Menu
A+ A A-

Ρόδον το αμάραντον

efimerida_apogevmatini14-08-2010_

«Εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε» γράφει ο ιερός υμνωδός  για την Κοίμηση της Παναγίας. Η πλατυτέρα των ουρανών, η βλαστήσασα το ρόδον το αμάραντον είναι «πάντων των χριστιανών το καταφύγιο».

Αυτό το οξύμωρο της χαράς που αναδύεται από το γεγονός της λύπης, της ελπίδας για την κατανίκηση του κακού τις στιγμές της θλίψης, στερέωσε τη λατρεία της Παναγιάς στην παράδοση του λαού μας.

Η Θεοτόκος με τα διαφορετικά επίθετα, ανάλογα με τον τόπο στον οποίο βρίσκεται ο ναός της (π.χ. Δεμερλιώτισσα, Ολυμπιώτισσα,) ή με την ιδιότητα της (π.χ. Οδηγήτρια, Παρηγορήτρια, Ελευθερώτρια) ή με τον τρόπο που ιστορείται στην εικόνα (π.χ. Βρεφοκρατούσα, Ένθρονη, Ελεούσα) έχει πάνω από χίλιες ονομασίες. Εκατοντάδες είναι οι παραδόσεις και οι θρύλοι που ο λαός με τη βαθιά και αταλάντευτη πίστη του της έχει αποδώσει. Τόσο ως πνευματική μορφή όσο και ως προστάτρια σε δύσκολες ιστορικές στιγμές του ελληνισμού. Η Παντάνασσα, δηλαδή η βασίλισσα του κόσμου, στέκεται δίπλα στη ζωή του πιστού, συμπαραστάτισσα στις αντιξοότητες του βίου, ιδιαίτερα στις ώρες της μεγάλης καταιγίδας. «Βόηθα Παναγιά μου» είναι η έκκληση κάθε χριστιανού στη δύσκολη ώρα. «Την πάσαν ελπίδαν μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού φύλαξόν με υπό την σκέπην σου».

Γι’ αυτό και οι ναοί που έχουν αφιερωθεί στην λατρεία της Μεγαλόχαρης είναι διάσπαρτοι σε όλη την έκταση που η ρωμιοσύνη άνθισε τα χρόνια τα βυζαντινά αλλά και αργότερα στους αιώνες της σκλαβιάς.

Ανάμεσά τους περίοπτη είναι η θέση που κατέχει η Παναγία Σουμελά. Εκεί στις απάτητες πλαγιές του όρους Μελά (εξού και το προσωνύμιο Σουμελά που σημαίνει «σ(τ)ου Μελά») θεμελιώνεται η Μονή ήδη από τον 4ο αιώνα. Και όταν αργότερα δημιουργείται η αυτοκρατορία της Τραπεζούντος αναδεικνύεται προμαχώνας του ελληνισμού της Μαύρης Θάλασσας. Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες διατήρησης της ελληνικής γλώσσας και ταυτότητας, καθώς και της αναζωπύρωσης της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης των Ποντίων. Όλ’ αυτά μέχρι και το 1923, όταν λεηλατήθηκε, κάηκε, ερημώθηκε.

Στις καρδιές όμως, των προσφύγων του Πόντου και ευρύτερα του μικρασιατικού ελληνισμού, η Παναγία Σουμελά παρέμενε πάντα η προστάτριά τους. Κατόρθωσαν να μεταφέρουν την εικόνα και τα ιερά κειμήλια στην Ελλάδα και να αναγείρουν νέο ναό στο Βέρμιο. Η ελπίδα, όμως, ότι μια ημέρα η Μονή στη ποντιακή γη θα λειτουργούσε και πάλι δεν έσβησε. Και το πλήρωμα του χρόνου ήλθε και ο κρυφός πόθος, έστω και κάτω από ιδιόμορφες συνθήκες, γίνεται πραγματικότητα.

Για να δοθεί η  απάντηση ότι τίποτε δεν είναι χαμένο αν δεν έχει χαθεί πρώτα από τις καρδιές των ανθρώπων. Αυτό, πιστεύω, είναι και το μήνυμα για το φετινό δεκαπενταύγουστο. Καλή Παναγιά!

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Λαρίσης.

14.08.10____

Read more...

Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική

efimerida_apogevmatini08-08-2010_

Η καλή είδηση μας έρχεται από τη Βρετανία: «τη διδασκαλία της Αρχαίας Ελληνικής θα ξεκινήσουν πειραματικά τρία σχολεία της Βρετανίας με περίπου 160 μαθητές, συνεχίζοντας την επιτυχημένη εισαγωγή της γλώσσας των Λατινικών στα βρετανικά σχολεία».

Την ώρα που οι κλασσικές σπουδές αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα σε όλο τον κόσμο, είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι γίνονται και κινήσεις ενάντια στο ρεύμα.

