράγματι, παρατηρούμε την ανάδυση αυτής της ομοιομορφίας σε πλανητικό επίπεδο, βοηθούμενης από την έκρηξη των νέων τεχνολογιών αλλά και των μεταφορών, που επιτρέπουν τη διάχυση κοινών προτύπων ζωής, ένδυσης, ψυχαγωγίας, ακόμη και σκέψης και λεξιλογίου.

Η πορεία αυτή, όμως, δεν είναι ανέφελη. Και ευτυχώς θα λέγαμε. Γιατί, αν και η πολιτισμική παγκοσμιοποίηση φέρνει τους ανθρώπους εγγύτερα, επιτρέπει οπωσδήποτε την ευκολότερη επικοινωνία, δημιουργεί πολίτες με παγκόσμια συνείδηση, γίνεται ανησυχητικά εμφανές πως ταυτοχρόνως, καταστρατηγούνται, καταρρίπτονται και αγνοούνται πολιτισμικές παραδόσεις και υψηλές διαχρονικές ανθρώπινες αξίες.

Διαπιστώνουμε, παράλληλα, ότι χάνεται η εντοπιότητα και η αυθεντική πολυμορφία. Οι λαοί τείνουν να μεταβληθούν σε έναν πολτό, χωρίς διακριτά γνωρίσματα.

Οι άνθρωποι γίνονται καταναλωτές υλικών και άυλων προϊόντων, που προωθούνται στην αγορά με σκοπό το κέρδος ή και την χειραγώγηση.

Ένα χαρακτηριστικό της νέας εποχής είναι ότι ενώ αυξήθηκε γεωμετρικά η δυνατότητα πρόσβασης στην γνώση και στην πληροφόρηση, έπεσε το επίπεδο της μέσης καλλιέργειας.

Ειδικά στους νέους το βιβλίο δεν αποτελεί μια υψηλή αξία, όπως ήταν ακόμη πριν από λίγα χρόνια, και σίγουρα την εποχή που ήμασταν και εμείς νέοι.

Σε αυτό το περιβάλλον, που απομακρύνεται από την πνευματικότητα, ήταν επόμενο να ερχόμαστε αντιμέτωποι με ακραίες ιδεοληψίες που επιζητούν με αυταρχικό τρόπο να καταστούν παγκόσμια επίσημη ιδεολογία, όπως είναι η λεγόμενη γουόκ ατζέντα ή η κουλτούρα της ακύρωσης.

Έτσι με γοργά βήματα φθάσαμε στο σημείο να ζητείται η κατάργηση του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Σαίξπηρ, και όλης της ύψιστης πνευματικής παραγωγής του ανθρώπου, διότι όλοι αυτοί οι γίγαντες της σκέψης ήταν εκπρόσωποι της λευκής φυλής, του δυτικού πολιτισμού και της πατριαρχίας. Γελοιότητες μεν, επικίνδυνες δε.

Απέναντι σε όλα αυτά τα φαινόμενα, και στην ίδια την πολιτισμική παγκοσμιοποίηση καλείται να υψώσει τη δική του πρόταση ο Χριστιανισμός και δη η Ορθοδοξία.

Κατ’ αρχάς να πούμε ότι η Ορθοδοξία είχε τη δική της παγκοσμιοποίηση, με την ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία, με τον βυζαντινό πολιτισμό.

Παγκοσμιοποίηση η οποία, όμως, δεν ισοπέδωνε ούτε τις ιδιομορφίες των λαών, ούτε τις προσωπικότητες των ανθρώπων. Αντιθέτως, γονιμοποιούσε αυτό που προϋπήρχε για να ανέλθει υψηλότερα.

Ας κοιτάξουμε λίγο τι συνέβη στην Μέση Ανατολή, στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Ευρώπη, αλλά και στον δυτικό κόσμο, που επηρεάστηκε απ’ όσα γίνονταν στο Βυζάντιο.

Μάλιστα, και σε αντίθεση με τον καθολικισμό και τη δύση, ο ενοφθαλμισμός του χριστιανικού μηνύματος γινόταν στη γλώσσα των λαών που εισέρχονταν στην Ορθοδοξία.

Γι’ αυτό και η βυζαντινή παγκοσμιοποίηση καλείτο οικουμενικότητα. Είχε, δηλαδή, βάθος πνευματικό, δεν ήταν μια εξωτερική διαδικασία επιβολής.

Για τον λόγο αυτό ο χριστιανισμός και ιδιαίτερα η Ορθοδοξία οφείλει να συνεχίσει στα βήματα της οικουμενικότητας, απέναντι σε αυτά της παγκοσμιοποίησης.

Που σημαίνει στις διεθνείς σχέσεις συνεργασία μεταξύ διακριτών οντοτήτων, με αλληλοσεβασμό και αλληλοκατανόηση.

Σημαίνει, επίσης, σεβασμό στις τοπικές παραδόσεις, στις διαχρονικές αξίες που απέδειξαν την αλήθειά τους στην πορεία του χρόνου. Και βεβαίως, σεβασμό στον άνθρωπο, στον κάθε άνθρωπο, ανεξάρτητα από την θρησκευτική ή την εθνική του ταυτότητα.

Αυτές τις αξίες προσπαθούμε ως Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας να προάγουμε στα τριανταένα χρόνια της λειτουργίας της, με ένα πολυσχιδές και πολύπλευρο έργο.

Στους κόλπους της ΔΣΟ σε επίπεδο εκπροσώπων κοινοβουλίων ετέθη εξ αρχής ως στόχος αυτή η ώσμωση, μεταξύ των απαιτήσεων για εμπέδωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών και των ορθοδόξων παραδόσεων.

Και τα δύο αναδύθηκαν ως προκλήσεις την επαύριον της πτώσεως των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην ανατολική Ευρώπη και στα Βαλκάνια, όπου αποδείχθηκε ότι οι δεκαετίες της αυταρχικής αθεΐας δεν είχαν το αποτέλεσμα που επεδίωκαν τα κομουνιστικά καθεστώτα.

Ηγετικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια ανέλαβε η Ελλάδα, η οποία και ορθόδοξη είναι, έχοντας μάλιστα δικαιωματικά και τα πρωτοτόκια του Βυζαντίου -στον πολιτισμό του οποίου στεγάζονται και όλες οι υπόλοιπες ορθόδοξες χώρες- αλλά και εμπεδωμένες τις δημοκρατικές αξίες.

Με δόγμα την ισχύ εν τη ενώσει επιχειρήθηκε να αναδειχθεί το ορθόδοξο στίγμα, σε μια συνεργασία που συνέθετε και δεν αποσυνέθετε ούτε ισοπέδωνε.

Ως αποτέλεσμα το κύρος της ΔΣΟ στον ορθόδοξο κόσμο είναι ιδιαίτερα υψηλό.

Πρόσφατα, μάλιστα, είχαμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε με την επίσκεψή μας στο Σεράγεβο και στην Μπάνια Λούκα, όπου βρήκαμε μια ζωντανή και μαχόμενη ορθοδοξία, σε ένα ασφαλώς αντίξοο περιβάλλον.

Σπουδαία είναι, όμως, και η αναγνώριση της οργάνωσης στην Ρουμανία, μια χώρα που η Ορθοδοξία γνωρίζει άνθιση. Μάλιστα, ο νυν πρόεδρός της Γενικής μας Συνέλευσης είναι Ρουμάνος.

