Menu
A+ A A-

giatinfoukariaratinmanamouΑφιερωμένη στη μάνα η σημερινή μέρα και η βουλή κάνει ειδική αναφορά στην ημερήσια διάταξή της. Μπράβο στον Πρόεδρο που το σκέφθηκε. Συνηθίζουμε, βεβαίως, να λέμε γι’ αυτές τις παγκόσμια καθιερωμένες μέρες τα τετριμμένα, προσθέτοντας ότι δεν πρέπει να θυμόμαστε τα τιμώμενα πρόσωπα ή γεγονότα μια φορά το χρόνο. Αν όμως δεν τα θυμόμαστε καθόλου μήπως είναι ακόμη χειρότερα;

Βλέποντας στο ημερολόγιο αυτή τη μέρα, κατά την οποία όλοι οφείλουμε να αναλογιστούμε αν ανταποδίδουμε στο ελάχιστο την αγάπη στη μητέρα μας, που δεν περιμένει τίποτα άλλο από εμάς παρά ένα μας χαμόγελο, μου ήρθε στο νου η γνωστή  τηλεοπτική διαφήμιση  που τελειώνει με τη φράση «για τη φουκαριάρα τη μάνα μου». Η ατάκα του Νίκου Ξανθόπουλου σε ταινία μελό του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, από εκείνες που έσπαγαν ταμεία στη δεκαετία του 1960, κάνει δεύτερη -και μάλιστα πιο επιτυχημένη- καριέρα ως σπονδυλωτή διαφήμιση. Το πόσο πετυχημένη είναι η διαφήμιση το αντιλαμβάνεται κανείς από τη συχνότητα που χρησιμοποιούμε πλέον στο λεξιλόγιό μας την έκφραση αυτή.

Συνηθίζουμε να «πυροβολούμε» τις ταινίες εκείνης της εποχής. Ωστόσο, οι ταινίες μελό της μετεμφυλιακής Ελλάδας, που σήμερα μάλλον προκαλούν θυμηδία στους νεότερους, εξέφραζαν τους καημούς, τα βάσανα, αλλά και τις ελπίδες ενός κόσμου ολόκληρου. Ενός κόσμου, που ταύτιζε τα δικά του πάθη, με τα πάθη στα οποία υποβάλλονταν ο πρωταγωνιστής και παρηγορούνταν με το happy end που συνήθως ακολουθούσε τις δοκιμασίες, με την προσδοκία ότι θα έλθουν καλύτερες μέρες για όλους. Στις ταινίες αυτές, η μάνα είναι ιερό πρόσωπο, όπως η Παναγιά στα εικονίσματα.

Οι εμπνευστές της διαφήμισης είχαν προφανώς κατά νου τη γνωστή ρήση για την ιστορία που επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Στη νεότερη εκδοχή της, η ατάκα «για τη φουκαριάρα τη μάνα μου» προκαλεί αυθόρμητο γέλωτα χωρίς φυσικά να διακωμωδεί τη μάνα. Μάλλον είναι ευκαιρία αυτοσαρκασμού για όσους μεγάλωσαν με τις ταινίες μελό και αφορμή να τις προσέξουν οι νεότεροι. Χρόνια πολλά μάνα.

back to top