Είναι γεγονός ότι στις μέρες μας η εκπαίδευση καθίσταται ολοένα και περισσότερο χρησιμοθηρική. Αντιμετωπίζεται δηλαδή ως προϊόν, το οποίο έχει ανταλλακτική – οικονομική αξία. Η γνώση που στοχεύει σε διαφορετικές ιεραρχήσεις σταδιακά περιθωριοποιείται, ή παραμένει προνόμιο λίγων που δεν έχουν πρόβλημα επιβίωσης.

Στην Ελλάδα, η συζήτηση για την σημασία της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση διαρκεί εδώ και πολλές δεκαετίες.

Και τα δύο «στρατόπεδα» έχουν πλούσια επιχειρηματολογία στη φαρέτρα τους. Οι μεν θεωρούν ότι τα αρχαία ελληνικά δημιουργούν μάλλον περισσότερο σύγχυση τους μαθητές διότι εμπλέκουν τη νεοελληνική με τους κανόνες της αρχαίας και στο τέλος δεν μαθαίνουν τίποτε καλά. Γι’ αυτό και προτείνουν να περιοριστεί η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στο Λύκειο.

Η άλλη πλευρά αντιτείνει ότι το πρόβλημα έγκειται στη μέθοδο και στον τρόπο διδασκαλίας των αρχαίων και όχι σε αυτή καθ’ αυτή τη διδασκαλία. Άλλωστε, η κατάργησή τους στα Γυμνάσια δεν εμπόδισε την αυξανόμενη λεξιπενία που μαστίζει τους νέους μας.

Επιμένουν, επομένως, ότι αν τα παιδιά διδαχτούν τα αρχαία ελληνικά με τον ίδιο τρόπο που διδάσκονται τις ξένες γλώσσες, που ήδη κάνουν πλέον από πολύ νωρίς, ακόμη και πριν πάνε σχολείο, δεν θα έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα.

Και αυτό διότι στην ηλικία των 12 ετών όχι μόνο έχουν κατακτήσει τη μητρική τους γλώσσα αλλά είναι προ πολλού άριστοι ομιλητές της ήδη από τα 5 χρόνια τους.

Αυτό που πρέπει να μας προβληματίσει είναι το τί τελικά έχουν να προσφέρουν τα αρχαία ελληνικά στο άνθρωπο κατά την διάρκεια της διαμόρφωσης της προσωπικότητάς του. Θα είμαστε ασυγχώρητοι αν παραγνωρίσουμε ότι πρόκειται για γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε για να εκφράσει όρους και έννοιες που δημιούργησαν εντέλει τον ίδιο τον δυτικό πολιτισμό. Ο λεκτικός πλούτος της αρχαίας ελληνικής ανοίγει τον κόσμο των μαθητών, τους υψώνει πνευματικά.

Ίσως όλ’ αυτά να ακούγονται παράταιρα στον αστερισμό της παντοδυναμίας των «νόμων της αγοράς» και ιδιαίτερα στην εποχή του «μνημονίου» και της τρόικας. Το παρελθόν, όμως, απέδειξε ότι η αρχαία ελληνική γραμματεία θα έχει πάντα θέση στην ανθρώπινη σκέψη, για να την τροφοδοτεί με ιδέες και υψηλά νοήματα. Στην Βρετανία φαίνεται ότι το πιστεύουν, στην Ελλάδα;

08.08.10______
Read more...

Ανασφάλεια

typos_tis_kyr25-07-2010_

Η ζοφερή ατμόσφαιρα που δημιούργησε η οικονομική κρίση επιδεινώνεται, δυστυχώς, από την ανησυχία που προκαλεί το εντεινόμενο αίσθημα ανασφάλειας. Η πρόσφατη εν ψυχρώ δολοφονία του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκόλια συνιστά το τελευταίο επεισόδιο μιας σειράς εγκληματικών ενεργειών που τους τελευταίους μήνες έχουν στερήσει την ζωή συνανθρώπων μας: το Αφγανόπουλο, οι τρείς νέοι στην τράπεζα της MARFIN, ο υπασπιστής του υπουργού προστασίας του πολίτη... Το φαινόμενο αυτό, πληγή στο σώμα της δημοκρατίας, προκαλεί στο μέσο πολίτη απέχθεια και φόβο.

Τα τραγικά θύματα της τρομοκρατίας προστίθενται στην συνεχιζόμενη έξαρση του εγκλήματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι το πρώτο εξάμηνο του έτους διαπράχθηκαν 90 ανθρωποκτονίες. Αριθμός εξωφρενικός, που αποδεικνύει ότι η βία έχει καταστεί κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Επιπλέον, το ίδιο διάστημα διαπράχθηκαν 44.872 κλοπές και διαρρήξεις, 3.205 ληστείες και 12.986 κλοπές τροχοφόρων.