Ενεργό συμμετοχή στην ΔΣΟ έχουν, επίσης, κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι από την Αλβανία, όπου η Ορθοδοξία, χάρη και στην προσωπικότητα του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, βρίσκεται σε άνοδο, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι Ορθόδοξοι, και ιδιαίτερα οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου.

Τα τελευταία χρόνια σημαντική ήταν και συμβολή των Ορθοδόξων της Πολωνίας, οι οποίοι αν και μικρή μειονότητα, σε μια ρωμαιοκαθολική θάλασσα, έχουν διακριτή παρουσία όχι μόνον στα ανατολικά της χώρας, αλλά ακόμη και στην πρωτεύουσα, στην Βαρσοβία, όπου πριν από ένα χρόνο έγιναν τα θυρανοίξια μιας μεγάλης εκκλησίας, με τη συμμετοχή της ΔΣΟ.

Δράσεις και συμμετοχές έχουμε ακόμη από την Βουλγαρία, το Μαυροβούνιο, την Βόρειο Μακεδονία αλλά και από την Κροατία, όπου διαβιώνει ορθόδοξη μειονότητα.

Στο ορθόδοξο αυτό τόξο εντάσσονται επίσης και οι Ορθόδοξοι της Υπερκαυκασίας, κυρίως οι Γεωργιανοί, οι οποίοι έχουν μια παλιά και ισχυρή παράδοση, αλλά και οι Αρμένιοι, οι οποίοι αν και προχαλκηδόνιοι εργάζονται ενεργά στους κόλπους της ΔΣΟ.

Ιδιαίτερα για τους τελευταίους, η οργάνωση έχει σταθεί διαχρονικά στο πλευρό τους απέναντι στις απειλές που βιώνουν από το Αζερμπαϊτζάν, και κυρίως με την εκδίωξη των Αρμενίων από το Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Ασφαλώς, η μεγάλη πληγή και για την ΔΣΟ είναι ο πόλεμος των δύο ομόδοξων κατά βάση λαών, Ρώσων και Ουκρανών. Η Ρωσία, συνιδρύτρια χώρα μαζί με την Ελλάδα, της ΔΣΟ, έχει δυστυχώς εισβάλει πριν από σχεδόν 3 χρόνια στο ουκρανικό έδαφος. Έκτοτε, απέχει και από τις εργασίες της ΔΣΟ, λόγω και αντικειμενικών λόγων.

Το γεγονός πάντως του πολέμου υπονομεύει το έργο μας και μειώνει την ισχύ του μηνύματός μας για την ειρήνη, την αλληλοκατανόηση και τη συνεργασία.

Από ελληνικής πλευράς παραμένουμε δεσμευμένοι στο όραμα της ορθόδοξης ενότητας, σε μια ενωμένη Ευρώπη, και προσδοκούμε την επιστροφή της διπλωματίας και μια δίκαιη ειρήνη.

Στο πλαίσιο επίσης των οικουμενικών αξιών μας έχουμε ενισχύσει τις σχέσεις με φορείς άλλων χριστιανικών δογμάτων και ομολογιών.

Ιδιαίτερα με τους εκπροσώπους του ρωμαιοκαθολικισμού έχουμε αναπτύξει μια στενή συνεργασία στα ζητήματα της υπεράσπισης των χριστιανικών αξιών στην Ευρώπη.

Και αυτοί, όπως και εμείς, διαπιστώνουν την επίθεση που δέχεται από κάποια κέντρα η χριστιανική παράδοση και οι χριστιανικές αξίες, την προσπάθεια παρασιώπησης της σημασίας του χριστιανισμού για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και την προώθηση ιδεοληπτικών δογμάτων, που στοχεύουν στην αποθρησκευτικοποίηση του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Ανάμεσα στις δράσεις συντονισμού, που έχει αναλάβει η ΔΣΟ, συγκαταλέγεται και η διοργάνωση ενός σημαντικού συνεδρίου τον περασμένο Μάιο στην Θεσσαλονίκη, με θέμα «Η πολιτική ως χώρος έκφρασης των χριστιανικών αξιών στην καθημερινότητα».

Το συνέδριο, που είχε μεγάλη επιτυχία, -όπως μπορεί να συμαρτυρίσουν οι εκ των συμμετεχόντων σε αυτό καθηγητές κ.κ. Κωνσταντίνος Κωτσιόπουλος και Χρυσόστομος Σταμούλης- συνδιοργανώθηκε από την ΔΣΟ, τη Διάσκεψη των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών (CEC), την Επιτροπή των Επισκοπικών Διασκέψεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση (COMECE), την Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ και την Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης.

Στην τελετή έναρξης του Συνεδρίου υπεγράφη από τους επικεφαλής της ΔΣΟ, της COMECE, της CEC και της οργάνωσης Together for Europe ένα κείμενο έκκλησης προς τους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς, τις Πολιτικές Παρατάξεις και τους Υποψήφιους Ευρωβουλευτές για τις χριστιανικές αξίες.

 Επίσης, σε λίγες ημέρες, θα πραγματοποιηθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες το καθιερωμένο πρόγραμμα Ευρωπαϊκού Προγεύματος Προσευχής με πολλούς χριστιανούς Ευρωβουλευτές, και τη συμμετοχή της ΔΣΟ.

Επαφές και συνεργασία έχουμε βεβαίως και με άλλα χριστιανικά δόγματα, ενώ πρόσφατα είχαμε συνάντηση με τον ΓΓ του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών στην Γενεύη. 

Τέλος, ως ΔΣΟ, μαζί με άλλες οργανώσεις από την Δύση, συναντηθήκαμε με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στο Φανάρι, και με τον πάπα Φραγκίσκο στο Βατικανό, με σκοπό την προετοιμασία των εορτασμών για τα 1700 χρόνια από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο.

Αυτός ο εορτασμός, που συμπίπτει μάλιστα με το κοινό ημερολογιακά Πάσχα Ορθοδόξων και Καθολικών, ελπίζουμε ότι θα πραγματοποιηθεί στην Νίκαια της Βιθυνίας, εκεί δηλαδή που έλαβε χώρα και η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος.

Η Οικουμενικότητα των αρχών που υπηρετεί η ΔΣΟ αποδεικνύεται και από τη συνεργασία που έχει αναπτύξει και με τον μουσουλμανικό κόσμο.

Σημαντικό σε αυτή την κατεύθυνση ήταν το συνέδριο στον Λίβανο που συνδιοργανώθηκε με το κοινοβούλιο της χώρας με θέμα τις σχέσεις Χριστιανών και Μουσουλμάνων στην Μέση Ανατολή.

Επίσης, το μνημόνιο συνεργασίας με την Παγκόσμια Μουσουλμανική Λίγκα, που υπεγράφη στην Αθήνα τον Μάιο του τρέχοντος έτους, στο πλαίσιο των πρωτοβουλιών μας για την αλληλοκατανόηση και τη  συνεργασία λαών με διαφορετική θρησκευτική παράδοση.

Οικουμενικές, ασφαλώς, είναι και οι αξίες που υπηρετούμε με τις δράσεις μας για την προστασία των διωκόμενων όπου γης χριστιανών, ιδιαιτέρως στην Μέση Ανατολή, όπου δυστυχώς ο χριστιανικός πληθυσμός συρρικνώνεται ραγδαία λόγω των διώξεων και της μισαλλοδοξίας.

Ιδιαίτερα από την περίοδο της λεγόμενης «Αραβικής Άνοιξης» αλλά και σήμερα, λόγω του πολέμου στην Μέση Ανατολή, η κατάσταση για τους χριστιανούς έχει γίνει αφόρητη.