Η πλέον τραγική κατάσταση καταγράφεται στο ιστορικό και εμπορικό κέντρο της Αθήνας. Η περιγραφή του πορίσματος του Συνηγόρου του Πολίτη είναι οδυνηρά αποκαλυπτική. Η δημόσια τάξη και ασφάλεια διακυβεύονται καθημερινά. Τα κρούσματα εγκληματικών ενεργειών, παράλληλα με την συγκέντρωση χρηστών ναρκωτικών ουσιών, δημιουργούν συνθήκες απόγνωσης για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της ευρύτερης περιοχής.

Το ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα η νυν ηγεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη από τα έδρανα της αντιπολίτευσης άσκησαν σκληρή κριτική για την αντιμετώπιση των νοσηρών φαινομένων της ανομίας και της εγκληματικότητας. Ωστόσο, στάθηκαν ενάντιοι σε μέτρα που επιχείρησαν να διευκολύνουν το έργο της αστυνομίας, από την ταυτοποίηση των καρτοκινητών και την τράπεζα DNA μέχρι τη χρήση των καμερών.

Σήμερα, απέναντι στην σκληρή πραγματικότητα, όποια αναβολή στην αντιμετώπιση της κατάστασης είναι καταστροφική. Η Νέα Δημοκρατία, όπως έχει αποδείξει όλους αυτούς τους μήνες, ασκεί υπεύθυνη και σοβαρή αντιπολίτευση. Καυτηριάζει τα λάθη και τις παραλείψεις της κυβέρνησης, αλλά δεν αποφεύγει και να στηρίξει μέτρα τα οποία θα αποβούν προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό συνιστά άλλωστε και το μοναδικό κριτήριο των πολιτικών της επιλογών.

Η συντριβή του φαινομένου της τρομοκρατίας, η καταπολέμηση της ανομίας και της εγκληματικότητας, η εμπέδωση κλίματος ασφάλειας στους πολίτες της χώρας είναι στόχος εθνικός και αναμένουμε από την κυβέρνηση να το αντιληφθεί και να λάβει τα κατάλληλα μέτρα.
25.07.10___
Read more...

Πώς θα σπάσουμε τα δεσμά του μνημονίου

eleftherotipia26-07-2010_

Η ελληνική κοινωνία έχει βρεθεί τους τελευταίους μήνες σε συνθήκες μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης, η οποία προκαλεί συναισθήματα αβεβαιότητας και οργής. Η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται από την αδυναμία της κυβέρνησης να δώσει την απαιτούμενη αναπτυξιακή προοπτική. Αντιθέτως, οχυρώνεται πίσω από την υπογραφή του μνημονίου και την υπαγωγή της χώρας στην εποπτεία της Τρόικας.

Σε αυτό το αρνητικό για τη χώρα περιβάλλον ο Αντώνης Σαμαράς πήρε την πρωτοβουλία να παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο οικονομικό πρόγραμμα, τη «Στρατηγική Ελπίδας για την Έξοδο από την Κρίση».

Η πρόταση συνιστά μια πρωτοτυπία στα πολιτικά χρονικά. Η αξιωματική αντιπολίτευση υπερβαίνει την τακτική της απλής αντίδρασης στην κυβερνητική πολιτική. Προχωρά στη διατύπωση τεκμηριωμένων και ρεαλιστικών θέσεων  για την οικονομία.

Κεντρικός πυρήνας της φιλοσοφίας του «Σχεδίου Σαμαρά» είναι η στρατηγική καταπολέμησης της ύφεσης που απειλεί να στραγγαλίσει την ελληνική οικονομία. Το «πακέτο» μέτρων που προτείνει δεν απαιτεί πρόσθετες δαπάνες, αλλά δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να κινηθεί η αγορά, να αρχίσει και πάλι να οδηγείται σε ρυθμούς ανάπτυξης.

Οι δέσμες των προτεινόμενων μέτρων στοχεύουν τόσο στο διαρθρωτικό όσο στο κυκλικό έλλειμμα. Για τον μηδενισμό του διαρθρωτικού ελλείμματος χρειάζονται μέτρα περιορισμού της σπατάλης, καταπολέμησης της φοροδιαφυγής κ.λπ.

Για το κυκλικό έλλειμμα, το οποίο οφείλεται στην ύφεση και αποτελεί το ένα τρίτο του συνολικού ελλείμματος, απαιτούνται αντισταθμιστικά μέτρα τόνωσης της οικονομίας, ώστε να αποτρέψουμε το «στέγνωμα» της αγοράς, να μειώσουμε τα «λουκέτα», και να προλάβουμε την έκρηξη της ανεργίας. Τέτοια είναι: η επιτάχυνση της κατασκευής των εν εξελίξει μεγάλων έργων με σύμβαση παραχώρησης ή ΣΔΙΤ, η προώθηση νέων μονάδων ηλεκτροπαραγωγής με χρήση φυσικού αερίου με ιδιωτικά κεφάλαια 100%, η αξιοποίηση της τεράστιας δημόσιας περιουσίας, η άρση του καμποτάζ. Αν δεν ληφθούν άμεσα αναπτυξιακά μέτρα, όσο κι’ αν μειώνεται το διαρθρωτικό έλλειμμα θα αυξάνεται το κυκλικό. Φαύλος κύκλος δηλαδή!