Προστασία, δυστυχώς, χρήζουν και τα χριστιανικά μνημεία που καταστρέφονται, βεβηλώνονται ή αλλάζει αυθαίρετα η χρήση τους σε πολλές περιοχές, όπως είναι η Μέση Ανατολή, η κατεχόμενη Κύπρος, το Κοσσυφοπέδιο, το Ναγκόρνο Καραμπάχ, και δυστυχώς η Τουρκία. Στην τελευταία οι ναοί, στο πλαίσιο της νεοοθωμανικής ιδεολογίας, γίνονται τζαμιά.

Ως ΔΣΟ έχουμε ξεκινήσει από το 2020 εκστρατεία ενημέρωσης της διεθνούς κοινής γνώμης για την αυθαιρεσία της τουρκικής ηγεσίας, που μετέτρεψε και την Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη, σε τέμενος, θέτοντας σε κίνδυνο τη στατικότητα του περίλαμπρου ναού.

Μέσω των εκδηλώσεων και των συναντήσεών μας καλούμε τους πολιτικούς και εκκλησιαστικούς ηγέτες, καθώς και τους αρμόδιους φορείς να υπερασπιστούμε από κοινού τις πανανθρώπινες αξίες και να μην επιτρέψουμε την καταστροφή ενός μνημείου που αποτελεί διαχρονικό σύμβολο της οικουμενικής ορθοδοξίας.

Για την καλύτερη προώθηση του μηνύματός μας έχουμε εκδώσει έναν τόμο με τίτλο «Αγία Σοφία: Οι Ναοί της του Θεού Σοφίας ανά τον κόσμο», όπου παρουσιάζονται 37 Ναοί αφιερωμένοι στην Αγία Σοφία, και είναι κτισμένοι σε μια γεωγραφική ακτίνα από τη Σκωτία έως και την Κίνα.

Ο τόμος που έχει βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών, έχει μεταφραστεί ήδη σε 15 γλώσσες και παρουσιάσεις έχουν γίνει σε πλήθος πρωτευουσών και μεγάλων πόλεων στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.

Σεβασμιώτατε

Κυρίες και κύριοι,

Σε αυτή την συγκυρία, όπου δυστυχώς η ανθρωπότητα δοκιμάζεται από αιματηρές συγκρούσεις και ανταγωνισμούς, ενώ υποχωρούν οι πνευματικές αξίες στο όνομα της τεχνολογικής προόδου και των υλιστικών επιδιώξεων, η ΔΣΟ με αισιοδοξία αλλά και αποφασιστικότητα θα συνεχίσει να υπηρετεί τις οικουμενικές αξίες που διέπουν την λειτουργία της.

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την εισήγηση του κ. Μάξιμου Χαρακόπουλου στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://www.youtube.com/watch?v=wW86pjBL6SQ&feature=youtu.be

Read more...

Ομιλία Γ.Γ. της ΔΣΟ δρ Μάξιμου Χαρακόπουλου στην παρουσίαση του τόμου «Αγία Σοφία: Οι Ναοί της του Θεού Σοφίας ανά τον κόσμο», στη Μπάνια Λούκα

MAX 10 1

Μπάνια Λούκα, 7 Νοεμβρίου 2024

Ομιλία Γ.Γ. της ΔΣΟ δρ Μάξιμου Χαρακόπουλου

στην παρουσίαση του τόμου «Αγία Σοφία: Οι Ναοί της του Θεού Σοφίας ανά τον κόσμο», στη Μπάνια Λούκα

 

Σεβαστοί πατέρες,

Κυρία και κύριε αντιπρόεδροι της Βουλής,

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Εκλεκτοί προσκεκλημένοι,

Κυρίες και κύριοι,

Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που μας δίνεται η δυνατότητα, χάρη στη δική σας πρόσκληση και φιλοξενία, να παρουσιάσουμε στην Μπάνια Λούκα, την πρωτεύουσα της Σερβικής Δημοκρατίας, τον βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών Τόμο, υπό τον τίτλο «Αγία Σοφία: οι Ναοί της του Θεού Σοφίας ανά τον κόσμο». 

Πρόκειται για ένα βιβλίο που εκδόθηκε με πρωτοβουλία του θεσμού που έχω την τιμή να ηγούμαι, της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας (ΔΣΟ).

Η ΔΣΟ είναι μια Οργάνωση, η οποία ιδρύθηκε πριν από πάνω από 31 χρόνια, κατά τις δραματικές στιγμές, τις οποίες εσείς γνωρίζετε καλύτερα από τον καθένα, που ακολούθησαν την πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων στα Βαλκάνια και στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.

Εξ αρχής στόχος των ιδρυτών της Οργάνωσης ήταν να ακουστεί η φωνή των Ορθοδόξων λαών, που πλέον μπορούσαν χωρίς τις απαγορεύσεις των εξουσιών, να εκφράσουν ελεύθερα την θρησκευτική τους συνείδηση. Τότε, οι εμπνευστές της πρωτοβουλίας είδαν ότι η Ορθοδοξία αποτελούσε μια ισχυρή δύναμη, που με τον σωστό συντονισμό θα έδινε τη δική της ουσιαστική συμβολή στην νέα Ευρώπη, που διαφαινόταν στον ορίζοντα. Μια Ευρώπη που θα αγκάλιαζε όλους τους λαούς της ηπείρου, σε μια δημοκρατική και ευημερούσα ενότητα. Βεβαίως, από τότε υπήρξαν πολλές δοκιμασίες που υπονόμευσαν αυτό το όραμα, ιδιαίτερα στα Βαλκάνια, όπου δυστυχώς συνέβησαν έξωθεν αρνητικές παρεμβάσεις.

Ωστόσο, για τη ΔΣΟ ο αρχικός στόχος παραμένει το ίδιο ισχυρός και σήμερα. Παρά τις εν εξελίξει σοβαρές αντιξοότητες που προκαλούν οι βαθιές εκκλησιαστικές αντιθέσεις στον ορθόδοξο κόσμο, και κυρίως ο αιματηρός πόλεμος στη Ουκρανία, μεταξύ δυο ομόδοξων ορθόδοξων, κατά πλειοψηφία, λαών.

Ως ΔΣΟ, με την ενεργό δραστηριοποίηση αντιπροσωπειών ορθοδόξων βουλευτών από 25 κοινοβούλια εξακολουθούμε να προάγουμε τις αρχές της ειρήνης, της συνεννόησης και της συνεργασίας, εμπνεόμενοι πάντοτε από τις υψηλές αξίες της Ορθοδοξίας.

Και σήμερα, σε συντονισμό με διάφορες άλλες οργανώσεις, επιμένουμε στην συμπερίληψη των χριστιανικών αξιών στο ευρωπαϊκό μέλλον, οι οποίες δυστυχώς παραλείπονται. Αντιθέτως, προωθούνται καινοφανείς ιδεοληπτικές αντιλήψεις, όπως αυτές που προέρχονται από την λεγόμενη γουόκ κουλτούρα. Σε αυτήν την προσπάθεια, οι ευρωπαϊκοί λαοί πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, ώστε να αναδειχθούν οι σημαντικές κοινές μας παραδόσεις.

Την ένωση των δυνάμεών μας, και όχι μόνον στην Ευρώπη, επιζητά η ΔΣΟ και για την διάσωση του διαχρονικού συμβόλου της Οικουμενικής Ορθοδοξίας, του περίλαμπρου Ναού της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη.

Όπως άριστα γνωρίζετε, γιατί και εσείς είστε εγγόνια της υπερχιλιόχρονης χριστιανικής βυζαντινής αυτοκρατορίας, αυτό το απαράμιλλης ωραιότητας αρχιτεκτόνημα δημιουργήθηκε τον 6οαιώνα, κατά την περίοδο της βασιλείας του αυτοκράτορος Ιουστινιανού. Για αιώνες υπήρξε το κέντρο του Ορθόδοξου κόσμου, και αντικείμενο θαυμασμού και λατρείας των απανταχού χριστιανών.

Μετά την Άλωση της Πόλης, το 1453 ο Ναός μετετράπη σε μουσουλμανικό τέμενος, αλλά με τις μεταρρυθμίσεις που εισήγαγε ο ιδρυτής της τουρκικής δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ, έγινε Μουσείο. Αυτή η απόφαση, αναμφίβολα, ωφέλησε τη συντήρηση του μνημείου των 1.500 ετών, το οποίο εντάχθηκε και στα προστατευόμενα μνημεία της Ουνέσκο.

Δυστυχώς, όμως η τουρκική ηγεσία αποφάσισε το 2020 να μετατρέψει εκ νέου την Αγία Σοφία από μουσείο σε τζαμί. Μια πράξη που εντάσσεται στην νεοοθωμανική ιδεολογία της, και στοχεύει να εργαλειοποιήσει τη θρησκεία και να κολακεύσει το ισλαμιστικό ακροατήριο.

Το αποτέλεσμα, όμως, ήταν η αθρόα καθημερινή προσέλευση πολλών χιλιάδων πιστών μουσουλμάνων, που μοιραία επιβαρύνουν τη στατικότητα του Ναού, και επιφέρουν διάφορες ζημιές, που είναι αδύνατο να ελεγχθούν και να περιοριστούν. Οι ίδιοι οι Τούρκοι επιστήμονες μιλούν για μια διαδικασία που μπορεί να έχει, αν συνεχιστεί για κάποια ακόμη χρόνια, ανεπανόρθωτες συνέπειες.

Απέναντι σε αυτή τη βεβήλωση, ωστόσο, οι διεθνείς παράγοντες, ακόμη και κυβερνήσεις ορθοδόξων κρατών, δεν αντέδρασαν όπως θα αναμενόταν. Αυτή η αδράνεια, μαζί με την αγωνία για την τύχη της Αγιασοφιάς αποτέλεσε για τη ΔΣΟ το έναυσμα να αναλάβει μια εκστρατεία ενημέρωσης της διεθνούς κοινής γνώμης και του συντονισμού της πίεσης προς την τουρκική ηγεσία να αλλάξει την απόφασή της.

Εργαλείο σε αυτή την προσπάθειά μας ο τόμος που παρουσιάζουμε σήμερα. Πρόκειται για τον καρπό γόνιμης συνεργασίας πολλών επιστημόνων, από διάφορες χώρες. Στις σελίδες του βιβλίου, που ήδη έχουμε μεταφράσει σε 15 γλώσσες, μεταξύ αυτών και στα σερβικά, και θα πάρετε στα χέρια σας, παρουσιάζονται 37 ναοί που είναι αφιερωμένοι στην Αγία Σοφία, και είναι οικοδομημένοι σε μια τεράστια γεωγραφική ακτίνα που ξεκινά από τον Ατλαντικό Ωκεανό, στη Σκωτία και καταλήγει στον Ειρηνικό, στο κινεζικό Χαρμπίν. Οι ειδήμονες με τη βοήθεια και των φωτογραφιών αναλύουν την ιστορία, την καλλιτεχνική και θρησκευτική αξία αυτών των ναών, και μας δίνουν την αίσθηση της πνευματικής ενότητας του πολιτισμού μας.

Με τον τόμο ανά χείρας ήδη έχουμε διατρέξει χιλιάδες μίλια, παρουσιάζοντάς τον σε πολλές πρωτεύουσες κρατών και μεγάλων πόλεων σε Ευρώπη και ΗΠΑ. Γνωρίζουμε τις δυσκολίες ευόδωσης της πρωτοβουλίας μας. Γνωρίζουμε, όμως, παράλληλα ότι αυτή θεμελιώνεται στο δίκαιο και στην αλήθεια. Γι’ αυτό και πιστεύουμε ότι εντέλει με την βοήθεια των συναντιληπτόρων μας από όλο το κόσμο θα πετύχουμε τον στόχο μας.

Είμαι βέβαιος ότι και οι Ορθόδοξοι αδελφοί μας στην Μπάνια Λούκα και σε ολόκληρη τη Σερβική Δημοκρατία θα μας συνδράμουν ενεργά σε αυτόν μας τον αγώνα.

Σας ευχαριστώ!

MAX 15

MAX 11

MAX 12

MAX 13

Read more...

Ομιλία του Γ.Γ. της ΔΣΟ δρ Μάξιμου Χαρακόπουλου στην παρουσίαση του τόμου «Αγία Σοφία: Οι Ναοί της του Θεού Σοφίας ανά τον κόσμο», στο Σεράγεβο

ΜΑΧ 19

Σεράγεβο, 7 Νοεμβρίου 2024

Ομιλία του Γ.Γ. της ΔΣΟ δρ Μάξιμου Χαρακόπουλου

στην παρουσίαση του τόμου «Αγία Σοφία: Οι Ναοί της του Θεού Σοφίας ανά τον κόσμο», στο Σεράγεβο

Εκλεκτοί προσκεκλημένοι,

Κυρίες και κύριοι,

Αποτελεί για εμάς ιδιαίτερη χαρά και τιμή η παρουσίαση, εδώ, στο Σεράγεβο, στην ιστορική πρωτεύουσα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, του τόμου που εξέδωσε η Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας για την Αγία Σοφία.

Αναμφίβολα, η σκέψη όλων ακούγοντας τη λέξη Σεράγεβο ανατρέχει μοιραία στο δραματικό εκείνο γεγονός του Αυγούστου του 1914, που στάθηκε η αφορμή για την έκρηξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ενός πολέμου που κατέστρεψε σε μεγάλο βαθμό την Ευρώπη, αφαίρεσε τη ζωή εκατομμυρίων νέων, και άφησε εκατομμύρια ανάπηρους.

Επιπλέον,  παρά τις ελπίδες που γεννήθηκαν με τη λήξη του, για την ανάδυση ενός κόσμου δικαιοσύνης και ειρήνης, σε μια εικοσαετία σχεδόν, ξέσπασε ένας νέος ακόμη πιο τρομακτικός πόλεμος.

Αυτές οι δύο τεράστιες πληγές στην μνήμη της ανθρωπότητας θεωρήθηκε ότι ήταν αρκετές για να μπει ένα τέρμα στην παράλογη βία, στην εξόντωση της ανθρώπινης ζωής, στην επιβολή ιδιοτελών συμφερόντων δια των όπλων. Ότι το διεθνές δίκαιο, τα διπλωματικά μέσα, η συνεννόηση θα διαμόρφωναν έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και δικαίου.

Δυστυχώς, όμως, οι προσδοκίες αυτές δεν πραγματοποιήθηκαν. Αντιθέτως, οι πόλεμοι, η χρήση της βίας, η επιβολή της ισχύος έναντι του δικαίου, εξακολουθούν να ταλανίζουν τον κόσμο μας.

Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά και οι κάτοικοι αυτής της χώρας, με την εμπειρία των θλιβερών γεγονότων της δεκαετίας του 1990.