Τα προτεινόμενα μέτρα είναι εφικτά, πραγματοποιήσιμα και εάν εφαρμοστούν σε δύο χρόνια από σήμερα -αντί για τέσσερα που προβλέπει η κυβέρνηση- μπορούμε να απαλλαγούμε από το μνημόνιο.

Με το «Σχέδιο Σαμαρά» αποκαθίστανται άμεσα οι αδικίες που προκάλεσαν οι περικοπές των συντάξεων στους χαμηλοσυνταξιούχων. Μέτρο που ευθέως υπονομεύει την κοινωνική συνοχή.

Η Νέα Δημοκρατία απέναντι στα αδιέξοδα που εντέχνως καλλιεργούνται διαψεύδει την κυβέρνηση και τους συνοδοιπόρους της που μας καλούν μοιρολατρικά να αφεθούμε στην λύση του μνημονίου ως μονόδρομο. Αποδεικνύει εμπράκτως ότι μπορούμε αλλιώς και καλύτερα. Με λιγότερες θυσίες που πιάνουν τόπο.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Λαρίσης
26.07.10________
Read more...

Ευρώπη και Ταυτότητα

efimerida_apogevmatini25-07-2010_

Τα τελευταία χρόνια το ζήτημα της ταυτότητας επανέρχεται με ιδιαίτερα έντονο τρόπο στο προσκήνιο. Παρά την άποψη, που κυριαρχεί σε κύκλους της δυτικής διανόησης, ότι οδεύουμε ολοταχώς σε έναν κόσμο όπου θα εκλείπουν οι συλλογικές ταυτότητες με βάση την καταγωγή ή την γλώσσα, τα γεγονότα ενίοτε την διαψεύδουν.

Αναφέρομαι σε δύο πρόσφατα παραδείγματα από τον δυτικοευρωπαϊκό χώρο, τα οποία θα πρέπει να μας προβληματίσουν.

Το πρώτο αφορά την Καταλωνία. Το αίτημα για την αναγνώριση του καταναλικού έθνους ήταν γνωστό. Η μαζική συμμετοχή, όμως, στη διαδήλωση της Βαρκελώνης την παραμονή του τελικού Ισπανίας-Ολλανδίας στο Μουντιάλ εξέπληξε τους πάντες. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Καταλανοί διεκδίκησαν μεγαλύτερη αυτονομία μετά την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου που απαγορεύει την αναγνώριση των Καταναλών ως διακριτό έθνος. Την επομένη, ορισμένοι παίκτες της ισπανικής εθνικής ομάδας που κατέκτησε το παγκόσμιο κύπελλο δεν πανηγύριζαν κρατώντας την ισπανική σημαία αλλά εκείνη της Καταλωνίας! Είναι φανερό ότι κάτι συμβαίνει στην πλούσια αυτή επαρχία της Ισπανίας των 7 εκατομμυρίων ανθρώπων (επί συνόλου 47) που αντιπροσωπεύουν το 25% του ΑΕΠ της χώρας.

Το δεύτερο παράδειγμα σχετίζεται με την ίδια την «καρδιά» της Ευρώπης, το Βέλγιο. Το χάσμα ανάμεσα στους Φλαμανδούς και τους γαλλόφωνους Βαλόνους συνεχίζει να βαθαίνει επικίνδυνα. Στις εκλογές της 13ης Ιουνίου, το κόμμα της Νέας Φλαμανδικής Συμμαχίας (Ν-VΑ) κατέλαβε το 28,3% στην ολλανδόφωνη Φλάνδρα, όπου ζει το 60% του συνολικού πληθυσμού της χώρας. Ο 39χρόνος ηγέτης του, Μπαρτ ντε Βέβερ, δήλωσε πως θα εργαστεί για αυξημένη αυτονομία της Φλάνδρας στο οικονομικό και το κοινωνικό πεδίο, μεταθέτοντας τη συζήτηση για απόκτηση ανεξαρτησίας στο μέλλον, μη αποκρύβοντας ότι αυτός είναι ο τελικός του στόχος.

Ανάλογες τάσεις με διαφορετική ένταση παρατηρούνται επίσης στην περιοχή των Βάσκων, στην βόρεια Ιταλία, στην Σκωτία, σε περιοχές της Γαλλίας κ.ά.

Πως εξηγείται η συγκεκριμένη συμπεριφορά πολιτών κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μιας οντότητας, με διάρκεια δεκαετιών, που έχει ως στόχο της την οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση των συνιστωσών που την απαρτίζουν; Δεν συνιστά σχήμα οξύμωρο την εποχή της παγκοσμιοποίησης και της σταδιακής κατάργησης των συνόρων να αναδύονται αιτήματα ανεξαρτησίας και διακριτής ταυτότητας σε κράτη με εμπεδωμένους τους δημοκρατικούς θεσμούς και τον σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα;

Τα ερωτήματα αυτά δεν τίθενται μονάχα για μια ακαδημαϊκού τύπου ανάλυση. Αποτελούν αφορμές για πολιτική επεξεργασία και των δικών μας δεδομένων, Να δούμε με νέα, ρεαλιστική ματιά τις τάσεις του κόσμου, στον οποίο ανήκουμε. Και, επομένως, να συντονιστούμε αναλόγως και όχι να αποκλίνουμε γοητευμένοι από τα θέλγητρα των ψευδαισθήσεων που μόνοι μας συντηρούμε.
25.07.10____
Read more...

…Είναι που ονειρεύομαι σαν τον Καραγκιόζη

efimerida_apogevmatini18-07-2010_

Η υπόθεση του Καραγκιόζη και της επιδίωξης των Τούρκων να κερδίσουν την πατρότητά του μέσω της UNESCO είναι νομίζω χαρακτηριστική μιας λανθασμένης προσέγγισης του πολιτισμού. Πολλές φορές πέφτουμε και εμείς σε αυτό το σφάλμα μιας ιδιοκτησιακής σχέσης με το παρελθόν, η οποία δυστυχώς τις περισσότερες φορές παραμένει μόνο στην επιφάνεια, χωρίς την δημιουργική σχέση με το παρόν.

Κανένας πολιτισμός δεν είναι απόλυτα αυτόφωτος, η εκκίνησή του δεν επισυμβαίνει σε κάποιο ιδεατό σημείο μηδέν. Συνιστά μια νέα σύνθεση, υλικών, πνευματικών κατακτήσεων, προηγούμενων προσπαθειών. Το αποτέλεσμα είναι, όμως, πάντοτε κάτι νέο, μια νέα πρόταση στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού. Το κάθε έθνος βάζει τη δική του σφραγίδα, την δική του φιλοσοφία ζωής στο πνευματικό του δημιούργημα.

Υπό αυτό το πρίσμα θα πρέπει να δούμε και τον Καραγκιόζη και κατ’ επέκταση το θέατρο σκιών στο σύνολό του. Πρόκειται για ένα είδος τέχνης με ιστορία ίσως και 2000 ετών, γέννημα της κινεζικής δραματουργίας, αν και οι πρώτες καταγραφές που διαθέτουμε για την ύπαρξη τέτοιων θεατρικών παραστάσεων είναι γύρω στο 1.000 μ.Χ. Έχει επιβιώσει ο γνωστός μύθος για τον Κινέζο αυτοκράτορα Βου Του, στην αυλή του οποίου, γύρω στο 121 π.Χ., κάποιος τετραπέρατος υπήκοός του «ανέστησε» την ψυχή της αγαπημένης του συζύγου, η οποία είχε πεθάνει, ως φιγούρα θεάτρου σκιών.

Από την βόρεια Κίνα το θέατρο σκιών, εξαπλώθηκε σε όλη την χώρα και αργότερα έγινε γνωστό στην Κεντρική Ασία και στην Ινδία. Ήδη εκείνη την εποχή υπήρχαν τρία είδη: το budashi που χρησιμοποιούνται τα χέρια ή γάντια, το kueileishsi που είναι οι μαριονέτες και το καθ’ αυτό θέατρο σκιών. Με το στρατό του Τζένγκις Χαν εξαπλώθηκε και σε άλλες περιοχές της Ασίας. Το 1767 η τεχνική αυτή από κάποιο Γάλλο ιεραπόστολο πέρασε στην δυτική Ευρώπη. Μάλιστα ο ίδιος ο Γκαίτε το 1774  ενδιαφέρθηκε και έστησε δική του παράσταση.

Στην Οθωμανική αυτοκρατορία, ειδικά για τον Καραγκιόζη, υπάρχει η παράδοση για τον έξυπνο χωρατατζή εργάτη της Προύσας αλλά και για τον Υδραίο Μαυρομάτη που το έφερε στην Πόλη από την Κίνα.

Σε κάθε περίπτωση, η τέχνη του Καραγκιόζη στη νεοελληνική κοινωνία διασκέδασε και διαπαιδαγώγησε γενιές και γενιές Ελλήνων ενώ ανέδειξε με επιτυχία συγκεκριμένους τύπους και συμπεριφορές. Ο Έλληνας Καραγκιόζης με το μακρύ του χέρι αμφισβήτησε για δεκαετίες την επίσημη εξουσία, τον Βεζύρη, τους αντιπροσώπους του, όπως τον Βεληγκέκα, και λοιδόρησε τους υποταγμένους όπως τον Χατζηαβάτη ή τους μιμητές των ευρωπαϊκών σαλονιών όπως τον σιόρ Νιόνιο. Ο δικός μας, λοιπόν, Καραγκιόζης, παρά τη φτώχεια του και την κοινωνική του θέση, αναδείχθηκε σε πρόσωπο αντίστασης. Αυτή η παρακαταθήκη δεν σβήνει, επομένως, με αποφάσεις διεθνών οργανισμών, παρά μόνο εφόσον οι λαοί που την φέρουν την λησμονήσουν.

O κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας και Βουλευτή Λαρίσης.

18.07.10_______

Read more...

Ο θάνατος του εμποράκου

efimerida_apogevmatini11-07-2010_

Ο Άρθουρ Μίλλερ έγραψε τον «Θάνατο του Εμποράκου» το 1948.
Πηγή έμπνευσης του έργου του στάθηκε ο πατέρας του που είχε κατάστημα με γυναικεία ρούχα στη Νέα Υόρκη. Στο κραχ του 1929 καταστράφηκε κι από εκείνη την ημέρα έπαψε να κοιτάει το γιο του στα μάτια. Ο Γουίλλυ Λόμαν, ο εμποράκος του έργου, ζει την τελευταία ημέρα της ζωής του. Χωρίς δουλειά, χωρίς όνειρα, και με τον τρόμο ότι στα μάτια των άλλων θα είναι ένας αποτυχημένος. Μέσα από τη ζωή του Λόμαν, ενός πλασιέ (Death of a salesman είναι ο πρωτότυπος τίτλος), ο Μίλλερ εξετάζει το μύθο του αμερικανικού ονείρου, τις ελπίδες και τους φόβους της μέσης κοινωνικής τάξης. Το έργο, που παίζεται στην Ελλάδα με «εμποράκο» τον εξαιρετικό πάντοτε Θύμιο Καρακατσάνη και με μεγάλη επιτυχία, έχει μια δραματική επικαιρότητα.

Η επικαιρότητά του, 61 χρόνια μετά το ανέβασμά του στο Broadway, έγκειται σε δύο λόγους. Ο πρώτος είναι η πρωτοφανής οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα και πλήττει ιδιαίτερα τους μικρομεσαίους. Η αύξηση των λουκέτων σε όλη την επικράτεια είναι εκρηκτική. Τα κίτρινο-κόκκινα ενοικιαστήρια και πωλητήρια στις βιτρίνες των κλειστών καταστημάτων μοιάζουν με κηδειόχαρτα. Συμβολίζουν το τέλος μιας άλλοτε σφύζουσας καταναλωτικής δραστηριότητας, η οποία, καλώς ή κακώς, στήριζε την ανάπτυξη. Από την αρχή του χρόνου έχουν κλείσει 16.000 εμπορικές επιχειρήσεις, ενώ οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες καθώς μέχρι το τέλος του έτους αναμένεται να βάλουν λουκέτο άλλες 30.000!

Πίσω, όμως, από τα κλειστά καταστήματα κρύβονται άνθρωποι, ζωές, ελπίδες. Το αμερικανικό όνειρο, τηρουμένων των αναλογιών, επικράτησε και στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες. Το χρήμα κατέστη η κυρίαρχη ή, μάλλον, η μοναδική αξία μιας μέχρι τότε παραδοσιακής κοινωνίας. Ο λιτοδίαιτος και εργατικός Έλληνας, μετατράπηκε μέσα σε διάστημα που ορίζουμε ως «one generation time» σε υπερκαταναλωτή. Ο ορίζοντας φαινόταν να μην έχει όρια. Όλα ήταν πιθανά, όλα μπορούσαν να συμβούν. Η κοινωνική κινητικότητα αυξήθηκε κατακόρυφα. Υπήρξαν, όμως, και σημάδια που θα έπρεπε να μας προβληματίσουν για την πορεία που πήραμε. Αδιαφορήσαμε λόγω της τεχνητής ευφορίας. Κι η έκπληξη για το «τέλος εποχής» είναι καθολική.

Μπροστά μας βρίσκεται η μεγάλη αναμέτρηση μιας κοινωνίας που αναζητά το δρόμο της. Να ξαναβρεί τις αξίες και τις αρχές που θα επιτρέψουν στα μέλη της να κοιτάξουν τις νέες γενιές στα μάτια, χωρίς ντροπή, χωρίς τύψεις για το όνειρο που ναυάγησε.
_11.07.10____
Read more...

Μετά το Συνέδριο τι;

efimerida_apogevmatini04-07-2010_

Στις δημοκρατίες ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει θεσμική υπόσταση για την εύρυθμη λειτουργία του συστήματος. Υπό αυτό το πρίσμα το συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, όπως και οι εσωκομματικές διαδικασίες για τη νέα Πολιτική Επιτροπή, την Εκτελεστική Γραμματεία και τον Γραμματέα του κόμματος έχουν μια ευρύτερη σημασία για το πολιτικό σύστημα. Ιδιαίτερα σε αυτή την περίοδο της απαξίωσης της πολιτικής στη χώρα μας, οι εξελίξεις αυτές λαμβάνουν νέες και κρίσιμες διαστάσεις.