Σήμερα, όπως όλοι μας διαπιστώνουμε, ο πόλεμος έχει και πάλι εισέλθει στο καθημερινό μας λεξιλόγιο. Στην γειτονική στην βαλκανική χερσόνησο Ουκρανία, όπου οι στρατιωτικές συγκρούσεις, με τα δεκάδες χιλιάδες θύματα και τα εκατομμύρια πρόσφυγες, πλησιάζουν τα 3 χρόνια.

Αλλά και στην επίσης κοντινή Μέση Ανατολή, όπου πλέον του ενός χρόνου από την έναρξή των πολεμικών επιχειρήσεων, ο όλεθρος είναι πέραν πάσης περιγραφής, ενώ ο κίνδυνος για την εξάπλωσή του πολέμου είναι πάντα υπαρκτός.

Η ΔΣΟ, ένας θεσμός που στους κόλπους του συμπεριλαμβάνει κοινοβουλευτικές αντιπροσωπείες από 25 χώρες, ως προμετωπίδα των δράσεών της έχει τις χριστιανικές αλλά και πανανθρώπινες αξίες της ειρήνης, της αλληλοκατανόησης και του δικαίου, Αυτές καθορίζουν τις αποφάσεις και το πλαίσιο των πρωτοβουλιών μας.

Μια από αυτές είναι η εκστρατεία για τη διάσωση της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, ενός μνημείου της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, που για αιώνες υπήρξε το οικουμενικό σύμβολο της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, της γνωστής στην ιστορία ως βυζαντινή.

Αυτό το απαράμιλλης ωραιότητας αρχιτεκτόνημα του 6ου αιώνα, κατά την περίοδο της βασιλείας του αυτοκράτορος Ιουστινιανού, συνιστούσε τον λόγο του θαυμασμού κάθε επισκέπτη, ανεξαρτήτου της θρησκείας του, και στοιχείο μόνιμης καλλιτεχνικής και πνευματικής έμπνευσης.

Ο Ναός επί δεκαετίες λειτούργησε ως Μουσείο, μετά τις μεταρρυθμίσεις που εισήγαγε ο ιδρυτής της τουρκικής δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ. Κι αυτή η απόφαση αναμφίβολα ωφέλησε τη συντήρηση του μνημείου των 1.500 ετών, το οποίο εντάχθηκε και στα προστατευόμενα μνημεία της Ουνέσκο.

Στη Βοσνία γνωρίζουμε ότι τέτοιο προστατευόμενο μνημείο είναι η γέφυρα του Μόσταρ, η οποία δυστυχώς καταστράφηκε την εποχή του εμφυλίου, αλλά ανακατασκευάστηκε, και συνιστά ένα διαχρονικό σύμβολο συμφιλίωσης και συνεργασίας.

Η Αγία Σοφία, αντιθέτως, βρίσκεται πλέον σε κίνδυνο. Και αυτό δεν αποτελεί υπερβολή, καθώς τον κώδωνα του κινδύνου κρούουν οι ίδιοι οι αρμόδιοι, οι Τούρκοι επιστήμονες, που παρακολουθούν τις φθορές που διαρκώς πληγώνουν το μνημείο τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Ο λόγος είναι η ακατανόητη ενέργεια της τουρκικής κυβέρνησης να μετατρέψει την Αγία Σοφία από μουσείο σε τζαμί. Μια πράξη που σαφώς έχει ιδεολογικοπολιτικό χαρακτήρα, και στοχεύει να εργαλειοποιήσει τη θρησκεία.

Γιατί η Κωνσταντινούπολη είναι βέβαιο ότι δεν έχει έλλειψη μουσουλμανικών τεμενών!

Το αποτέλεσμα, όμως, είναι η αθρόα καθημερινή προσέλευση πιστών μουσουλμάνων, σε μεγάλα μεγέθη, που μοιραία επιβαρύνουν τη στατικότητα του Ναού, και επιφέρουν διάφορες ζημιές, που είναι αδύνατο να ελεγχθούν και να περιοριστούν. Οι επιστήμονες μιλούν για μια διαδικασία που αν συνεχιστεί μπορεί να επιφέρει ανεπανόρθωτες συνέπειες.

Αυτή η αγωνία αποτέλεσε και για εμάς στη ΔΣΟ το έναυσμα για να ενημερώσουμε τη διεθνή κοινή γνώμη και διεθνείς παράγοντες για τους κινδύνους που αντιμετωπίζει η Αγία Σοφία. Έτσι ώστε όλοι μαζί να πιέσουμε για να αλλάξει η απόφαση της τουρκικής ηγεσίας.

«Όπλο» σε αυτήν την προσπάθεια είναι η γνώση, έτσι όπως αυτή συμπυκνώνεται σε ένα βιβλίο.

Πρόκειται για τον τόμο με τίτλο «Αγία Σοφία: Οι Ναοί της του Θεού Σοφίας ανά τον κόσμο», που είναι καρπός μια γόνιμης συνεργασίας πολλών επιστημόνων, από πολλές χώρες.

Στις σελίδες του βιβλίου, που ήδη έχουμε μεταφράσει σε 15 γλώσσες, μεταξύ αυτών και στα σερβικά, και θα πάρετε στα χέρια σας, παρουσιάζονται 37 ναοί που είναι αφιερωμένοι στην Αγία Σοφία, και είναι οικοδομημένοι σε μια τεράστια γεωγραφική ακτίνα που ξεκινά από τον Ατλαντικό Ωκεανό, στη Σκωτία και καταλήγει στον Ειρηνικό, στο κινεζικό Χαμπρίν.

Οι ειδήμονες με τη βοήθεια και των φωτογραφιών αναλύουν την ιστορία, την καλλιτεχνική και θρησκευτική αξία αυτών των ναών, και μας δίνουν την αίσθηση της πνευματικής ενότητας του πολιτισμού μας.

Με τον τόμο ανά χείρας ήδη έχουμε διατρέξει χιλιάδες μίλια, παρουσιάζοντάς τον σε πολλές πρωτεύουσες κρατών και μεγάλων πόλεων σε Ευρώπη και ΗΠΑ.

Γνωρίζουμε τις δυσκολίες ευόδωσης της πρωτοβουλίας μας. Γνωρίζουμε, όμως, παράλληλα ότι αυτή θεμελιώνεται στο δίκαιο και στην αλήθεια.

Και γι’ αυτό και πιστεύουμε ότι εντέλει με την βοήθεια των συναντιληπτόρων μας από όλο τον κόσμο -ελπίζω και από τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη-, αυτό το δίκαιο και αυτή η αλήθεια θα αποκατασταθούν.

Σας ευχαριστώ!

ΜΑΧ 17 1

ΜΑΧ 21

Read more...

Αντιφώνηση του ΓΓ της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας (ΔΣΟ), δρ ΜάξιμουΧαρακόπουλου, κατά την απονομή του Χρυσού Παρασήμου του Αγίου Πέτρου Δαμπροβοσνίας, από τον Μητροπολίτη Δαμπροβοσνίας κ. Χρυσόστομο

MAX 3 4

Σεράγεβο, 7 Νοεμβρίου 2024

 

Αντιφώνηση του ΓΓ της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας (ΔΣΟ),

δρ ΜάξιμουΧαρακόπουλου,

κατά την απονομή του Χρυσού Παρασήμου του Αγίου Πέτρου Δαμπροβοσνίας,

από τον Μητροπολίτη Δαμπροβοσνίας κ. Χρυσόστομο

 

Σεβασμιώτατε,

Σας ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας για την ύψιστη τιμή να μου απονείμετε το «Χρυσό Παράσημο» του Αγίου Πέτρου της Δαμπροβοσνίας.

Δεν σας κρύβω ότι διακατέχομαι από ιδιαίτερη συγκίνηση για αυτή σας την χειρονομία.

Στο πρόσωπό μου θεωρώ ότι δεν τιμάται μόνο η δραστηριότητά μας όσο διάστημα έχω την τιμή και την ευθύνη να ηγούμαι της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας -όσο πλούσιο και πολυσχιδές κι αν είναι αυτό-, αλλά τιμάται στο σύνολό του το έργο της ΔΣΟ, αλλά και όλοι όσοι εμπνεύστηκαν, εργάστηκαν και εργάζονται για την υλοποίησή του.

Το όραμα των πρωτεργατών της σύστασης του διακοινοβουλευτικού μας θεσμού, πριν από 31 έτη, ήταν η ανάδειξη και η συμβολή του ορθόδοξου κόσμου στην νέα Ευρώπη, που διαμορφωνόταν την επαύριον της πτώσης των σοσιαλιστικών καθεστώτων.

Σε αυτές τις τρεις δεκαετίες, η ΔΣΟ επεδίωξε με συνέπεια και σεβασμό στις ορθόδοξες αξίες να υπηρετήσει αυτό το όραμα.

Δημιούργησε δεσμούς ακατάλυτους μεταξύ των μελών της, ιδιαίτερα μεταξύ των βουλευτών που συμμετείχαν στις εργασίες της.

Συνέβαλε, στο μέτρο του δυνατού, στην αλληλοκατανόηση και τη συνεργασία, σε ένα συχνά αντίξοο περιβάλλον.

Έδειξε στην παγκόσμια κοινότητα ότι ο ορθόδοξος κόσμος αποτελεί μια υπολογίσιμη δύναμη που διεκδικεί δικαιωματικά το δικό της αποτύπωμα στο κοινό αύριο.

Βρέθηκε στην πρωτοπορία αυτών που ύψωσαν τη φωνή τους απέναντι σε ισοπεδωτικές ιδεοληψίες, που επιθυμούννα εξαλείψουν την χριστιανική παράδοση από τον ευρωπαϊκό χώρο.

Επέκτεινε την εμβέλεια των δράσεών της και σε άλλες ηπείρους, όπου δοκιμάζεται ο γηγενής χριστιανισμός, όπως είναι η Μέση Ανατολή και η βόρεια Αφρική.

Συνομίλησε με εκπροσώπους άλλων θρησκειών και δογμάτων, πάντοτε σε πνεύμα αλληλοσεβασμού και αλληλοεκτίμησης.

Ανέλαβε πρωταγωνιστικό ρόλο στην προστασία των χριστιανικών μνημείων που βρίσκονται εν κινδύνω, όπως στην κατεχόμενη Κύπρο, στο Κοσσυφοπέδιο, στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, στην Μέση Ανατολή αλλά και στην Τουρκία, με σημαντικότερο μνημείο, βέβαια, τον Ναό της Αγίας Σοφίας.

Σπουδαίοι υπήρξαν οι καρποί των συνεργασιών που ανέπτυξε η ΔΣΟ και στα πολύπαθα Βαλκάνια. Εδώ, που η Ορθοδοξία είναι η μεγάλη κληρονομιά της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, έτσι που, ουσιαστικά, όλοι οι λαοί είμαστε πνευματικοί συγγενείς.

Όπως πνευματικά συγγενείς είμαστε με σύμπαντα τον ορθόδοξο κόσμο, καθώς είχε τονίσει και ο μακαριστός πρώην Ερζεγοβίνης Αθανάσιος Γιέφτιτς, μιλώντας για τους ήρωες του Ντοστογιέφσκι και του Παπαδιαμάντη.

Όπως υπογράμμιζε «η γεωγραφική και πνευματική πατρίδα τους, όπως και η δική μας, είναι η Ανατολική Μεσογειακή λεκάνη με τα περίχωρά της, όπου περιλαμβάνονται η χερσόνησος του Αίμου, τα Βαλκάνια (αλλά και η Ρωσία), η Μ. Ασία, η Παλαιστίνη, η Μεσοποταμία, η Αίγυπτος, η Β. Αφρική και η Ν. Ιταλία, δηλαδή η γεωγραφική και πνευματική περιοχή του Βυζαντίου, όπου γεννήθηκε ο Χριστιανισμός, αλλά και ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, και όπου γεννήθηκε και αναπτύχθηκε η Ορθόδοξος Εκκλησία με την παράδοσή της την ζωντανή».

Αυτή την παράδοση καλούμαστε και εμείς να υπηρετήσουμε στην εποχή μας. Αντιλαμβανόμαστε, βεβαίως, ότι οι προκλήσεις είναι πολλές.

Ο πόλεμος δύο ομοδόξων μας λαών στην Ουκρανία έχει ανοίξει τεράστιες πληγές που δύσκολα θα κλείσουν ακόμη και αν τερματιστούν οι μάχες, κάτι που ευχόμεθα ολοψύχως να συμβεί άμεσα.

Οι πόλεμοι επίσης στην Μέση Ανατολή επιφέρουν απερίγραπτες δυστυχίες και πόνο. Ο ατομικισμός, η επικράτηση υλιστικών προτύπων και η ηδονοθηρία, υποσκάπτουν τον πνευματικό μας πολιτισμό.

Νέες θεωρήσεις απαιτούν να «απαλλαχθούμε» από τις αρχαιοελληνικές, ρωμαϊκές και χριστιανικές μας παραδόσεις.

Η κλιματική αλλαγή, ως απότοκο της στρεβλής σχέσης του ανθρώπου με τη φύση, απειλεί την ίδια την ζωή στον πλανήτη.

Σε αυτό το περιβάλλον, στο μέτρο τουλάχιστον που εμείς μπορούμε να παρεμβαίνουμε, θα συνεχίζουμε να διατυπώνουμε τις προτάσεις και τις θέσεις μας, πάντοτε εδραζόμενες στις κοινές ορθόδοξες αξίες μας.

Και στον βαθμό που παραμένουμε ενωμένοι στην επιδίωξη των στόχων μας, οι ελπίδες για την επίτευξή τους θα αυξάνονται.

Η σημερινή βράβευση, μας δίνει επομένως τη δύναμη να συνεχίσουμε, με ακόμη περισσότερη αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία, το έργο που εκκίνησε το 1993.

Σεβασμιώτατε

με τις δικές σας ευλογίες και την βοήθεια του Θεού, είμαστε βέβαιοι ότι θα έλθουν καλύτερες ημέρες για τα Βαλκάνια, για την Ορθοδοξία και την ανθρωπότητα.  

Σας ευχαριστώ θερμά για την ύψιστη τιμή!.

Η απόφαση του Αρχιεπισκόπου Σεράγεβο και Μητροπολίτη Δαμπροβοσνίας για την βράβευση του δρ Μάξιμου Χαρακόπουλου:

 

«Εμείς, ο Χρυσόστομος με τη Χάρη του Θεού, Αρχιεπίσκοπος Σεράγεβο και Μητροπολίτης Δαμπροβοσνίας, με την ευκαιρία της συνεδρίασης της Διεθνούς Γραμματείας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας στο Σεράγεβο, για την εξαιρετική συμβολή του στην ενότητα των Ορθοδόξων λαών και ως ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τη Μητρόπολή μας Δαμπροβοσνίας, απονέμουμε

στον Κύριο Δρ Μάξιμο Χαρακόπουλο, Γενικό Γραμματέα της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας,

ΧΡΥΣΟ ΠΑΡΑΣΗΜΟ

του Αγίου Πέτρου Μητροπολίτη Δαμπροβοσνίας

“Κύριε, ἔκτεινον τὸ ἔλεός σου ἐπὶ τοὺς γινώσκοντάς σε καὶ τὴν δικαιοσύνην σου ἐπὶ τοὺς εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ.” (Ψαλμός 36:10).