Για την ίδια την Νέα Δημοκρατία σηματοδοτεί το τέλος μιας δύσκολης μεταβατικής φάσης που άνοιξε με την εκλογή νέου προέδρου.

Πέρα από την αναμφισβήτητη επιτυχία στην εκπλήρωση των στόχων που είχαν τεθεί για την οργανωτική ανασυγκρότηση και ανανέωση του κόμματος, υπάρχουν δύο ζητήματα που χρήζουν ανάλυσης.

Το πρώτο είναι η διερεύνηση της αίσθησης που άφησε το συνέδριο στη κοινή γνώμη. Και αναφέρομαι όχι μόνο στα μέλη και τους οπαδούς της κεντροδεξιάς όσο, κυρίως, στην ευρύτερη κοινωνία.

Θεωρώ ότι αυτό που εξέλαβε ο κόσμος ως εντύπωση είναι ότι στη Νέα Δημοκρατία συμβαίνει κάτι καινούργιο, κάτι αλλάζει. Και αυτό συνιστά και τη μεγαλύτερη επιτυχία. Επιπλέον, ενισχύθηκε το ηγετικό προφίλ του Αντώνη Σαμαρά. Ο λόγος που εκφράζει, συγκροτημένος και συνάμα ριζοσπαστικός, διευρύνει το ακροατήριό του κόμματος. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την πυροδότηση της ελπίδας. Όχι, ως τη τυπική και συνήθως τεχνητή, ρητορική ένεση αισιοδοξίας. Ελπίδα, ως υπαρκτή δυνατότητα στο βάθος του χρόνου. Αν αυτό συμβεί, είναι ο μισός δρόμος μέχρι την τελική έκβαση της πολιτικής μάχης. Χωρίς υπερβολή, το κλίμα της απαισιοδοξίας έχει καλύψει τη χώρα, και η κοινωνία πραγματικά ασφυκτιά. Όποιος δώσει προοπτική, φως στην άκρη του τούνελ, όραμα, θα είναι ο κερδισμένος του παιχνιδιού. Η Νέα Δημοκρατία το μπορεί, όσο και να φαντάζει το έργο αυτό σήμερα τιτάνιο.

Το δεύτερο που πρέπει να δούμε είναι το δέον γενέσθαι για το ερχόμενο διάστημα. Σε συνέχεια των προηγούμενων διαπιστώσεων, ως αδήριτη ανάγκη αναδύεται το άνοιγμα στην κοινωνία. Όλα τα στελέχη του κόμματος, με επικεφαλής τον ίδιο τον Πρόεδρο, οφείλουν να μιλήσουν με τους πολίτες. Οφείλουν να αφουγκραστούν τις ανησυχίες του, τις σκέψεις του. Και κατόπιν να του προτείνουν μια νέα προοπτική. Με συγκεκριμένες προτάσεις, ρεαλιστικές, πραγματοποιήσιμες, τόσο σε κεντρικό επίπεδο όσο και στο τοπικό ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε περιοχής. Με αποφασιστικότητα μακριά από τους καταστροφικούς λαϊκισμούς και ανέξοδη υποσχεσιολογία.

Η κατάρρευση του πολιτικού μοντέλου των δανεικών και της «αρπαχτής», που δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ στα χέρια του ΠΑΣΟΚ συμβαίνει ως εκδήλωση της ιστορικής νέμεσης. Η Νέα Δημοκρατία, ευαγγελιζόμενη την εποχή της Νέας Μεταπολίτευσης, πρέπει να αφήσει πίσω της κάθε ανάλογη πρακτική. Σε αυτό το περιβάλλον της σύγχυσης και της ασάφειας της δίνεται η χειροπιαστή δυνατότητα να αναδυθεί ως η πολιτική δύναμη αξιοπιστίας και ελπίδας.
_____04.07.10
Read more...

Οικουμενικός ελληνισμός και νέα μεταπολίτευση

__1

24-06-2010_

Το Συνέδριο του Οικουμενικού Ελληνισμού που πραγματοποιείται σήμερα, ως προάγγελος του 8ου τακτικού συνεδρίου μας, καταδεικνύει τη βαρύτητα που δίδει η ΝΔ στους απόδημους. Οι περισσότεροι Έλληνες της διασποράς αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν σε εποχές δύσκολες. Στις δεκαετίες που μεσολάβησαν, η Ελλάδα ξέφυγε από την εποχή της «ψωροκώσταινας». Η θεία από το Σικάγο, οι συμπατριώτες  στην Αυστραλία που ζητούσαν νύφη από την πατρίδα, ανήκουν πλέον στο παρελθόν.