Με την ευλογία του Θεού,

Χρυσόστομος».

ΜΑΧ 7 3

MAX 1 5

ΜΑΧ 4 4

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την βράβευση του κ. Χαρακόπουλου, καθώς και την αντιφώνησή του στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://www.youtube.com/watch?v=ONc6uRZB_Mw&feature=youtu.be

Read more...

Προγραμματισμός των Μελλοντικών Δραστηριοτήτων της ΔΣΟ του ΓΓ της ΔΣΟ δρ Μάξιμου Χαρακόπουλου στη Διεθνή Γραμματεία στο Σεράγεβο

MAX 1 4

Σεράγεβο, 5 Νοεμβρίου 2024

Προγραμματισμός των Μελλοντικών Δραστηριοτήτων της ΔΣΟ

του ΓΓ της ΔΣΟ

δρ Μάξιμου Χαρακόπουλου

στη Διεθνή Γραμματεία στο Σεράγεβο

Ο προγραμματισμός της δραστηριότητας της Οργάνωσής μας βασίζεται κυρίως σε ανειλημμένες υποχρεώσεις που έχουμε ήδη αναλάβει.

Στόχος είναι πάντα να υπάρχει μια συνέχεια και μια συνέπεια στην στρατηγική που υιοθετούμε, ώστε οι επιμέρους δράσεις μας να μην είναι αυτοτελείς, αλλά να αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης αλυσίδας που θα αναβαθμίζει συνολικά τον ρόλο της ΔΣΟ στο διεθνές γίγνεσθαι.

Α) Ενεργότερη συμμετοχή στις ευρωπαϊκές εξελίξεις:

Η Έκκληση για τις χριστιανικές αξίες που υιοθετήσαμε με τους συναντιλήπτορες φορείς κατά την έναρξη του Συνεδρίου της Θεσσαλονίκης, υπήρξε ένα σημαντικό momentum για την Οργάνωσή μας.

Η νέα σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μας παρέχει μάλιστα τη δυνατότητα να συνεχίσουμε πιο δυναμικά να επισημαίνουμε τον ρόλο που έχουν οι χριστιανικές αξίες στη διαμόρφωση των πολιτικών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της ΕΕ γενικότερα.

Σε αυτό το πλαίσιο, θεωρούμε ότι είναι σημαντικό να συνεχίσουμε προς την ίδια κατεύθυνση, προκειμένου να ασκήσουμε -στο μέτρο του δυνατού- πιέσεις προς τα κέντρα λήψης αποφάσεων των Βρυξελλών για την ουσιαστικότερη εφαρμογή του Άρθρου 17 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της ΕΕ.

Μάλιστα, το αποτέλεσμα των φετινών Ευρωεκλογών και η μεγάλη αποχή που καταγράφηκε στις ευρωπαϊκές κάλπες εκτιμούμε ότι δείχνει πως πρέπει να δοθεί έμφαση εκ μέρους των μεγάλων ευρωπαϊκών παρατάξεων σε μια νέα προσέγγιση που να λαμβάνει υπόψιν και τους πολίτες που οραματίζονται το μέλλον της Ευρώπης υπό το πρίσμα των παραδοσιακών ευρωπαϊκών αξιών που είναι κατά βάση και χριστιανικές.

Ως εκ τούτου, προγραμματίζουμε μια σειρά από συναντήσεις με μέλη της νέας σύνθεσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και άλλους ευρωπαίους αξιωματούχους.

Με αυτές τις συναντήσεις, που θα τις επιδιώξουμε από κοινού με την Διάσκεψη των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών και την Επιτροπή των Επισκοπικών Διασκέψεων στην ΕΕ, θα επιχειρήσουμε σε πρώτη φάση την ανασύσταση της Διακομματικής Ομάδας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Ελευθερία της Θρησκείας ή της Πίστης και την Θρησκευτική Ανεκτικότητα.

Κρίνουμε ατυχή τη χρήση του όρου «ανεκτικότητα», που επικράτησε για τους πρόσφυγες των πρώην κομμουνιστικών χωρών, και τον οποίο επανειλημμένα έχουμε καταγγείλει, όμως δυστυχώς τον συναντάμε ακόμη στις μέρες μας.

Υπενθυμίζω ότι και κατά  τις προηγούμενες κοινοβουλευτικές περιόδους του Ευρωκοινοβουλίου, η εν λόγω Διακομματική Ομάδα συστάθηκε με δική μας προτροπή και παρέμβαση.

Αυτή τη φορά, εκτός από την προτροπή για την ανανέωση της εντολής της Ομάδας, θα προσπαθήσουμε να επηρεάσουμε και τη σύνθεση της, προκειμένου τα μέλη της να ενδιαφέρονται αυθεντικά για τον ρόλο του θρησκευτικού παράγοντα στις ευρωπαϊκές υποθέσεις.

Παράλληλα, θα προσπαθήσουμε να αποκτήσουμε ουσιαστικότερη παρέμβαση στις θεσμικές διαδικασίες της ΕΕ. Ένα παράδειγμα θα ήταν να μπορέσουμε να πραγματοποιούμε συνάντηση με την ηγεσία της χώρας που αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ, που ανανεώνεται κάθε έξι μήνες.

Με τον τρόπο αυτό, οι χώρες που αναλαμβάνουν την Προεδρία της ΕΕ θα ενημερώνονται από εμάς για τις θέσεις μας για τον ρόλο των χριστιανικών αξιών στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι ο προβληματισμός για την επιμονή κάποιων κύκλων να επιβάλουν την woke κουλτούρα, παραγκωνίζοντας τις παραδοσιακές αξίες συμπεριλαμβανόμενες των χριστιανικών, είναι παγκόσμιος. Ο προβληματισμός αυτός επηρεάζει πλέον και τις πολιτικές εξελίξεις, όπως παρακολουθούμε να συμβαίνει στις κρίσιμες εκλογές των ΗΠΑ. Αυτό το μήνυμα οφείλουν να το λάβουν όλοι υπόψη, ιδίως στον χώρο της Ε.Ε., αν θέλουμε μια Ευρώπη ισχυρή και ενωμένη, σε έναν ταραγμένο κόσμο.

Β) Παρουσιάσεις του Τόμου για τις Αγίες Σοφίες:

Θα έλεγε κανείς ότι η πρωτοβουλία για την έκδοση του Τόμου έχει φτάσει στο ζενίθ της. Ωστόσο, δεν πρέπει επ’ ουδενί να μειώσουμε τον ρυθμό και την ένταση της εκστρατείας ενημέρωσης της διεθνούς κοινής γνώμης για την μονομερή και βέβηλη απόφαση της Τουρκικής ηγεσίας να μετατρέψει την Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης σε τουρκικό τέμενος.

Ιδίως στον απόηχο της προκλητικής απόφασης της Τουρκίας να μετατρέψει και τη Μονή της Χώρας σε τζαμί είμαστε υποχρεωμένοι να αντιδράσουμε και να υιοθετήσουμε ακόμη αυστηρότερο τόνο και πιο καταγγελτικό λόγο.

Επιπλέον, οι ήδη τακτικές επαφές που έχουμε με φορείς σε διάφορες χώρες έχουν ωριμάσει για την διοργάνωση παρουσιάσεων του Τόμου και αντίστοιχων εκθέσεων φωτογραφίας. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η Εσθονία, η Τσεχία, η Σλοβακία, η Μολδαβία, αλλά και η Αλβανία.

Παράλληλα, μας ενδιαφέρει να προβληθεί ο Τόμος και στον Αραβικό Κόσμο, όπως για παράδειγμα στην Αίγυπτο και την Ιορδανία. Έχουμε ήδη έτοιμη την αραβική έκδοση του Τόμου.

Και ενώ το παλαιό μας μέλος και εκλεκτός φίλος Τζόζεφ Ίσκαντερ μπορεί να συνδράμει οικονομικώς το όλο εγχείρημα, η κατάσταση είναι έκρυθμη λόγω του αιματηρού πολέμου στη Μέση Ανατολή και δεν μας επιτρέπεται για την ώρα να προχωρήσουμε σε ανάλογες δράσεις.

Όμως, παρακολουθούμε στενά την κατάσταση και είμαστε έτοιμοι όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες να προχωρήσουμε με αυτή την πρωτοβουλία.

Γ) Διεθνείς Συνεργασίες για τον Διαθρησκειακό Διάλογο και τον Διάλογο του πολιτικού κόσμου με τις θρησκευτικές εκφράσεις:

Τα τελευταία χρόνια, η Οργάνωση μας εμπλέκεται ενεργά στην διάδοση και την διευκόλυνση του διαθρησκειακού διαλόγου.

Προσφάτως, οι πρωτοβουλίες μας έλαβαν μεγαλύτερες διαστάσεις μέσα από δυο σημαντικές εξελίξεις.

Η πρώτη εξέλιξη αφορά την συνεργασία που έχουμε, ήδη, από το καλοκαίρι του 2023, που πραγματοποιήθηκε η Κοινοβουλευτική Διάσκεψη για τον Διαθρησκειακό Διάλογο στο Μαρακές, με την IPU.

Σε αυτό το πλαίσιο, προγραμματίζουμε ακόμη μεγαλύτερη συμμετοχή σε ανάλογες πρωτοβουλίες της IPU για τον διαθρησκειακό διάλογο.

Γνωρίζουμε ότι το καλοκαίρι του 2025, θα πραγματοποιηθεί στη Ρώμη η Μεγάλη Διαθρησκειακή Συνάντηση, μια εκδήλωση που αναμένεται να αποτελέσει ορόσημο, και στην οποία θα επιδιώξουμε και εμείς να συμμετέχουμε ενεργά.

Η δεύτερη εξέλιξη αφορά το Μνημόνιο Κατανόησης που υπογράψαμε με την Παγκόσμια Μουσουλμανική Λίγκα τον Μάιο.

Ο Σύμβουλός μας, δρ Μυγδάλης, έχει ήδη έρθει σε επαφή με τους εκπροσώπους της Λίγκας για την ενεργοποίηση της συνεργασίας μας. Το πρώτο βήμα είναι να συσταθεί η Ομάδα Εργασίας που προβλέπει το Μνημόνιο. Προγραμματίζουμε και άλλες δράσεις με τη Λίγκα, όπως η καθιέρωση ετήσιου διαθρησκειακού συνεδρίου στην Αθήνα.

Σε γενικές γραμμές, θεωρούμε ότι η συνεργασία μας με τη Λίγκα μπορεί να ενταχθεί στο ευρύτερο πλαίσιο πρωτοβουλιών κατ’ εφαρμογήν του Ανακοινωθέντος της IPUτου Μαρακές.

Με τον τρόπο αυτό, δημιουργείται η βάση για μια γόνιμη συνεργασία και συμπράξεις της Οργάνωσης μας τόσο με την IPU, όσο και με την Λίγκα.

Δ) Εκδηλώσεις για τον εορτασμό του Πάσχα 2025 (Pasqua Together):

Στον απόηχο των συναντήσεων μας με τους Προκαθημένους της Ορθόδοξης και της Καθολικής Εκκλησίας, είμαστε έτοιμοι το επόμενο διάστημα να σχεδιάσουμε και τα επόμενα διαδικαστικά βήματα για την συμμετοχή μας στη διοργάνωση εκδηλώσεων σε διάφορες πόλεις. Αναλυτικές πληροφορίες θα δώσει ο σύμβουλος μας, δρ Μυγδάλης.

Ε) Διεύρυνση της ΔΣΟ:

Διαχρονικά η Οργάνωση μας μεριμνά για την διεύρυνση του κύκλου των κοινοβουλίων μελών της.

Μας ενδιαφέρει να συμμετέχουν ως πλήρη μέλη στους κόλπους της Οργάνωσης τα εθνικά κοινοβούλια των χωρών που έχουν κατά πλειοψηφία Ορθόδοξο πληθυσμό ή σημαντική ορθόδοξη παρουσία.

Καταβάλλουμε συχνά προσπάθειες για αναθέρμανση των σχέσεων με το Κοινοβούλιο της Μολδαβίας.

Επιπλέον, συζητήσαμε με την ηγεσία του Κοινοβουλίου του Μαυροβουνίου το ενδεχόμενο ορισμού επίσημης κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας και βρισκόμαστε σε καλό δρόμο.

Μας ξενίζει ωστόσο η ανεξήγητη στάση του Κοινοβουλίου της Ουκρανίας, που παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις μας για ενεργότερη συμμετοχή δεν ανταποκρίνεται.

Εμείς θα συνεχίσουμε να επιδιώκουμε την συμμετοχή όλο και περισσότερων κοινοβουλίων και προς αυτή την κατεύθυνση προγραμματίζουμε σειρά επισκέψεων σε διάφορες χώρες.

Στ) Συνεδριάσεις των καταστατικών οργάνων της ΔΣΟ:

Η εαρινή συνεδρίαση της Διεθνούς Γραμματείας θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί στην Γεωργία, την Εσθονία ή την Αλβανία.

Προτείνουμε, όμως, την Αίγυπτο μια και μας δίνεται η ευκαιρία να έχουμε πολλαπλές δραστηριότητες εκεί με την βοήθεια του νέου μέλους της Γραμματείας, της αγαπητής συναδέλφου από την Αίγυπτο κυρίας Μανάλ Χελάλ.

Έτσι, θα μας δοθεί η ευκαιρία να συναντηθούμε με τους Θεόδωρους, τους δύο πατριάρχες, του πρεσβυγενούς πατριαρχείου Αλεξανδρείας και του πατριαρχείου των Κοπτών, την περίοδο του κοινού εορτασμού του Πάσχα, να συναντηθούμε με τον πρόεδρο του κοινοβουλίου της Αιγύπτου και τέλος να παρουσιάσουμε τον τόμο στην ιστορική Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας.

Επιπλέον, από τώρα προτείνουμε την διεξαγωγή της ετήσιας Γενικής μας Συνέλευσης στο Βουκουρέστι, κάπως νωρίτερα αυτήν την φορά, δηλαδή στις 5 έως 7 Ιουνίου, ενώ στις 8 Ιουνίου είναι η μεγάλη εορτή της Πεντηκοστής, όπου όλοι μας θα μπορέσουμε να την γιορτάσουμε στο Πατριαρχείο της Ρουμανίας.

Σε αυτό το σημείο, ολοκληρώνεται και ο προγραμματισμός των μελλοντικών μας δραστηριοτήτων και θα δώσω το λόγο σε εσάς, αγαπητοί συνάδελφοι, για να καταθέσετε τα σχόλια και τις προτάσεις για όσα μόλις σας παρουσίασα.

Read more...