Ο Έλληνας, που αναγκάστηκε να ξενιτευτεί, πρόκοψε στην χώρα υποδοχής του, χωρίς να λησμονεί την πατρίδα, στην ανάπτυξη της οποίας συνέβαλε καθοριστικά.

Η ευημερία, όμως της Ελλάδας τις τελευταίες δεκαετίες στηρίχθηκε σε ένα στρεβλό μοντέλο που επικράτησε από τη δεκαετία του 1980, της ήσσονος προσπάθειας, της επέκτασης του κρατισμού, της καταθλιπτικής ηγεμονίας της μετριότητας.

Η κρίση, ωστόσο επιβάλει πλέον να κάνουμε μια νέα αρχή. Στην επίτευξη αυτού του στόχου ο απόδημος ελληνισμός, έχει θέση και ρόλο. Όλοι μαζί να θέσουμε τα θεμέλια της νέας μεταπολίτευσης σε νέες βάσεις, οικονομικές και πολιτικές, όπως προτείνει η ΝΔ:

  • Με τη δημιουργία ευνοϊκού περιβάλλοντος για την επιχειρηματικότητα, ώστε να επενδύσουν στην πατρίδα και οι απόδημοι.
  • Με ξεκάθαρη στάση στα εθνικά ζητήματα, που δημιουργεί το έδαφος για μια συντονισμένη στρατηγική προώθησης των ελληνικών δικαίων.
  • Με την ανάδειξη των στοιχείων της εθνικής ταυτότητας -ιστορία, γλώσσα, ορθόδοξη παράδοση- που ο οικουμενικός ελληνισμός είναι αγνός φορέας τους.

Το όραμα μιας νέας Ελλάδας απαιτεί τη συστράτευση όλων.

24.06.10____

Read more...

Με όπλο τις ιδέες μας

kosmos

26-06-2010_

Το 8ο τακτικό συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας γίνεται μέσα σε συνθήκες πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης αλλά και πολιτικο-ιδεολογικής σύγχυσης, καθώς μια κατ΄ όνομα σοσιαλιστική κυβέρνηση εφαρμόζει την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική.

Η κρίση μπορεί να ταλανίζει το σύνολο της Ευρώπης, στη χώρα μας, όμως, έχει διαφορετικά δομικά χαρακτηριστικά. Εκπορεύεται από μια παρερμηνεία της αξίας της πολιτικής καθαυτής και την περιθωριοποίησή της από το λαϊκισμό και τα ιδεολογήματα. Κι όμως η επαναφορά της πολιτικής μέσω της ιδεολογίας στην καθημερινή πρακτική είναι η μόνη διέξοδος. Μόνο τότε θα ξεφύγουμε από την απλή διαχείριση που κρύβει τα προβλήματα κάτω από το χαλί και θα επιτύχουμε τη φυγή προς τα εμπρός.

Το εναρκτήριο λάκτισμα για να διαρρήξει η πολιτική ζωή του τόπου τους δεσμούς της με ένα φθαρμένο μοντέλο κεντροαριστερής έμπνευσης και εφαρμογής φιλοδοξούμε να το κάνουμε στο συνέδριό μας. Να αναδείξουμε ως κύριο όπλο τις ιδέες μας, τις αρχές του κοινωνικού φιλελευθερισμού. Μιας ιδεολογίας κυρίαρχης και με εντονότατες ιστορικές αναφορές, που  υιοθετείται σήμερα από την πλειονότητα των Ευρωπαίων πολιτών.

Στο νέο αυτό ξεκίνημα προτάσσουμε ως προτεραιότητα την επιστροφή στην πολιτική με επίκεντρο τον άνθρωπο, ζητώντας παράλληλα την απελευθέρωση των δημιουργικών του δυνατοτήτων. Επιφυλάσσουμε για το κράτος διακριτό αλλά και διακριτικό ρόλο που δεν «πνίγει» τις δημιουργικές δυνατότητες των πολιτών. Παραμένουμε η παράταξη που με συνέπεια απευθύνεται στο μέσο πολίτη. Απαντούμε στον «νεοφιλελεύθερο σοσιαλισμό» της κυβέρνησης με μια πρόταση αξιόπιστη λειτουργική και βιώσιμη, αποκρυσταλλώνοντας το άλλο μείγμα πολιτικής που ευαγγελιζόμαστε.

Η προσπάθεια είναι δύσκολη και το στοίχημα μεγάλο. Η παράταξή μας έχει όμως αποδείξει πως κερδίζει τα δύσκολα στοιχήματα και δικαιώνεται για τις στρατηγικές επιλογές της. Και το συνέδριό μας είναι μια ευκαιρία να το επιβεβαιώσουμε αυτό. Στην προσπάθειά μας αυτή θέλουμε μαζί όλους τους ενεργούς πολίτες, όλους όσοι οραματίζονται μια νέα Ελλάδα.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Λαρίσης.
26.06.10______
Read more...